- 7 Haziran 2018
- 8.062
- 21.009
- 278
- Konu Sahibi yemyesilyesim
-
- #21
Aha bak gitti kısmet. Kaç tane arkadaşım var, netten tanışıp evlenip çoluk çocuğa karışan. Böyle düşünmeyin, sonuçta tinder değil bura, direk görümcenizle tanışıyorsunuz.
Internetten tanışmayı ben de sevmiyorum. Ama 34 yaşında ve evlenmek istiyorsanız bu gibi teklifleri hemen reddetmeyin derim.Ben internetten tanışmıyorum maalesef. Güvenemiyorum kusura bakmayın.
Evlenmeyen bir pişman evlenen bin pişman. Daha dün evlendiğime o kadar pişman oldumki. Baba evi ne kadar da rahatmış. Ne vardı evlenecek diyorum kendi kendime. Bekarlik hakikatten sultanlikmis. Boşver bence hayatını yaşa. Elin oğlunun kahrı çekilmiyor.Merhabalar ben 34 yaşındayım. Ebe hemşireyim. İşim gereği yıllardır anadolunun küçük şehirlerini dolaşıyorum. Ve işe başladığımdan beri yalnız yaşıyorum. Daha önce hiç erkek arkadaşım olmadı. Nedenini bilmiyorum açıkçası. Arkadaşlarım çok güzel olduğumu ve hoş sohbet olduğumu söylerler. Ama bir kaç yakın arkadaşlık kurduğum erkek iş ilişki düzeyine geçince beni istemedi. Artık bir yuva kurmak ve anne olmak istiyorum. İşin açıkcası duygusal bir boşluk içindeyim ve yalnızım. Fakat etrafımda da kimse yok. Bilmiyorum, olayı yavaş yavaş kabullenmeye başladım sanırım. Ama aynı zamanda üzülüyorum da.
Bu kadar on yargılı olmayın. Arkadasim internetten tanıştığı birisiyle evlendi hemde 3 ay içinde (tabii bu kısmı doğru değil biraz aceleci davrandı). Biz çok kinadik falan ama maşallah çok iyiler. 4 aylık kızları var. Arkadaşım çok memnun esinden, benim en büyük şansım diyorBen internetten tanışmıyorum maalesef. Güvenemiyorum kusura bakmayın.
Benim bu söylediğim sana samimiyetsiz gelecek, belki de sinirleneceksin, vere vere bu mu bana akıl vermiş diyeceksin ama '' Saçma sapan biriyle evleneceğine,hayatın mahvolup da keşke evlenmeseydim diyeceğine bekar kal daha iyi '' yemin ederim bunu o kadar içtenlikle söylüyorum ki şuan.Merhabalar ben 34 yaşındayım. Ebe hemşireyim. İşim gereği yıllardır anadolunun küçük şehirlerini dolaşıyorum. Ve işe başladığımdan beri yalnız yaşıyorum. Daha önce hiç erkek arkadaşım olmadı. Nedenini bilmiyorum açıkçası. Arkadaşlarım çok güzel olduğumu ve hoş sohbet olduğumu söylerler. Ama bir kaç yakın arkadaşlık kurduğum erkek iş ilişki düzeyine geçince beni istemedi. Artık bir yuva kurmak ve anne olmak istiyorum. İşin açıkcası duygusal bir boşluk içindeyim ve yalnızım. Fakat etrafımda da kimse yok. Bilmiyorum, olayı yavaş yavaş kabullenmeye başladım sanırım. Ama aynı zamanda üzülüyorum da.
bu kadar katı olmayın mesela onu istemem bunu yapmam diyeBen internetten tanışmıyorum maalesef. Güvenemiyorum kusura bakmayın.
İşyerinde herkes biliyor aslında bu düşüncelerimi. Hatta herkes inş çocuğun şöyle olur, evlendiğin kişi böyle olur filan diyor. Ama küçük bir yerde yaşıyorum ondan dolayı pek tanıdığım kimse yok. Tanıştıran da yok.İş yerinde arkadaşlarınız arasında falan hiç dile getirdiniz mi bunu? Karşıma anlaşabileceğim biri çıksa evlenirim gibi şeyler söylerseniz belki biri vesile olur.
Evlenme isteğim aslında yaşadığım duygusal boşluktan dolayı. İşin özeti yalnızım. Biriyle aşk yaşamak bile yeter aslında ama bir de anne olmak istiyorum. Ondan dolayı evlilik düşünüyorum.Gençsin daha üzülme
Ama evliliğe odaklanma
Geniş bak biraz
Biriyle flört et aşk yaşa Ne bilim
İlla çıktığın adamla bununla evlenicem diye düşünme
Evlilik herkes dğşünürEvlenme isteğim aslında yaşadığım duygusal boşluktan dolayı. İşin özeti yalnızım. Biriyle aşk yaşamak bile yeter aslında ama bir de anne olmak istiyorum. Ondan dolayı evlilik düşünüyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?