- 17 Ocak 2023
- 46
- 18
- 8
- 37
- Konu Sahibi Nildaceren
-
- #41
Bunları paylaştım annemle.hatta yatak odasını bile anlattım ama babam, dayansın ,kendini cocuklarina adasin demiş.
Bunları paylaştım annemle.hatta yatak odasını bile anlattım ama babam, dayansın ,kendini cocuklarina adasin demiş.ben de belli bir yaşa kadar hiç bir derdimi kimseye anlatmadım -ölümden filan döndümkimse bilmedi. ben çok güçlüyüm ki, hem öyle dert anlatılmaz vs. ayaklarına...
siz de yatak odanızı anlatamazsınız zaten
ama iletişim olmadığnı, sevmediğinizi, konuşamadığınızı bunalımda olduğunuzu paylaşın bari.
Çok haklısınız.Sizden çok çocuklar için zor olacaktır elbette.
Ama çocuklar konusunda eşinizle anlaşarak yapıcı şekilde ilerlemeniz lazım.
Çocuklar için pedagog desteği alabilirsiniz.
Ben kızım küçükken ayrıldım eşimden daha kolay oldu yaşları büyüdükçe anne,baba figürü oluşuyor alismasi zaman alıyor.
Çevre baskısına karşı tamamn kendiniz kapatmaniz gerekiyor ki bı şekilde anlayıp susarlar.
Bu şekilde ömrün harcanacaksa biraz daha zorlanin ama mutlu,huzurlu yaşayın en iyisi.
anneniz anlamış zaten, o da birşeydirBunları paylaştım annemle.hatta yatak odasını bile anlattım ama babam, dayansın ,kendini cocuklarina adasin demiş.o kadar üzüldüm ki.beni anlarlar belki diye ümit etmiştim.
Devam etmek istemiyorum. bu net.ama ilerde çocuklarım senin yüzünden babamdan ayrı büyüdük diye beni darlarlarsa ne yaparım diye düşünüyorumİleride kaybolan yılların pişmanlığını yaşadığınızda çocuklarınızı 'sizin için kendimi feda ettim' diye darlamayacaksanız devam edin tabi ki.
Üzüldım size ama çocuklarınöz anlamaz sizi bence. Belki belki evlendiklerinde buna hak verebilirler aşk onemliymis diye ma kisa vadede size karsı olacaklardır. Psikoloğunuza sorun isterseniz cocuklarla nasıl asacağınizı onlara nasıl anlatmaniz gerektigini vs. Size sinirlenip mahkemede babasinda kalmak isteyeceklerdir hatta. Kac yasındalar bu arada ben ilkokul diye düşündümKavga, şiddet gibi durumlarda anlatmak ve karar vermek daha kolay olurdu.ama bu durumu kimse anlamaz diye anlatamadım.icimde yaşamak öldürüyor beni.anneme bile yeni anlattım.ama bu kadar sene dayandiysa bundan sonra da çocukları için dayansın demiş babam.anlamadilar yani beni.cocuklarim da anlamaz diye korkuyorum.cunku evde ses yok,kavga yok.disardan bakınca çok ideal bir evlilik gibi görünüyor.ne yapacağım bilmiyorum inanın
8 ve 12 yaşları.oglum bu sene LGS ye girecek.o yüzden yaza kadar elim kolum zaten bağlı.ama sınavdan sonrası için karar vermeye çalışıyorum.burdaki yorumlar çok önemli bu yüzden.Üzüldım size ama çocuklarınöz anlamaz sizi bence. Belki belki evlendiklerinde buna hak verebilirler aşk onemliymis diye ma kisa vadede size karsı olacaklardır. Psikoloğunuza sorun isterseniz cocuklarla nasıl asacağınizı onlara nasıl anlatmaniz gerektigini vs. Size sinirlenip mahkemede babasinda kalmak isteyeceklerdir hatta. Kac yasındalar bu arada ben ilkokul diye düşündüm
Ayrıca eşimin doğru düzgün bir işi yok.cocuklari ona vermezler muhtemelen.ama ben onu bile düşünüyorum.ne yapar biz ayrılırsak.kendini idare edemez.cocuklarla yeterince ilgilenemezse diye.8 ve 12 yaşları.oglum bu sene LGS ye girecek.o yüzden yaza kadar elim kolum zaten bağlı.ama sınavdan sonrası için karar vermeye çalışıyorum.burdaki yorumlar çok önemli bu yüzden.
Benim kaynanamla kayınpeder eşim çocukken ayrılmışlar hem de gerekçe olarak 'sıkıldık ayrılalım' iken. Eşim bir kere bile keşke boşanmasalardı demedi. 'Devam etmemeleri iyi olmuş araları kötü olurdu' dedi ki ikisi biz evlenene kadar hala arada görüşüyorlardı oğulları için. Ayrılmak eşittir babasız kalmak olarak bir hayat yaşatmadığınız sürece sizi neden suçlasınlar ki?Devam etmek istemiyorum. bu net.ama ilerde çocuklarım senin yüzünden babamdan ayrı büyüdük diye beni darlarlarsa ne yaparım diye düşünüyorum
Doğru düzgün işi olmayan erkekler genelde arzulanmıyor zaten. Bu durum da mevcut durumun üzerine tüy dikmiştir.Ayrıca eşimin doğru düzgün bir işi yok.cocuklari ona vermezler muhtemelen.ama ben onu bile düşünüyorum.ne yapar biz ayrılırsak.kendini idare edemez.cocuklarla yeterince ilgilenemezse diye.
İçimi rahatlattıniz.aslinda aramızda anne baba ayrı olarak büyüyen yetişkinler varsa neler yaşadıklarını da söyleseler.sanki anne babası ayrılan her çocuğun psikolojisi bozulacakmis,hayâti mahvolacakmis gibi hissediyorum.Benim kaynanamla kayınpeder eşim çocukken ayrılmışlar hem de gerekçe olarak 'sıkıldık ayrılalım' iken. Eşim bir kere bile keşke boşanmasalardı demedi. 'Devam etmemeleri iyi olmuş araları kötü olurdu' dedi ki ikisi biz evlenene kadar hala arada görüşüyorlardı oğulları için. Ayrılmak eşittir babasız kalmak olarak bir hayat yaşatmadığınız sürece sizi neden suçlasınlar ki?
Birkaç yıldır işleri kötü.baslarda iyiydi.ama benim sorunum o zaman da vardı.işi hiç sorun etmedim.cok şükür benim kazancım yetti hep.Doğru düzgün işi olmayan erkekler genelde arzulanmıyor zaten. Bu durum da mevcut durumun üzerine tüy dikmiştir.
Umarım bunu ona da anlatabilirim.İki taraf için de çok zor. Sevmediğin bir insanla aynı yatağa girmek ne kadar zorsa, eşinin senden tiksinmesi ve sırf çocuklar için evliliği devam ettirmesi bir o kadar zor ve acınası. Bu evliliğin bitmesi en hayırlısı olur
Babanızın onayını almak zorunda değilsiniz.Bunları paylaştım annemle.hatta yatak odasını bile anlattım ama babam, dayansın ,kendini cocuklarina adasin demiş.o kadar üzüldüm ki.beni anlarlar belki diye ümit etmiştim.
Ben normalde niye çocuk demem?
Özellikle geç yasta evlenen kadınlara hak veririm.
Çünkü bazen tek seçeneğimiz oluyor yaş itibariyle vs.
Siz erken yaşta evlenip tensel olarak tiksindiginiz adamdan niye iki çocuk?
Aşk heyecan duyma çok güzel hisler ama iki çocukla bu hisleri size kim yaşatacak?
Bana açıkçası ütopik geliyor.
Çocuksuz olsanız amenna koşun gidin aşkınızı yaşayın derdim.
37 yaşında kadınlar yeni evleniyorken siz iki çocuk yapmissiniz ve yeniden aşk hayati ariyorsunuz.
Umarım gerçek hayat sizi sukut-u hayale ugratma
Aslında aşk hayatı aramıyorum.sadece böyle psikolojik bir harp içinde yaşamak beni çok zorluyor.hep sinirli ve agresif bir anneyim artık.ruh sağlığımı kaybetmek istemiyorum.Ben normalde niye çocuk demem?
Özellikle geç yasta evlenen kadınlara hak veririm.
Çünkü bazen tek seçeneğimiz oluyor yaş itibariyle vs.
Siz erken yaşta evlenip tensel olarak tiksindiginiz adamdan niye iki çocuk?
Aşk heyecan duyma çok güzel hisler ama iki çocukla bu hisleri size kim yaşatacak?
Bana açıkçası ütopik geliyor.
Çocuksuz olsanız amenna koşun gidin aşkınızı yaşayın derdim.
37 yaşında kadınlar yeni evleniyorken siz iki çocuk yapmissiniz ve yeniden aşk hayati ariyorsunuz.
Umarım gerçek hayat sizi sukut-u hayale ugratmaz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?