Evlilige çocuk için devam etmeli miyim.

Tam kesin karar verdim dediğim anda çocuklar etkiliyor beni.mesela akşam bir filmde anne baba ayriliyordu.kizim bana dönüp anne siz ayrilmazsiniz değil mi dedi.kaldim öylece
Çocukları etkileyen ya da üzen anne babanın ayrılması değildir. Evden ayrılan ebeveyni göremeyeceği hissi ve yanında kaldığı ebeveynin mutsuzluğudur. Ayrılmak sizi daha mutlu kılar ve babayla sağlıklı iletişim devam ederse çocuk çabuk alışır. Kimsenin onu terk etmediğini bilmesi gerekir. Anne baba kendi hayatlarına savrulup depresif takılırsa çocuklar ortada kalıp yalnız hissediyor.
 
Tam kesin karar verdim dediğim anda çocuklar etkiliyor beni.mesela akşam bir filmde anne baba ayriliyordu.kizim bana dönüp anne siz ayrilmazsiniz değil mi dedi.kaldim öylece
neden öylece kalıyorsunuz?
çok iyi geçinen bir çift bile olsanız "anne babalar ayılabilirler kızım ama çocuklarını hep severler" gibi şeyler demeniz gerekmez mi?

kızınız "anne siz ölecek misiniz?" dediğinde de biz ölümsünüz mü diyorsunuz?
4 yaşında yeğenim var ölüm yaşlılık hastalık konularında sorular soruyor kimse ona bunlar olmayacak şeylermiş gibi anlatmıyor. boşanmayı keşfetse onu da bi süre sorar, eminim.

çocuk yetiştirmek böyle bir şey değil mi?
 
Ahh hem de nasil düğüm düğüm anlatamam.nasil da iyi anladınız beni.psikolog çocuklarin en etkilenegi yaşlar dedi.ama mutsuz bir anneyle de yaşamaları iyi birşey değil dedi.cocuklar 8 ve 12 yasindalar.
 

Dışarıdan gören biri "rahat mı battı da ayrılmak istiyor" tarzı yorum yapacak olması da sizi rahatsız ediyor. Boşanmak bir yana bir de milletin nasihatini dinleyeceksiniz. Bu konuda kulaklarınız kapatacaksınız mecbur. Sizi en çok zorlayacak şey bu durum bence
 
Ben tiksindigim yemeği ağzıma koymuyorum. Yazık etmişsiniz iki ayda böyle hissedip adamım da hakkına çocukların da girmissiniz. Bunu 15 yıl beklemeden yapmalıydiniz açık açık söylemek yerine bahane bulunurdu bı şekilde olmadı demek. 37 yaş çok erken yeni bı hayat elbette olur ama ben haksız buldum sizi korunmayı bilmeniz lazımdı.sevgi zamanla oluşan bi duygu ama cinsellik öyle değil bence çekim vardır ya da yoktur
 
Haklısınız belki de.kesin karar veremedigimden belki de. bir de eşime bile anlatamadım yaşadıklarımı.ona göre sorun yok.bosanmak istemeyecek eminim.ona göre boşanmak isteyen herkesin hayatında başkası vardır .yoksa niye boşansin.kimin bosandigini duysa böyle yorum yapıyor.bir de böyle bir şey söylerse iyice kötü olurum.nasil basedecegimi bilmiyorum
 
Kavga bile iletişim aracıdır, üzerinde anlaşılamayan bir mesele vardır çünkü ortada somut bir ilişki vardır. Sizin yalnızlığınız daha acıtıcı olabilir. Bizden başkalarının bize hak vermesine ihtiyaç duymak, genel olarak yaptığımız bir hata. Hep açıklamak zorunda hissediyoruz kendimizi anneye, babaya, çocuğa, komşuya... Kendinizi alın karşınıza. Önce kendinizi ikna edin kararlarınıza.
 
Kesinlikle.cocuklardan sonraki korkum da bu.15 yıldir bişey yoktu şimdi mi aklına geldi diyecekler.bilmiyorlar ki aslında hep vardı
 
 
15 sene boyunca cinsel hayatınızı, ona çekim duymadığınız gibi şeyleri 1 kere olsun konuşmadınız mı
bu adamla sevişirken görev gibi sevişiyorsunuz adam buna 1 kere olsun tepki koymadı mı --o da nasıl erkekse artık buna razı olmuş .

şu anda konuşmuyorsunuz bile birbirinizle, adama demiyor musunuz biz nasıl eviliyiz diye? o demiyor hadi de...

böyle bir adam da boşanacam derseniz şok olur tabi, 1 kere ağzınızı açmadıysanız şimdiye kadar. ben olsam ben de şok olurum.
 
Birkaç kez tiksindigimi belli ettim aslında ama hiç umrunda bile olmadı.hata ben de kabul ediyorum.22 yaşındaydım daha. İyi bir insan ve iyi bir baba olur deyip kendimi feda ettim bir nevi.iyi bir baba bişey diyemem. ama artik durum benim için dayanılmaz bir noktaya geldi.
 
Ahh hem de nasil düğüm düğüm anlatamam.nasil da iyi anladınız beni.psikolog çocuklarin en etkilenegi yaşlar dedi.ama mutsuz bir anneyle de yaşamaları iyi birşey değil dedi.cocuklar 8 ve 12 yasindalar.
Ben sizi cok iyi anliyorum cunku benim evliligimde de cevre icin bosanmamizi gerektirecek sebepler yoktu. Siddet, aldatma, ekonomik siddet, ilgisizlik yoktu, esim ev isi yapar cocuk bakardi. Ancak iletisimsizlik beni cok yordu ve hircinlastirdi. Mutsuzken cocuk bakmak çok daha yorucu ve verimsiz. Sahsen bosandigim icin pisman olmadim ama hergun aklimin bir kosesinde cocugum oluyor. Bosandiktan sonra sizinde yasayacaginiz en buyuk handikap bu olacak. Sahsi tavsiyem bosanirsaniz mumkunse eski esinizle ayni ya da yakin semtlerde oturmaniz ve cocuklarin mahkeme kararindan bagimsiz olarak babalariyla vakit gecirmeleri yönünde olacak. Bu sekilde cocuklar babadan uzaklasmamis olur, sizde rahat hissedersiniz. Inanin babasi kizimi her aldiginda gercekten cok mutlu oluyorum beraber vakit gecirecekleri icin. Ve dedigim gibi evleri ayiracaksaniz yaz tatilinde bunu yapin, cocuklar elbette bocalayacak okul donemine denk gelmesin
 
Kesinlikle.cocuklardan sonraki korkum da bu.15 yıldir bişey yoktu şimdi mi aklına geldi diyecekler.bilmiyorlar ki aslında hep vardı
çalışan bir kadınmışsınız
hadi evlenmeden önce sevişmek size göre değildi, evlenince gördünüz anyayı konyayı

insan azıcık kendini sevse bu hayatı yaşamaz yahu
gerçekten şimdi aklınıza gelmiş olması çok tuhaf. inanılmaz.
normal yani etraf da bunları düşünür ama hayat sizin hayatınız.
 
Birkaç kez tiksindigimi belli ettim.hic umrunda olmadı.bir kez de biz evlimiyiz yoksa asker arkadasi mi dedim.yolda bizi biri görse yabancı zanneder dedim.dikkat ederim dedi.ama herşey daha da kötüye gitti.
 
Teşekkür ederim.dikkate alacağım önerinizi.
 
Aşk,sevgi,cinsellik olmadan evlilik çok zor olur diye düşünüyorum.
Tiksindigin birisiyle aynı yatakta yatmak zulüm olmalı.
Kör kütük aşık olduğumuz eşlerimizle bile 10-15 yıl sonra derin aşk yaşamıyoruz ama içimizdeki aşk yerini sevgiye bırakıyor.
Sevgi olmazsa ne anlamı kalacak evliliğin.
Eşiniz mükemmel bir adam olabilir,baba olabilir hatta başkası için çok sevdiği koca da olabilir ama sizin içinizde bu yok.
Gayet de normal geldi bana sevmeden,görücü usulü olduğu için.
Yine görücü usulü severek olsaydı böyle olmayabilirdi
Daha çok gencsiniz,çocuklar büyüyüp evden gidecek o zaman sizin de içinizde hiç heves kalmayacak.
Ben bosanirdim diye düşünüyorum.
 
Çok geç cesaret buldum kendimde.cok haklısınız.ama çevremde bana destek veren kimse olmayacak.cocuklarim da muhtemelen beni suçlayacak bu korkular karar vermemi zorlastiriyor.ailem eşimi çok seviyor.disardan kavgasız gurltusuz çok ideal bir çiftiz.nasil anlatacağım ben kendimi insanlara bilmiyorum
 
ben de belli bir yaşa kadar hiç bir derdimi kimseye anlatmadım -ölümden filan döndüm kimse bilmedi. ben çok güçlüyüm ki, hem öyle dert anlatılmaz vs. ayaklarına...

siz de yatak odanızı anlatamazsınız zaten
ama iletişim olmadığnı, sevmediğinizi, konuşamadığınızı bunalımda olduğunuzu paylaşın bari.
 
Sizden çok çocuklar için zor olacaktır elbette.
Ama çocuklar konusunda eşinizle anlaşarak yapıcı şekilde ilerlemeniz lazım.
Çocuklar için pedagog desteği alabilirsiniz.
Ben kızım küçükken ayrıldım eşimden daha kolay oldu yaşları büyüdükçe anne,baba figürü oluşuyor alismasi zaman alıyor.
Çevre baskısına karşı tamamn kendiniz kapatmaniz gerekiyor ki bı şekilde anlayıp susarlar.
Bu şekilde ömrün harcanacaksa biraz daha zorlanin ama mutlu,huzurlu yaşayın en iyisi.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…