Teşekkür ederim canım
32 yaşinda evlendim. O zaman bile hiçte geç kalmışım duygusu yoktu. Nasip bu işler. Çocuk sahibi olmak istemesem evlenir miydim onu da bilmiyorum açıkcası. Evlenmek bir başarı değildir. Nasıl caninızı sıkabildiklerini az çok tahmin ediyorum. Ben gereksiz evlilik muhabbetleri yaptıklarında 'sizin başinız göğe mi erdi çok mu mutlusunuz 'derdim. Bu soruya evet diyeni duymadım. Suspus olurlardı. UmursamayınBen 27 yaşında hemşireyim.. 5 çocukluk arkadasım var benim. Bazısı üniversite okudu bazısı ev kızıydı. Ama sonuç olarak evlendi hepsi. Aynı şekilde 3ü sevdiğiyle evlendi diğer ikisi de görücü usulü evlilik yaptı. Doğuda yaşıyorum ve bilirsiniz evli olmadığım icin ya da arkadaşlarım arasında evli olmayan ben olduğum icin sürekli gözler üstümde ve ailem, arkadaşlarım da dahil olmak üzere sürekli benim evli olmama durumumu dile getiriyorlar benim canımı sıkıyorlar. Üstelik yıllarca birlikte olduğum insandan hic hoş olmayacak bir şekilde ayrıldım(aldatıldım). Onlar bunu dile getirince ister istemez içimi bir sıkıntı kaplıyor. Arkadaşlarımla görüşmek gelmiyor icimden. Cünkü bilmelerine rağmen sürekli kimse yok mu diye soruluyor bana. Hayır deyince de senin gibi güzel bir kızın hayatında kimse olmayacak da kimin olacak gibi canımı daha çok sıkacak seyler söyleniyor. Evliliği bir başarıymış gibi göstermeye çalışıyorlar bana.. Zaten kimseye güvenim yok artık, ben de sevdiğimin düzgün olmasını suan evli olmAyı isterdim ama hayırlısı değilmiş ki olmadı.. Evde kalmış muamelesi görmekten cok yoruldum. Artık bana da geç kalmışım gibi gelmeye basladı. İnsanlar neden böyle ?
Daha yaşınız genç takıntı yapmayın.Ben 27 yaşında hemşireyim.. 5 çocukluk arkadasım var benim. Bazısı üniversite okudu bazısı ev kızıydı. Ama sonuç olarak evlendi hepsi. Aynı şekilde 3ü sevdiğiyle evlendi diğer ikisi de görücü usulü evlilik yaptı. Doğuda yaşıyorum ve bilirsiniz evli olmadığım icin ya da arkadaşlarım arasında evli olmayan ben olduğum icin sürekli gözler üstümde ve ailem, arkadaşlarım da dahil olmak üzere sürekli benim evli olmama durumumu dile getiriyorlar benim canımı sıkıyorlar. Üstelik yıllarca birlikte olduğum insandan hic hoş olmayacak bir şekilde ayrıldım(aldatıldım). Onlar bunu dile getirince ister istemez içimi bir sıkıntı kaplıyor. Arkadaşlarımla görüşmek gelmiyor icimden. Cünkü bilmelerine rağmen sürekli kimse yok mu diye soruluyor bana. Hayır deyince de senin gibi güzel bir kızın hayatında kimse olmayacak da kimin olacak gibi canımı daha çok sıkacak seyler söyleniyor. Evliliği bir başarıymış gibi göstermeye çalışıyorlar bana.. Zaten kimseye güvenim yok artık, ben de sevdiğimin düzgün olmasını suan evli olmAyı isterdim ama hayırlısı değilmiş ki olmadı.. Evde kalmış muamelesi görmekten cok yoruldum. Artık bana da geç kalmışım gibi gelmeye basladı. İnsanlar neden böyle ?
