Merhaba kızlar.
Derdim konu başlığımdan anlaşılıyordur.9 aylık bir birlikteliğim ve 1 ay sonra sözüm var.Kısmetse seneye yazında düğün.
Erkek arkadaşımın iyi kötü bir işi var.Eşini veya ailesini ele muhtaç etmeyecek karakterde biri.
Ama gelin görün ki evin en küçüğü ve en kıymetlisi.Buzamana kadar yaptığı hatalar (her erkek veya kız gençliğinde yapar) annesi,teyzesi ve ablası tarafından kapatılmış.Borcu harcı ödeyemeyince ailesi ödemiş.
Yani açıkçası hep arkasında bir ailesi var diye biraz rahat takılmış.(Dışarıdan görülen ve ailesinin anlattığı bu)
Annesi bana açık açık ''benim oğlum şuan ev geçindiricek sorumlulukta değil, alışana kadar (1-2 sene) bir otururuz hem o arada evinizi hazırlarız demişti.Diğer oğlu da yakın zamanda evlendiği için daha onun borçları tam olarak bitmediğinden anlayışla karşıladım.
Bu durumu yakın arkadaşlarıma anlattım çoğu 2 sene çabuk geçer hem eğer hemen evlenmek istiyosanız mecbursunuz falan dedi..
Bir arkadaşım (37 yaşında 2 cocuk annesi) bana ''Bak ablacım 2 kuru ekmek ye ama ayrı evin olsun nekadar da seversen sev kaynananı oda seni severse sevsin bir zorlanırsın, hem yeni evli olucaksın evde rahat dolaşmak istiyceksin kocana sırnaşıcaksın vs duşunu rahat alamıycaksın '' diye akıl verdi..Abla mecburum dedim.
Sonra aylar geçti.Şu sıralar yani.Düşünüyorum da nekadar müstakbel kaynanam ve ailesiyle aramda sorun olmasa da başta bizim ayrı ev kurmamız daha mantıklı.
Erkek arkadaşım ozaman sorumluluğun ne olduğunu anlayacaktır..Aksi halde gene rahata alışıcak ve bizim kendi evimizin olması başka baharlara kalacaktır..
Bu konuda sizlerin yorumu nedir, siz ne düşünüyorsunuz merak ettim
Tabii her acı zamanla unutulur.
