Hipofiz bezinden kaynaklı bi çeşit beyin ödemi akabinde kalp spazmı
bu oturmamis evlilige cocuk yapmaya calismiyorsun halen dmi merisina?Merhaba arkadaşlar. Evleneli yaklaşık 2,5 yıl oldu. Eşim ordu mensubu ben de memurum. Anlayacağınız eşimin işi ağır benim ise vaktim yok yetmiyormuş gibi bir de sağlık sorunlarım nedeniyle taşra bir ilden metropol bir şehre taşındık. Eşimin ruh hali özellikle terör vakaları nedeniyle epey dalgalı , benim de ruh halim dalgalı ve bedenen çok daha yorgunumBirbirimize bazen hiç zaman ayıramıyoruz yetmiyor eşim zaten her izin aldığında bana vakit ayıracağını söyleyip 700 km uzaklıkta ailesine gidiyor özetle ben onun ailesi olamıyorum
Birara hayli düzelmişti durumumuz ama yine işler kızıştı ve artık ben de ailesinin yaptığı yanlışları, bencilliklerini yüzüne vurur oldum çünkü ruhen tükenmiş durumdayım ve gitgide sağlığımı kaybediyorum sonki tahlil sonuçlarım her an hayati fonksiyonlarını kaybedebilirsin diyor eşim de biliyor ama ben düşüp bayılmadıkça aklına gelmiyor, gazi olan arkadaşlarının durumundan an be an haberdar, ziyaretlerine gidiyor. Gitmeli tabiki ama bana yabancı gibi beni görmezden geliyor tahliller kötü çıkınca da azarlayıp geçiyor ve artık ben de çok kötü olduğum halde azar yiyip huzur kaçmasın diye onun karşısında dik durmaya çalışıyorum bazen yığılacak oluyorum iyiyim bir şey yok deyip geçiyorum çok üzülüyorum ve gün geçtikçe eriyorum kimse sessiz çığlıklarımı duymuyor.
Ne yapmalıyım bilmiyorum, bir yanım bırak gitsin sen hayatını kurtar derken diğer yanım sevdiğin adamı nasıl yüzüstü bırakıp gideceksin diyor
yok canım ya ne çocuğu zaten doktorlar da izin vermiyor .bu oturmamis evlilige cocuk yapmaya calismiyorsun halen dmi merisina?
ben de aynı yolu izliyorum. Onunla mücadele edecek gücüm yok. Sessiz kaldıkça da sinirleniyor neden seni mutlu edemiyorum diyorRabbim acil şifalar versin canım. Seni çok iyi anlıyorum. Bende akciğer hastasıyım. Nişanlıyım. Nişanlım doğuda askerdeydi. Orda sinir sistemi çok bozulmuştu. Benim de stresten hastalığım ilerlemişti. Çok zor günler geçirdik. Annesini arıyor beni aramıyordu. Nasılsın bu hafta sonuçlar nasıl çıktı dediğinde kötü şeylerden bıktım kendine neden bakmıyorsun. Bu hastalık niye ilerliyo diyordu. O yüzden benden kaçıyordu. Bi süre kendimi uzak tuttum. İyiyim deyip geçiştirdim sonra iyi olmadığımı kendi gördü sakinleşti ve benle ilgilenmeye başladı. Bende açıkça senin stresnden hastalığım artıyor dedim. Çık üzüldü ama bilmesi gerekirdi. Biraz zamana bırak. Kendini iyi hissedeceğin şeyler yap. Eşinin ilgisizliğini unutmaya çalış biraz. İyi gelecek emin ol. Rabbim yardımcın olsun...
Ailem başka şehirde izinler de kapalı ayrıca annem beni daha çok geriyor. Annemle bi şey paylaşılmıyor. Çok canıma tak edenleri babamla paylaşırımAyrilmasanizda suan icin ailenizin yanına gidip sagliginizi toparlamaya calismalisiniz.birkaç ay falan. Önemseyin kendinizi lütfen. Eşiniz size değer vermiyor gibi.sizde onu bir kenara bırakmayı bilmelisiniz.hersey yerine konur,herseye çare var da bir ölüme yok.lütfen hayatınızı o esinizden geri alın.
Ailesini sadece 2 gün daha fazla görmek adına meyil müddetinde beni beklemeden gittiİçinize atmayın konuşun tabi ki kendinizi doğru ifade ediyorsanız içiniz rahatlar ama boşanırsanız daha mı iyi olacaksınız Bence mevcut durumda en iyisi kafanıza hiç bir şeyi takmamak
sizde onunla ailesine gidin ona yaklaşın zamanla samimiyetinizi görür ve size de vakit ayırmak zorunda olduğunu algılar belki
ben de aynı yolu izliyorum. Onunla mücadele edecek gücüm yok. Sessiz kaldıkça da sinirleniyor neden seni mutlu edemiyorum diyorçok neşeli ve sosyal bir insandım iyice içime çöktüm. Işten eve gelip bazen yemek dahi yapamıyorum direk uyku moduna giriyorum Allahtan yemek vs yapıyor ama defalarca konuşmama rağmen hala sıkıntının sebebini soruyor ve artık ben de sinir harbiyle onun kalbini kırmaya başlıyordum ama şimdilik sükunetimi koruyorum Hem bezdim hem yoruldum.
Zamanında orduya mensup çok arkadaşım olmuştu. Az çok karakterlerini öğrenmiştim. Eşiniz askeri liseden başlayıp devam eden bir eğitim mi almıştı? Eğer öyleyse onları gerçekten bîr robot gibi yetiştiriyorlar, duygularını brsüre sonra artık gösterememeye başlıyorlar ne yazıkki... Sanırım öyle olmazsa okadar güç şeylere göğüs geremezler. Ancak şöyle bir durum var, evlenmeden öncede mi bu şekildeydi? Size karşı biraz daha ince olmalı tabi ki...ama bunu ancak eğer artık kendi aranızda iletişim problemi çekiyorsanız, bir uzmandan yatdım alarak aşabilirsiniz. Ama eşinizin sizin ondan bu sebeplerden dolayı mutsuz olduğunuzun farkında olmalı ve ciddiyetine varmalıdır...
Buarada bende 3.5 yıldır evliyim bende arafa sırada kendimi çok yalnız hissediyorum, ama bizim sebebimiz tamamen farklı illerde çalıştığımız ve henüz biraraya gelemediğimiz için özlemekten kaynaklı yalnızlık... Daha dün gece allaha isyan etmek istemedim ama rşimi çok sevdiğim halde inanın ayrılmak kafamdan geçmedi değil...yalnızlık zaten zor bir olay, bir de evli olup yalnız olmak çok daha zor...sizi çok iyi anlıyorum. Sanırım benimde bir psikologa gitmeye ihtiyacım var...
Yok canım bu işlerin yaşla bir alakası yok, tamamen tecrübeyle bağlantılı... Ama kimse yaşamadan bilemez inan bana...kendimi işime veriyorum ozamanlarfa gayrt iyiyim ama ane zamn boşta kaldam eşime sardırmaya başlıyorum. Bir de nezaman biraraya gelebilcez umutsuzluğu oluştu bende ister istemez...onun haricinde bi sıkıntımız yok değer konusunda beni benden daha çok düşünür...sakin kalmak konusunda ne yapmalıyız? Nasıl bir yol izlemeliyiz? Eğer bu konuda uzmansanız tabiki yardımlarınızı bekliyorum.Tatlım sanada tavsiyem aynı. Hayatınızı eşinize endekslemeyin. Bu hem sizin hemde eşinizin hayatını zorlaştırır. Yaşım size göre küçük olabilir ama aldığım eğitimlere dayanarak söylüyorum. Biz kadınlar bitek kocamızla mutlu olalım onlar yokken hayat dursun kafasındayız. Herşeyi çok ince düşünüyoruz. Ama malesef erkekler bizim yapımızda değil. Bizim kadar ince düşünemiyorlar. Onları karşımıza aldığımızda da herşey tepetaklak oluyor. Hocam her zaman hanımlara şunu tavsiye ederdi. "Ne olursa olsun. Eşinizin karşısında yada arkasında durmayın. Karşısına gecerseniz sıradan insanlarla aynı safa geçmiş olursunuz. Arkasına geçerseniz sizi göremez. O yüzden yanında durun. Erkekler zekidir. Sakin olursanız herşeyi farkına varırlar" ve bence çok doğru
Yok canım bu işlerin yaşla bir alakası yok, tamamen tecrübeyle bağlantılı... Ama kimse yaşamadan bilemez inan bana...kendimi işime veriyorum ozamanlarfa gayrt iyiyim ama ane zamn boşta kaldam eşime sardırmaya başlıyorum. Bir de nezaman biraraya gelebilcez umutsuzluğu oluştu bende ister istemez...onun haricinde bi sıkıntımız yok değer konusunda beni benden daha çok düşünür...sakin kalmak konusunda ne yapmalıyız? Nasıl bir yol izlemeliyiz? Eğer bu konuda uzmansanız tabiki yardımlarınızı bekliyorum.
Yok düğün içinde 1.5 sene bekledik, ozamanda biz hiç evlenenicez heralde diye düşünüyorfum. Yapı gereği hep en kötüsünü düşünürüm ne yazıkli...ama elimden geleni yapıcam tekrar teşekkürlerÜmitsizlik en büyük hatadır. Asla ümitsizliğe düşmeyin. Ben iki buçk senedir sevdiğim insanla evlenmek için bekliyorum. Yaza nasibse düğünümüz var. Sen en azından evlisindediğim gibi kendini mutlu etmenin bi yolunu bulmalısın. Ben boş vakitlerimde hobilerle uğraşıyorum. Ahşap boyama işleme vs. Şuan da yiğenime hediye bebek tablosu yapıyorum işleme ile. Maksad kafamı dağıtmak boş zamanlarımı değerlendirmek. Eğer seversen kitap okumak da olabilir. Boş vaktini ne zaman bir araya gelicez diye düşünerek geçirmemeye çalış yani. Acizane tavsiyem. İnşallah herşey gönlünüzce olur
Yok düğün içinde 1.5 sene bekledik, ozamanda biz hiç evlenenicez heralde diye düşünüyorfum. Yapı gereği hep en kötüsünü düşünürüm ne yazıkli...ama elimden geleni yapıcam tekrar teşekkürler
Cok zor durummus kardes.. Bos zamaninda sizi birakip ailesine gitmesi bencd ayrilik sebebi. Birbirnze ayiracagnz nadir bi zaman dilimi o. Ve cok degerli.
Siz demissiniz ailesinin yaptklarini onhn yuzune vuruyorum diye.. Demekki o ailesini hakli buluyo ki sizin yaninzda olmayi tercih etmiyo... Konusmaya calistgnxda bi cozum uretmiyo tamam diyo geciyo... Her meslegin zorluklati var. Askerse tabi ölumler olacak yaralilar olacak calismalar nobetler tatbikatlar olacak.. Bunlarda psikoloji bozulacak bisey yok. Belki arkadaslarina uzulur orasi ayri.. Ama size yansimamali. Siz de hastasiniz. Bence hayatindaki en degerli seey olmalisiniz. Hicbisey sizden onemli olmamali. Ne istiyo kaybedince mi anlicak degerinizi ?
Uzgunum ama bence bu iliski bitmis..
sabah beni aramış nöbet bitince ulaşamamış epey paniklemiş bir şey oldu sanmış normalinde telefonun titreşimine uyanan ben elimde telefonla sızıp kalmışım şimdi de tedavine çok geç kaldık bir an evvel harekete geçelim dedi tedavi gördüğüm hastaneden bir tanıdık vardı akşam onlara gidelim randevunu alalım diyor ama yine yanımda olamayacak çünkü 3 aylığına geçici görev çıktıCok zor durummus kardes.. Bos zamaninda sizi birakip ailesine gitmesi bencd ayrilik sebebi. Birbirnze ayiracagnz nadir bi zaman dilimi o. Ve cok degerli.
Siz demissiniz ailesinin yaptklarini onhn yuzune vuruyorum diye.. Demekki o ailesini hakli buluyo ki sizin yaninzda olmayi tercih etmiyo... Konusmaya calistgnxda bi cozum uretmiyo tamam diyo geciyo... Her meslegin zorluklati var. Askerse tabi ölumler olacak yaralilar olacak calismalar nobetler tatbikatlar olacak.. Bunlarda psikoloji bozulacak bisey yok. Belki arkadaslarina uzulur orasi ayri.. Ama size yansimamali. Siz de hastasiniz. Bence hayatindaki en degerli seey olmalisiniz. Hicbisey sizden onemli olmamali. Ne istiyo kaybedince mi anlicak degerinizi ?
Uzgunum ama bence bu iliski bitmis..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?