Herkese merhaba
Basima gelen bir olaydan ötürü hem içimi dökmeye hemde tavsiyelerinize ihtiyacim var sanirim.
4 ay kadar önce birisiyle tanistim. Insanin hayatinda nadiren basina gelen harika bir iliskimiz oldu 3 ay boyunca, karakteri, aliskanliklari, sevdigi seyler, hayattan beklentilerimiz, herseyimiz o kadar uyumlu ki.
Büyük bir sirkette üst düzey bir görevi var, o yüzden çalisma saatlerinin çok yogun olabilecegini düsündügümden, geç cevap vermelerine, bazen randevularimizi ertelemesine, hiç süpheli gözle bakmadim. Maalesef 3 ayin sonunda bana evli oldugunu ve ufak bir çocugu oldugunu açikladi. Dünya basima yikildi derler ya, aynen öyle oldu, nefes alamiyorum sandim. Esiyle anlasamadigini, bosanmak istedigini ama bunu bazi nedenlerden dolayi 1 seneden önce yapamayacagini, çok mutsuz bir evliligi oldugunu anlatti, ama bunlar benim için o an o kadar ifadesiz gerekçelerdi ki duymadim bile. Önümde sadece iki gerçek vardi, birincisi bana basindan beri yalan söylemis olmasi, digeride 3 aydir haberim olmadan evli birinin metresi olmus olmam. O kadar utandimki, en yakin arkadasima dahi ayrilmamizin gerçek nedenini söyleyemedim.
O günden sonra bir daha görüsmedim, ama neler hissettigimi yasadigimi bir bana sorun. Numarami degistirdim ama mail adresimi degistirmem imkansiz, ve mesaj göndermeye devam ediyo, cevap vermiyorum. Mesajlari hep özür dolu, beni kaybetmek istemedigini, evlilik durumunun detaylarini, neden bosanmak istedigini, neden bunu hemen yapamayacagini usanmadan anlatiyo. Ilk basta devam edelim diyodu, sonra "devam etmek istemiyosan da en azindan ben bosanana kadar arkadas kalalim" demeye basladi, benden yine cevap alamayinca simdi de bosanma isini hizlandiracagini ve benden tek istedigi seyin onu beklemem oldugunu yaziyo.
Yani bir ailenin yikilmasini bekliycem, bir çocugun babasindan ayrilmasini, bir kadinin ve muhtemelen ailelerin göz yaslarini bekliycem. Cok yakin ailemde bosanan birisi var, çok farkli nedenlerden ötürüydü, ama nedeni ne olursa olsun, karsilikli alinmis bir karar olsa bile bosanmanin insani ne kadar yipratan bir süreç oldugunu gayet iyi biliyorum. Bir yandan, anlattiklari eger dogruysa, bu bosanmanin benimle hiç bir alakasi olmiycak ve ne yalan söyliyim kalbim buna inanmak istiyo. Ama diger yandan, herseye ragmen bunu kendime yakistiramiyorum.
Onu bosanmis olarak tanisaydim sorun olmazdi, ama su an ki durum çok farkli. Suçlu olmasamda kendimi rahat hissedemiyorum. Hadi bekledim diyelim, bosandiktan sonra ben ortaya çikinca herkes, ailesi ve esi çocugu da dahil olmak üzere, benim yuzumden bosandiklarini düsünmiycekmi ? Aklim bütün bunlari düsünüyo, ama kalbimi sormayin. Hayatimda ilk kez bu kadar iyi anlastigim, bu kadar çok sevdigim ve sevildigimi hissettigim birisi oldu. Gerekiyosa ondan vazgeçerim tabi, ki zaten 1 aydir görüsmüyorum, ama içimdeki hasari nasil onaricam bilmiyorum.
Kafam çok karisik. Ne yaparsam dogru olur sizce ? Unutup sayfayi tamamen çevirmekmi ? Yoksa önerdigi gibi bir sene görüsmeden beklemekmi ? Anlattigina göre, ben olsam da olmasam da zaten bosanicak ve bu benden önce alinmis bir karar.
Cok mutsuzum
Basima gelen bir olaydan ötürü hem içimi dökmeye hemde tavsiyelerinize ihtiyacim var sanirim.
4 ay kadar önce birisiyle tanistim. Insanin hayatinda nadiren basina gelen harika bir iliskimiz oldu 3 ay boyunca, karakteri, aliskanliklari, sevdigi seyler, hayattan beklentilerimiz, herseyimiz o kadar uyumlu ki.
Büyük bir sirkette üst düzey bir görevi var, o yüzden çalisma saatlerinin çok yogun olabilecegini düsündügümden, geç cevap vermelerine, bazen randevularimizi ertelemesine, hiç süpheli gözle bakmadim. Maalesef 3 ayin sonunda bana evli oldugunu ve ufak bir çocugu oldugunu açikladi. Dünya basima yikildi derler ya, aynen öyle oldu, nefes alamiyorum sandim. Esiyle anlasamadigini, bosanmak istedigini ama bunu bazi nedenlerden dolayi 1 seneden önce yapamayacagini, çok mutsuz bir evliligi oldugunu anlatti, ama bunlar benim için o an o kadar ifadesiz gerekçelerdi ki duymadim bile. Önümde sadece iki gerçek vardi, birincisi bana basindan beri yalan söylemis olmasi, digeride 3 aydir haberim olmadan evli birinin metresi olmus olmam. O kadar utandimki, en yakin arkadasima dahi ayrilmamizin gerçek nedenini söyleyemedim.
O günden sonra bir daha görüsmedim, ama neler hissettigimi yasadigimi bir bana sorun. Numarami degistirdim ama mail adresimi degistirmem imkansiz, ve mesaj göndermeye devam ediyo, cevap vermiyorum. Mesajlari hep özür dolu, beni kaybetmek istemedigini, evlilik durumunun detaylarini, neden bosanmak istedigini, neden bunu hemen yapamayacagini usanmadan anlatiyo. Ilk basta devam edelim diyodu, sonra "devam etmek istemiyosan da en azindan ben bosanana kadar arkadas kalalim" demeye basladi, benden yine cevap alamayinca simdi de bosanma isini hizlandiracagini ve benden tek istedigi seyin onu beklemem oldugunu yaziyo.
Yani bir ailenin yikilmasini bekliycem, bir çocugun babasindan ayrilmasini, bir kadinin ve muhtemelen ailelerin göz yaslarini bekliycem. Cok yakin ailemde bosanan birisi var, çok farkli nedenlerden ötürüydü, ama nedeni ne olursa olsun, karsilikli alinmis bir karar olsa bile bosanmanin insani ne kadar yipratan bir süreç oldugunu gayet iyi biliyorum. Bir yandan, anlattiklari eger dogruysa, bu bosanmanin benimle hiç bir alakasi olmiycak ve ne yalan söyliyim kalbim buna inanmak istiyo. Ama diger yandan, herseye ragmen bunu kendime yakistiramiyorum.
Onu bosanmis olarak tanisaydim sorun olmazdi, ama su an ki durum çok farkli. Suçlu olmasamda kendimi rahat hissedemiyorum. Hadi bekledim diyelim, bosandiktan sonra ben ortaya çikinca herkes, ailesi ve esi çocugu da dahil olmak üzere, benim yuzumden bosandiklarini düsünmiycekmi ? Aklim bütün bunlari düsünüyo, ama kalbimi sormayin. Hayatimda ilk kez bu kadar iyi anlastigim, bu kadar çok sevdigim ve sevildigimi hissettigim birisi oldu. Gerekiyosa ondan vazgeçerim tabi, ki zaten 1 aydir görüsmüyorum, ama içimdeki hasari nasil onaricam bilmiyorum.
Kafam çok karisik. Ne yaparsam dogru olur sizce ? Unutup sayfayi tamamen çevirmekmi ? Yoksa önerdigi gibi bir sene görüsmeden beklemekmi ? Anlattigina göre, ben olsam da olmasam da zaten bosanicak ve bu benden önce alinmis bir karar.
Cok mutsuzum