Öncelikle belirteyim ki bu konuyu buraya taşımadaki amacım gerçekten sizlerden akıl almak. Bu yüzden her bir yorum benim için çok değerli . E takdir edersiniz ki burada bunu yazıyorsam alacağım tepkilerin de farkındayım ancak bu tepkileri ilk kez sizden duymuyorum bunu da belirteyim.
Evet , evli bir erkekle birlikteyim. 22 yaşındayim. Kendisi de 27 yaşında . Ayni şirkette çalışıyorduk 1 yıldan az bir sürede olaylar gelişti. Defalarca kez reddettim . Defalarca bitirmek istedim . Yapamadim. Yapamadık. Biri 5 yaşında diğeri 5 aylık 2 çocuğu var. Küçük yaşta evlenmiş . Eşiyle evlilik dışı birlikte olduğu için evlenmek zorunda kalmış . Mutsuz monotonlaşmış bir evliligi var . Iliskimiz yaklaşık 8 aydır sürüyor . Eşi de dahil tüm ailesi beni öğrendi . Hayır , yakalanmadık . Kendisi oturup herkesle açık açık konuştu . Boşanmak istiyor . Sadece bebeğin biraz daha büyümesini bekliyoruz . Ben bu insana gerçekten aşığım . Bu adamla bir ömür geçirmek istiyorum . Çocuklarını da kabulleniyorum. Bu arada ben hiç evlenmedim . Ailemi karşıma almaya razıyım. Tam anlamıyla ruh eşim o benim. Hayatımın bir parçası oldu.
Ama diğer yandan , bir aile benim yüzümden dağılmanın eşiğinde. Evdeki o kadın ve çocukların vebalini alarak nasıl mutlu olurum bilmiyorum. Diğer yandan bu adamı gerçekten çok seviyorum . Kaçtım , çabaladım inanin çok uğraştım ama yinede kaçamadım bu aşktan. Tuğla kadar yazdığım için özür dilerim ama çok zor durumdayım .