- 20 Ağustos 2015
- 6.538
- 15.760
- 248
- Konu Sahibi burcubahar0635
-
- #281
Arkadaşlar , bence konu amacından sapmasın . Karşılıklı atışmalar olmadan , sadece konu üzerine odaklansak daha güzel olur . Arkadaşımız bize derdini açmış , yardımcı olalım Allah korusun yarın bizim de başımıza gelmeyeceği ne malum . Ki çoğumuzun da yaşadığı şeyler..
Konu sahibesi arkadaşım , sen de keşke nerden vurursan ordan vurulursun moduna girmeseydin , farklı bir algı oluşturmasaydın ..
Lütfen kapatmayın konuyuMune abla konunun iyice tadı kaçtı kapatır mısın lütfen...
önünüze bakın,hayatınızı yeniden kurun korkmayın .evet arkanızda belki aileniz yok ama inanın Rabbim okadar büyükki .benim kardeşimde ablamda boşandılar herşey yoluna giriyor Allah yardım ediyor.sen yeterki kendi hayatın için sadece küçük bir adım atO kadar doldum ki biraz içimi dökmek istiyorum...
Az önce instagramda bekar arkadaşlarımdan birinin spor yaptıktan sonra içtiği kahveyle olan fotoğrafını görmemle birlikte yaşlar boşaldı gözümden...Bi anda sinirlerim boşaldı sanırım.
Düşünüyorum da bekarken ne mutluymuşum.Yemeğimi yiyip odama çekilmek, canım istediğinde çıkıp gezmek, faturaları düşünmeden yaşamak, para derdi olmadan, eş, çocuk, akşam ne pişirsem, şu gün temizlik vakti vs gibi düşünceler olmadan ne kadar mutluymuşum.Evlenmek sadece daha çok sorumluluk ve doğal olarak mutsuzluk getirdi.Ne acelem vardı da evlendim üstüne bi de çocuk yaptım.
Bebeğimin doğmasıyla birlikte eşimle aramızdaki tüm ipler koptu...Hiçbi şekilde sorumluluk almayan, devamlı zorlamak gereken, bişeyi zorla yapsa da binbir laf eden kronik mutsuz bi insan...Sürekli yesin içsin yatsın, vizyonsuz, amaçsız günü kurtaran bomboş bi adam.
Evlilikte anladım ki insan anlatmaktan çok anlaşılmak istiyormuş.Zaten anlatma işi rutine dönünce birbirinin başını yiyen iki insandan başka bişey kalmıyo geriye.Karşınızda sizi anlayan,zor zamanınızı gören ve siz istemeden destek olan biri yoksa hiçbi zaman aile olamıyomuşsunuz.Biz de aile olamadık maalesef.
Ve anladım ki siz sorumluluk aldıkça yaptığınız tüm fedakarlıklar göreviniz sanılıyormuş ve nankör insan asla değişmiyormuş...Ve içinizde bi kere bişeyler bitti mi o ev artık size zindan oluyomuş...
Allah aşkına bi insanın yaşadığı yeri temizlemesi bi insana yardım etmek olarak görülebilir mi? Ev işleri benim görevim, bebek bakmak benim görevim, para getirmek benim görevim, MTV ödeme zamanını bilip onu bile halletmek benim görevim.Ben ne ara bu kadar eşek oldum indiremiyorum sırtımdan.
Bu kadar mutsuzsan boşan diyebilirsiniz.Maalesef boşanamam çünkü hayat boyu bana destek olan bi ailem olmadı, zaten biraz da onlardan kurtulmak için evlenmiştim.En az 2-3 sene daha bu cehennemdeyim...Ama artık taşıyamıyorum onca yükü.Eve gelip ben bugün yoruldum diyip eşek ölüsü gibi uyuyor.Çalıştığının yarısı da maaşındaki hacize gidiyor.Geri kalan para kendini geçindirmeye bile yetmez.Böyle bi adama sevgi saygı duyulur mu? Eve bunun yerine kedi köpek alsam en azından bana yük olmazdı.
Çok yorgunum, her gece kabuslar görüyorum psikiyatriye gitsem yardımı olur mu bilmiyorum ama son çarem o kaldı...
senin seviyene inmeyeceğim tatlım sen instagram fotolarına bakıp milletin gezme tozma sporlarına iç geçirip ağlamaya devam et
Aynı şehirdeyiz ama paylaşmadım daha ne yapcam kafam çok karisikhamilesiniz bir de ş.... siz pislik
aileniz nerede?
sen mesajı çok yanlış anlamışsın boşunada üslubunu bozmuşsun. çocukları yok yapayalnız falan dememiş. mutlu olanların çocukları yok, çocuktan sonra değişir demek istemiş. konularını biliyorum seni çok iyi anlıyorum benimde olmuyo. bu yüzden böyle hassas olduğun bi konu olduğu için yanlış anladın ama devam ettirmeseydin bari. mesajların çok kötü ağır konuşuyosun yapmaçocuksuz yalnız mı ??? valla öyle bir mutluyuz ki yalnız fln da değiliz seninki gibi öküz kocamız da yok allahtan
Çok beğendim, kitabın ismini ve yazarını da paylaşabilir misiniz?
Öyle düşünme. Niye alışasın? Alışma da zaten.Boşverin, ben hayatta hep bana bişeylerin çok görülmesine alışığımdır.Benim gibi hisseden insanların olduğunu bilmek, aslında uğraşırsam bu cehennemden çıkabileceğimi bilmek iyi geldi tabi.Hepsine ayrı ayrı teşekkür borçluyum.
Öyle düşünme. Niye alışasın? Alışma da zaten.
Herkes güzel yaşamayı hak ediyor.
Keşke imkanlar farklı olsa da çalışmak istediğinizde alacağınız maaşla rahat rahat kreşe de verebilseniz bebeğinizi.
Sanırım bu ülkede çocuğunuza bakacak bir yakınınız yoksa enaz 3-5 bin getirisi olan bir işe sahip olmak lazım ki bakıcı veya kreş imkanı sağlanabilsin.
Bazen çalışan/çalışmayan kadın konularında kavga çıkıyor :)
Evet çalışanın kadının ev hanımına göre 2 kat iş yükü var. Hem işte hem de evde yoruluyorlar.
Ama dışarı çıkmak,çalışmak insanı rehabilite eder. Hele de çalışmaya alışkın bireyler evde bütün gün çocukla duramaz. İçine kapanır,sıkılır.
Evcimen bir tip olmasaydım iki çocukla ben de kafayı yerdim evde.
Mesela eşim dün sabah 7 gibi çıktı. Gece 3 civarı eve geldi. Sabah 6:30 da tekrar gitti.
Korkunç bu bence. İnsanlık dışı. Ne zaman gelecek belli değil.
Şimdi ben bu adamdan ev süpürmesini bekleyemem ki.
Zaten şaftı kaymış.
Ama sizin durum farklı. O kadar ağır bir işi yokmuş. Size destek olmak zorunda.
Zamanı geldiğinde kamburunuzu sırtınızdan atın düzelme olmazsa.
Sabırlı olun. 1 yaşından sonra daha iyi olacak her şey. 2 yaşından sonra huysuz bir çocuk değilse daha da güzel olacak.
Benim küçük kızım 27 aylık sayılır. İnan ki son bir kaç aydır ne yediğimi anlıyorum.
Sofradan hep yarı aç yarı tok kalktım.
Dışarıda yemek olayı saçmasapandı zaten.
2-3 defadır keyif almaya başladım ondan da.
Sıcak yemek hayal olmuştu resmen.
Bebekle hayatınız düzene girecek,her şey daha güzel olacak.
Ama eş kişisi ile bilemem. O da size bağlı.
Eşinizin geliri iyiyse aslında haftada 2 yarım gün bakıcı abla olayına girişmek istemez misin?Valla 3500 lira gelirim var.Ama çok düz bi hesap yapıyım.Bu devirde artık çalıştırdığınız bakıcıya sigortasını da yapmak zorundasınız.Tek başına onun masrafı 2500 lira eder.1000 lirayla da kendime mi bakıyım çocuğa mı.Kiraya çıksam hesap bile yapmama gerek yok.Bi tane maması olmuş 70-80 lira ayda sırf mama bez masrafı 300 lira daha kıyafet ek gıda vs yok.E aidat faturalar yol parası mutfak masrafı ısınma vs hiç saymıyorum bile.Boşansam hayatta nafaka alamam.
22 yaşımdan beri 6 yıldır çalışıyorum.Evde olmak beni bunalttı ama biliyorum ki geçici bi süre.İstesem işe dönerim ama bebeğime kıyamıyorum.Siz maşallah büyütmüşsünüz :)
Ben de sakin bi bebeğim olmasına rağmen uzun uzun kahvaltı yapmayı, dışarda tek başıma gezmeyi, uzun bi banyo yapmayı özledim.Hayatım hep bi telaş içinde kendimi bi yarış atı gibi hissediyorum devamlı bişeylere yetişiyorum.Hatta ben bile kendime şaşırıyorum bazen nası bu kadar hızlı olabiliyorum ama hayat zorluyor.Doğumda 23 kilo almıştım 3 ay içinde doğum öncesi kilomun bile altına düştüm koşturmacadan.
İnşallah hepimiz için her şey güzel olur...
Eşinizin geliri iyiyse aslında haftada 2 yarım gün bakıcı abla olayına girişmek istemez misin?
Bizim şuan bir miktar kredi borcumuz olduğu için sadece araştırıyorum.
Hatta güvenilir şirketler var mı diye konu açacaktım.
İstanbul da kimsem yok benim de.
Haftada 2 yarım gün bir bakıcı abla olsa. Oohh insan neler neler yapar.
Haftada 1 bile olsa olur.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?