Degisir diye umut edenler, ben onu degistiririm diye dusunup evlenenler hep bosaniyor, bosanmasa da evde kole gibi omur boyu ses cikarmadan mutsuz, pistirilmis, sinik bir sekilde hayatini geciriyor; evliligin de o oldugunu saniyor.
Su yasadiklarin daha fragman. Simdi baba evindesin. Simdi yeterince hukmedemiyordur. Baba evinden bir cik da onunla ayni eve girince daha beter oldugunu goreceksin.
Evlilik kolelilik degil. Evin reisi diye bir tabir de kalmadi artik. Kanunlardan bile cikarildi. Eskiden aile hukukunda evin reisi erkektir yaziyordu, kaldirildi. Evin reisi falan yok artik.
Adam ona buna hukmederek kendi egosunu tatmin ediyor. Muhtemelen asagilik kompleksi var, boyle bastıriyor. Ona bu yetkiyi kim vermis? Baslarim karakterine. Emir vermeyen, karisina kole gibi davranmayan, esinin hak ve ozgurluklerini kısitlamayan erkek erkek degil mi? Kocalik, karisina baba evinde gormedigi eziyeti yapmak degildir. Kocalik, kadini kolelestirmek hic degildir. Kocalik, karsisindakini hak ve ozgurluklerden mahrum birakmak degildir.
Bana saygi duymayan, fikirlerimi kabul etmeyen, hayatimla ilgili kararlari sadece o veren, attigim her adimda izin almami isteyen, dedigi olmadiginda kuserek surat asarak gerektiginde bagirarak psikolojik siddetle dedigini yaptiran bir insan sadece ruh hastasidir. Normal bir insan yapmaz bunlari.
Sevgi ozgurlestirir, kolelestirmez.