Yaa mutsuz evliliklerin çoğunun en büyük sebebi cicim aylarındaki mutlu günler.
Mesela adam artık bonkör değil,kadına cimri. Ev dizmeye başlarken her şeye 'ne gerek var ' diyor,kızın tüm heveslerine 'gosteris meraklisi' diyor... arkadaşları bu adam cimri diyor kız diyor ki; "haaaaayiiiiiirrrrrr normalde hiç öyle degil, ilk aylarımizda bana sinema kapatmıştı, evlenme teklifini teknede etti, ilk yılımızı kutlamak için adımın baş harfi olan gül yolladiiii. Sadece su an masrafı çok" sonra evleniyorlar görüyor ki adamın o ilk halleri sadece reklammis, ilk zamanların hevesiymis.
Yine evlilik arifesinde adam kızı tersleyip duruyor, fikrine önem vermiyor. Arkadaşları 'bu adam seni sallamiyor' diyri. Kız da diyor ki; "haaaaaaaayiiiiirrr normalde hiç öyle değil . Hatta ilanı aşk ederken en çok benim fikirlerimi, zekami sevdiğini söylerdi. Her şeyi bana danisir normalde. Üçüncü ayimizda ben gitmene gerek yok şöyle şöyle yap dedim,yoldan döndü gitmedi. Benim sözüme çok tamah eder. Sadece su an stresli" sonra evleniyorlar grouyor ki adamın o ilk halleri sadece reklammis, ilk zamanların hevesiymis.
Böyle türlü örnekler var.
Sizde de adam evlenmekten kaçınıyor, artık hevesli değil. Anlasamiyorsunuz da. Ama diyorsunuz ki; haaaaayiiiirrrr hiç öyle değil. İlk zamanlar kendi aklıma soktu evliliği, hep evlenince şöyle yaparız diye plan yapar. Eskiden çok iyi anlasirdik. Sadece su an hayatı belirsiz"
İlk zaman öyleydi, artık değil. Bence ilişkinizi nostaljinin tatlı anılarıyla değil bugün ile değerlendirin. Herkes ilk zamanlarında aşık olur zaten, saatlerce konuşur, aşkını doya doya yaşar, fedakarlıklar yapar.. bugünlere sürdü mu,ona bakın.
Bu arada ailenizin ağzıyla neden iş yapiyorsunuz? Otuzbir yaşında, gayet güzel parasını kazanan, okumuş etmiş bir kadinsiniz. Gerçekten kendinize yakistiriyor musunuz ailenizin evde kaldı doldurmalariyla gaza gelip sevgilinize 'hani evlenecektik' diye ağlamayı?
Deseniz ki benim hayalim erkenden anne olmak, artık vedalasip evime gelmek ağrıma gidiyor beraber yaşamak istiyorum,falan. Yine hak vereceğim size ama aslında sizin böyle bir şeyiniz de yok. Aileniz evlen evlen diyor, bu çocuk oyalıyor bakışı atıyor , herkes 'eee ne zamandır berabersiniz. Yüzük bile yok' diyor diye dolup adama sariyorsunuz. Böyle evlilikten hayır gelmez.
Bu arada ben de 31 yaşındayım ve bekarım:)) ama başkalarının lafı benim hayatıma etki edemez. Karşımdakinden eminsem ve şartlar olgunlaşmışsa, o sorumluluğa hazır hissediyorsam evlenirim. Her ay bir yumurtaki kaybediyorum diye hirslanip cevremin gazına gelip erkeğin tekine evlen baskısı yapmayı kendime yakistiramam.
Siz de yakıştırmayin. İstiyorsanız ayrılın, devam ediyorsanız da ailenizin doldurusuna gelmeyin. Türk evliliklerinin yarısından cogu erkegin/kadının annelerinin doldurusuna geldiği için bitiyor. İkinizin iliskisinin arasına üçüncü kişi sokmayın. Benim koca adayım annesinin ağzıyla konuşsun artık eski sevgilim olur bence. Belki de adam bundan sogumustur - ki rahatsız edici bir sey
