Merhaba arkadaslar, ne olur beni yargılamayın çünkü zaten kendi içimde bunun savaşını veriyorum. Kinadigin sey eninde sonunda basina geliyormus. Cok kinadim bu durumda olan insanlari. Nasil ya, iraden, aklin yok mu diyip durdum. Ve simdi kendim tam ortasindayim.
Ama bastan sunu belirteyim ki aramizda hic bir sey yasanmadi. Ben daha cok kendi icimde bunun savasini veriyorum ve artik aylar sonra gücümün tükendigini görüyorum. Ben 27 yasindayim. Yasima göre cok olgunum ve sip sevdi birisi de degilim, tam tersi cok zor seven birisiyim. Ondan dolayi da bununla bas etmeyi bilmiyorum. Konusabilecegim kimsem de yok, yapayalniz hissediyorum kendimi. Kafami hic bir seye veremiyorum. Subat ayindan beri mahkemede bir hakimin yaninda staj yapiyorum. Kendisi benden sorumlu, mentörum. 50 yasinda ( yasini ama göstermiyor, cok fit ve genc duruyor) ve evli.. 25 senedir hakim olmak isteyen ögrencileri yetistiriyor. Cok deneyimli ve
cok zeki bir adam.
İlk gün tanıştığımızda bile aramızda tarif edemeyeceğim bir elektrik olmuştu.
Beni gördügünde biraz şaşırmış gibiydi. Basta hafif heyecanlandi. Ama hiçbir zaman yanlis bir hareketi olmadi. Cok kibar ve profesyonellige asiri önem verem birisi. Sizli bizli konusuyoruz.
Bende ayni sekilde hep saygili seviyeli ve profesyonel davrandim. Sizli bizli konusuyoruz.
Ama ben onun ilgisini hep hissettim. Beni begendigini anliyordum. Mesela bana bazen büyülenmiş gibi baktığını fark ediyordum. Bunu kesinlikle bilerek yapmiyordu, aksine istemsizce yapiyordu ve anlik saniyelik oluyordu. Anlamami istemiyor zaten. Sonra hemen kendini toparlayip geri cekiyordu. Bazen yanimda heyecanlaniyordu, gergin oldugunu hissediyordum. O mahkemede sert özgüvenli adam, benim yanimda istemsizce yumusacik oluyordu. Ama bu durumlarda kendini hemen toparlayip geri cekiyordu. Bazi günler kendini ele veriyordu, bazi günler de gayet cool ve rahat oluyordu. Görsel olarak begendinin farkindayim, ama duygusal olarak da bir sey var mi diye soruyorum kendime istemsizce…
Bir gün beni görmediğinde tekrar gördüğünde sesindeki heyecanı fark ediyordum, tedirgin oluyordu. O normalde rahat adam olmuyordu karsimda. Ama hemen toparlayiyordu.
3 hafta izne çıktı ve o süre boyunca o dönene kadar başka hakimlerin yanına gittim. Geri döndüğünde bana nasıl geçtiğini sordu, ben de “herkes çok iyiydi ama sizde yine de bir farkli” dedim. Daha dogrusu agzimdan ati verdim. Bunun yalnis anlasilir olacagini düsünmedim. Sonucta o benim mentörüm diye düsündüm.
Biraz saf yanlarim var, bazen düsünmeden, lafin nereye gidebilecegini düsünmeden konusdugum oluyor.
O lafi söyledikten sonra adam masasina bakti, cok irite oldu, afalladi, idrak etmeye calisti. Bende bunu anlayinca hemen toparlamaya calistim ve söyle dedim: „belki sizin calisma stilinize alistigim icindir“. Öyle diyince hemen konuyu toparlayip: „ o zaman alistigimiz sekilde devam edelim diye“ konuyu kapatti. 1 ay oluyor bu durum.
Ama o günden sonra daha temkinli olmaya başladı. Acik vermemeye basladi. Ama yinede sesi titredigi, heyecanlandigi zamanlar, eskisine göre az da olsa oluyor.
Ve gecen hafta söyle bir olay yasandi. Gecenlerde bir sunum hazirlamistim ve ne yazik ki ona kücük bir yalan söylemistim. Ama icim hic rahat etmedi ve ona bunu dürüstce acikladim. Böyle böyle yalan söyledim size dedim. „Hakk etmedigim bir notu istemiyorum. Siz bana böyle bir sey yapmak icin hic bir neden vermediniz, sizin yanininza kendimi bir gün bile kötü hissetmedim, aksine bana hep cok destek oldunuz, motive ettiniz“, „ size insan olarak cok deger veriyorum“ dedim. Anlayisla karsiladi, kizmadi ve gayet iyi karsiladi, bir daha yapariz deyip kapatti konuyu. Sonra mesai bitiminde yanina gittigimde ( haber etmem gerekiyor hep) gergindi, rahat degildi, konustugunda sesinden heyecanli ve gergin oldugunu anladim. Gözlerime bakti sanki bir sey anlamaya calisiyor gibi.
Vedalasirken gayet doğal bir şekilde “Eğer bir değişiklik olursa bana yazabilirsiniz” dedim. O da hemen çok hızlı bir şekilde ve biraz gergin bir ifadeyle “veya e-mail” dedi ve o an bana biraz endişeli gözlerle baktı. Çünkü bir defasında bana WhatsApp’tan yazmıştı ( cok normal bir durum degil bulundugumuz konumda). Ama o an aslında başka bir seçeneği yoktu; o zaman daha e mail adresim yoktu onda. o yüzden mecburen ordan yazmisti haber vermek icin . Ama gelisi güzel denmis bir lafi neden hemen „ve ya email “ diye düzeltmek istedi ? Orda evet bi sinir koymak istedi ama neden? Söyledigim sözlerden ondan hoşlandigimi mi anladi sizce? Cünkü kendini cok kontrol ediyor artik.
Bu hafta olaydan sonra ilk defa karşılaştık; bu kez inanılmaz derecede kontrollüydü. Hiçbir fazlalık yoktu, tamamen mesafeli ama yine nazik ve profesyoneldi. Sesinde ne bi heyecan ne bi tedirginlik. Ama çay molasında, 6-7 kisi oturduğumuz küçük bir mola odasi var, biraz içine kapanık ve daha sessizdi; önceden daha rahattı. Ve ara ara istemsizce bana dogru baktigini gördüm. Ama kisa, kimsenin anlamayaci sekilde.. Mesela ben su içerken, hemen bana baktigini gördüm. Ama o gün ikili görüsmemizde rahat ve cok kontrollüydü.
Sunu merak ediyorum: Bütün bu yaşananlar size ne düşündürüyor? Sizce bu adam hislerini bastırdığı için mi bu kadar dikkatli? Yoksa baştan beri tamamen profesyonel bir yaklaşım mı sergiliyor ve sadece görsel olarak mi begeniyor? WhatsApp’tan yazması, o ufak bakışlar, sesi titreyerek konuşması… Bunlar bana bazı şeyleri düşündürüyor ama bir yandan da çok düzgün biri olduğu için kendisini frenlemeye çalıştığını hissediyorum. Sizce bu adam ne düşünüyor ve neden böyle davranıyor? Yoksa laflarimdan kendimi ele mi verdim? Hoslandigimi anladi mi?