Evet kızlar en sonunda cesaretimi toplayıp yazmaya karar verdim. Lütfen bana akıl verin. Bundan 8 yıl önce travmatik bir ilişkiden çıktım evlenmek üzere olduğumuz halde onun ailesinin özellikle annesinin etkisiyle ilişkimiz bitmek durumunda kaldı. Yaşlarımız küçüktü manipüle edilmeye açıktık o yüzden istemeyerek yollarımız ayrıldı. Fakat bu süreç çok sancılı geçti çünkü o benim en büyük aşkımdı. Ben de onun öyleydim 8 sene zarfında ne onun beni sevdiği gibi sevildim ne de onu sevdiğim gibi sevebildim. Bi yandan da kendime kızıyorum en güzel duygularımı onda tükettim sanki sudan çıkmış balık gibiyim keşke bu konuda terapi görseydim. Neyse çok uzattım asıl mesele başka yaklaşık 2 aydır hayatımda biri var yani görücü usülü tanıştığım biri. yaş baskısı hissettiğim aslında evlenmeyi istediğim bir dönemdeyim. Henüz iki aydır konuşuyoruz ama onun tarafından gerçekten büyük bir ilgi hissediyorum güven veriyor çalışkan sorumluluk sahibi biri geleceğe dair hayallerine beni de ortak etmek istiyor. Bana hep diyor ki seni maddi ve manevi mutlu etmek için elimden geleni yapacağım bana hediyeler alıyor güzel olduğumu hissettiriyor yani bir erkekte aramam gereken şeylerin hepsini karşılıyor ama gel gelelim içimde kocaman bi boşluk var sanki ona da dedim ama bu hissizliğimi o da yüksek duygulardansa yavaş yavaş derinleşen bir sevgi olsun aramızda diyor bi anda olmaz zaten diyor ben de muhabbetinden keyif alıyorum açıkçası konuşabiliyoruz anlaşabiliyoruz mesela ben 29 yaşındayım hatta ondan 1 yaşta büyüğüm dedi ki asla 20 yaşında bir kızla evlenmek istemem seninle yaptığımız mubabbeti onda bulamam diyor güzel şeyler diyor ama neden heyecan ve tutku hissetmiyorum sizce bitirmeli miyim? Çevremdeki herkes onun karakterini övüyor bu devirde güven veren erkek bulmak zor diyor sana değer veriyor diyor sonra pişman olursun diyor ben de düşünüyorum aslında haklılar evlenmekte istiyorum ama hep geçmişteki duygularımla kıyaslıyorum sizce hata mı ediyorum? Yani zamanla sever miyim yoksa hissiz bir beraberlik mi olur?