Evliliğe alışamamak

Evlenen değil evlendikten sonra işini bırakan herkes eşini cüzdan olarak görüyor bana göre evet.

Çünkü normal durumda insanlar mobbinge de uğrasa zorluklar da olsa napiyor? O esnada iş arıyor yeni iş bulunca diğerinin ihbar süresi sonrası işten ayrılıyor.

Ama evlenenler napiyor? Nasıl olsa eve para giriyor dur ben ayrılayım diyor. Çalışmak istiyorsanız bunu söylemeye devam etmenize gerek yok, is başvurularınızı profesyonel yapın, sayısını artırın odak bu olursa elbet bulunur.

Kolay olacak diye kimse demiyor zaten ama sırf zor diye bir şeyler yapmayı bırakana da kimse saygı duymuyor. Onlar da saygı duymuyor emin olun, ben önden doğruları söyledim diye beni düşmanınız sanıyorsanız varsın öyle sanın.

Ama burada çok var, yok atanabilecekken atanmadım üstüne çocuk yaptım şimdi ayrılmak istiyorum ya da eşim istiyor vs napicam bilmiyorum mesajları.

Herkes kendine yakistirdigi hayatı yaşar. Kadın kadının kurdudur tarzı söyleminiz de doğruları söyleyen bana değil, düşmenize göz yuman kişiler için geçerli bir söz asıl. Siz bilirsiniz hayat sizin nasıl biliyorsanız öyle yaşayın ama bu gidişat sizi sadece kendinizin de deneyimledigi gibi mutsuz yapar.

Üçüncü defa mesajımı okuyup bu sefer de farklı bir yorum yapmaya karar vermezseniz de sevinirim :)
Yine atladığınız bir konu var :) size göre işi bırakmam en temeli evet öyledir ama nasıl olsa yeni bir işe başlayacağım diye bıraktım yol ve mobbing de üstüne cilası oldu öncedende söylediğim gibi hayat bazen planladığına göre gitmiyor olmadı ama benim en büyük aşamadığım konu aile özlemim hergün gitmeme rağmen yetmiyor aşamıyorum bekarlık hayatımı özlememin en büyük nedenlerinden birisi bu aile evimde olmak istiyorum 19 yaşından beri kendi ayaklarımın üzerinde duruyorum bir çok çalışma hayatım oldu kadın kolları, etkinlikler, gençlik kolları, bir çok alanda görev aldım organizasyon sorumlusu oldum işte bu kadar renkli bir hayattan 4 aydır evde kalınca biraz doluyor insan yine katılıyorum etkinliklere ama bekarken olduğu gibi olmuyor bişeyler onu anlatmaya çalışıyorum bende burda neden anlaşılmadığı mı neden vasıfsız tamamen koca parası yiyen birisi olarak görüldüm onu anlamıyorum belki en başta kaba taslak anlatarak yanlış ifade ettim kendimi :)
 
Benim inandığım bi genelleme var : bir insan evlilige alisamadim diyorsa eşler arasinda olmayan , olamayan bir seyler vardir. Istisnalar varsa da bence kaodeyi bozmaz. Gercekten birbirinizi seviyor ve harika bir iliskiniz olsaydi 4 ayda daha ayaklariniz yere bile inmezdi mutluluktan. Isi birakmak eve kapanmis hissetmek vs bunlar insana garip ve kotu hissettirebilir, ama ne bilim gercekten esinizle mutlu olsanız "ise de girerim ya, halledilir, şunu yapayim şöyle vakit geçireyim, hazir iş de yokken şuna da vakit bulabilirim ne guzel vs" tarzi daha pozitif düşünür insan bence. Bilemiyorum... bu sitede genelde bu düşüncemi dogrulayan konular gordum
 
Evlenerek hayat tarzınızı tamamen değiştirmişsiniz.
İşi bırakmışsınız. Kalabalık aileden çift olarak yaşamaya başlamışsınız. Bekarlık günlerindeki eğlenceden uzaklaşmışsınız.
Sanırım hepsi de birden olmuş.
Kendimden örnek vereyim
Kalabalık ailede büyüdüm. Eşimin görüştüğü akraba sayısı benim çekirdek ailem kadar sanırım. Ben eşimden daha sosyal, gezginci bir tipim. Eşim asla gece hayatı filan sevmez. Benim arkadaşlarıma da bayılmaz.
Ama ben liseden beri ailemden farklı şehirde yaşıyorum. Yurtlar, öğrenci evi, bekar evi.
Bekarken gece 3lere kadar dışarda kalmazdım pek ama konserleri gitmeye bayılırım. 12-1 gibi dönerdim. Buna hala devam ediyorum. Evlendim diye akşam ezanında eve gelmem gerekmiyor.
İşimi de bırakmadım. Dolayısıyla çocuğum olana kadar evlilikle bekarlık arasında pek fark yoktu benim için.
İş bakın kendinize. şu saatte evde olmam lazım. Artık evlendim şunu yapamam buraya gidemem gibi düşüncelerden de sıyrılın bence. Siz bekarken güvensiz tekinsiz saçma sapan ortamlara gitmiyorsunuz heralde. Şimdi de arkadaş grubunuzla gitmenizde bir sakınca olmamalı.
Şunu da eklemeden geçmeyelim. Çocuk yapmayı düşünmeseniz iyi olur bu hisler geçene kadar. Asıl kısıtlanma aile desteği ihtiyacı falan o zaman başlıyor.
 
Evet bunları bizde yapıyoruz ama benim anlatmak istediğim bekarlık gibi olmuyor belli başlı sorumlulukları var evliliğin her iki taraf içinde benim anlatmak istediğim evlilik her insan göre değil maalesef belkide bende bu insanlardan biriyim yani sadece gece yarılarına kadar arkadaşlarla takılmak değil derdim ailemide çok özlüyorum nerdeyse hergün gidiyoruz ama yetmiyor aşamıyorum bi türlü alışamıyorum henüz daha çok yeniyim bilemiyorum.
Nerdeyse hergün görünüyorsunuz. Ama hala yetmiyor. Açıkçası anlayabilmem mümkün değil.
Evlilik için demek ki sadece takvim yaşı yeterli bir kriter değilmiş ki 27 yaşında yaklaşık 8 yıl önce evlendim. Şimdiki aklım olsa en az 30 yaşına kadar beklerdim evlenmek için:)
 
Evlilik hayatın bize getirdiği bir güzellik.
Haydi başka bir şehre gittiniz ancak iş hayatını bırakmak, sosyalliği tamamen bırakmak vs.. Elbette böyle hissetmeniz normal. Hayatı yaşamaya devam ederken evlilik geldi diye hayatınızı bitirmeyeceksiniz ki. Mesela eskiden çok renkli bir hayatım vardı diyorsunuz. Eşinizle birlikte gidin devam edin. Yok sevmiyorsa siz takılın.
 
İşten cikarilmissinizdir zaten uzun süredir evlisinizdir haklısınız ikinizin parası tabii ki ortak ve çiftlerin hayatında bu tarz dönemler olabilir. Şu anda siz bu dönemdesiniz yarın öbür gün eşiniz olur siz de ona destek olursunuz.

Benim cümlem çok netti aslında ben de neden anlaşılmadigini anlamadım.

" Evlenince yani birisi yeni evlenir evlenmez önceden calisiyorken çeşitli sebepler öne sürerek ve hemen eşe güvenerek işten ayrılması" ni kastediyorum.

Çünkü normalde bekarken bu şekilde değil bu işler. İnsan ana babasına dahi kendini yaslayıp da yeni iş bulmadan önceki işini bırakmıyor. Ya da çalışmaya devam eder dediğiniz gibi ikinizin ortak parası olur sonra bir sorun olur ayrilinir sonra tekrar işe girilir bunlar normal şeyler.

Ancak daha evlenir evlenmez şu sorunum vardı diye işten ayrılmak bir bahanedir benim gozumde. Ayrıca yeni evli insan evde sıkılır evlilik hayatının oturabilmesi için de yapılmaması gereken bir hamledir, demek istediğim bu.

Ben yanlış anlamışım evliliğimin ilk zamanları çalışırken yavaş yavaş alıştım birden evlilik sürecine adapte olunamıyor bana göre kendimi hemen eve adapte etseydim kendimi köle gibi görürdüm birden hayatını değiştirmel çok kolay birşeu değil eşine çok aşık olsan bile kusura bakma yanlış anlamışım ama ben konu sahibinin de eşini o şekil de gördüğünü sanmıyorum zaten çalışmak istediğini söylüyor
 
Kardeşleriniz,arkadaşlarıniz hepsi bekar mi ? Evlilik,çocuk vs. hiç sorumluluklari yok mu ? Eğer öyleyse böyle hissetmeniz şimdilik normal.Ama zamanla onlar da birer birer evlenince paylaşacak başka ortak noktalarınız olacaktır.Hayat hep tek düze gitmiyor.
 
evliliğe çok büyük beklentiyle başlayanlar genelde bu sorunu yaşıyor kendimce böyle düşünüyorum. çok büyük bir sorumluluğa girdiğinizi ve bazı şeyleri yapamayacağınızı düşünüp duruyorsunuz. şahsen belki yadırgayanlar olacaktır ama küçük bir ilçede yaşıyoruz, 4 yıldır evliyim. eğer arkadaşlarımla bir planım varsa, gece eşim uyuduğunda eve girdiğim oluyor. kendim alkol kullanmıyorum, genelde gece hayatı tarzı değil görüşmelerimiz ama 2de de girdiğim oldu 3te de girdiğim oldu. eşimle birbirimizi sevdiğimiz için evlendik, aynı evde olmak büyük keyif, birbirimize de güveniyoruz. bu yüzden sosyal hayatımdan kendimi çok geri çekmedim çünkü görüştüğüm insanlar belli, gittiğim yerler belli. siz de aynı olacak diye evlendiniz aynı olmadığını görünce hayal kırıklığına uğradınız sanırım.. ben evliliğe çok kolay adapte olmuştum o yüzden anlayamıyor olabilirim. fakat kendinizi "ben artık evli kadınım" kalıbından çıkarırsanız evliliğe daha güzel bir gözle bakarsınız.
 
Back
X