Evliliği yürütebilmek...

Nilenilhim .!.:

Allah yardımcınız olsun sıkmayın canınızı bu kadar artık evlenmişsiniz ilk önceliği eşiniz olmalı siz aile olmussunuz artık anneniz babanız duruyorlar siz mutlu olunki onlar dahasçda mutlu olurlar. Böyle vesveselere karsı bol bol ayetel kürsi okuyun..

Genişletmek için tıkla...

hawana .!.:

Konu sahibini çok iyi anlıyorum ben de benzer bir konu açmıştım, bize onlar orada duruyorlar gibi gelmiyor işte. Onlar yaşlanıyorlar ve biz yanlarında değiliz, zaman boşa geçiyor gibi düşünüyoruz hep.Yoksa eşimizle evliliğimizle bir derdimiz yok aslında.Bu farklı bir psikoloji.

Genişletmek için tıkla...

Turkandrnb .!.:

Ne kadar zormuş evliliği yürütmek. Uzaktan bakınca evlilere ne kadar mutlu olduklarını düşünürdüm. Sosyal medyadaki fotografları ne kadar mutlu ederdi beni. Öyle aşk insanı olmadim kendimi bildim bileli. Nitekim geçen sene evlendim. Severek evlendiğimi düşünüyorum ama hala üstesinden gelemediğim bir vajinismus problemim var. Doktora gitmek şu an benim icin mümkün değil. Farkli bir ulkede yasamanin zorluklari icerisindeyim. Ailemden oldukca uzaktayim ve hala oradaki yaşamımı özlüyorum. Ailemi cok özlüyorum. Bunun yanlış oldugunun farkındayım arrik bir yuva kurdum diyorum ama bana aileymisiz gibi gelmiyor. Eşim ne olursa olsun her konuda destekçim hatta ben o kadar cekilmez biri oldum ki farkli bir kültüre gelmek ve farkli kulturden biriyle evlenmenin zorlugu omuzlarimda. Evlenirken kesinlikle akli basinda olmayanlardanmisim. Sürekli ailemi kaybetme korkusu yaşıyorum. Icim hep huzursuz, yüzüm asık, her güne karamsarlikla başlıyorum. Surekli kafamda olumsuz senaryolar çizip hem esimi hem kendimi bunaltiyorum. Eşim herseyi anlayisla karşılıyor ama ben tükendim onu da tüketmekten yoruldum. Çünkü ben böyle bir insan degildim. Ailesinden uzaga evlenen arkadaslarim var kendi yuvalarina bakiyorlar hakli olarak ama benim icin ilk sirada her zaman ailem geliyor. O kadar cok duygusal yaklasiyorum ki olaylara gözyaşı dokmedik bir günüm yok. Yalnızım ve ilk defa bu kadar acı çekiyorum. Artik esimin yaninda da gozyaslarimi tutamiyorum. Onunda bunaldigini hissediyorum böyle ailesinden uzak evlenenler var mi nasil nefes alabiliyorlar? Ölmek daha tatli gelebilir mi yaşamaktan. Bu hale gelebilecegimi hic dusunmezdim ki kendim psikologum kendime gücüm yetmiyor. Iliskiye girmekten korkuyorum, dogum yapmaktan korkuyorum ben nasil bir insanim artik kendimi anlayamiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Turkandrnb .!.:

Ne kadar zormuş evliliği yürütmek. Uzaktan bakınca evlilere ne kadar mutlu olduklarını düşünürdüm. Sosyal medyadaki fotografları ne kadar mutlu ederdi beni. Öyle aşk insanı olmadim kendimi bildim bileli. Nitekim geçen sene evlendim. Severek evlendiğimi düşünüyorum ama hala üstesinden gelemediğim bir vajinismus problemim var. Doktora gitmek şu an benim icin mümkün değil. Farkli bir ulkede yasamanin zorluklari icerisindeyim. Ailemden oldukca uzaktayim ve hala oradaki yaşamımı özlüyorum. Ailemi cok özlüyorum. Bunun yanlış oldugunun farkındayım arrik bir yuva kurdum diyorum ama bana aileymisiz gibi gelmiyor. Eşim ne olursa olsun her konuda destekçim hatta ben o kadar cekilmez biri oldum ki farkli bir kültüre gelmek ve farkli kulturden biriyle evlenmenin zorlugu omuzlarimda. Evlenirken kesinlikle akli basinda olmayanlardanmisim. Sürekli ailemi kaybetme korkusu yaşıyorum. Icim hep huzursuz, yüzüm asık, her güne karamsarlikla başlıyorum. Surekli kafamda olumsuz senaryolar çizip hem esimi hem kendimi bunaltiyorum. Eşim herseyi anlayisla karşılıyor ama ben tükendim onu da tüketmekten yoruldum. Çünkü ben böyle bir insan degildim. Ailesinden uzaga evlenen arkadaslarim var kendi yuvalarina bakiyorlar hakli olarak ama benim icin ilk sirada her zaman ailem geliyor. O kadar cok duygusal yaklasiyorum ki olaylara gözyaşı dokmedik bir günüm yok. Yalnızım ve ilk defa bu kadar acı çekiyorum. Artik esimin yaninda da gozyaslarimi tutamiyorum. Onunda bunaldigini hissediyorum böyle ailesinden uzak evlenenler var mi nasil nefes alabiliyorlar? Ölmek daha tatli gelebilir mi yaşamaktan. Bu hale gelebilecegimi hic dusunmezdim ki kendim psikologum kendime gücüm yetmiyor. Iliskiye girmekten korkuyorum, dogum yapmaktan korkuyorum ben nasil bir insanim artik kendimi anlayamiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Turkandrnb .!.:

Yok doğum kontrol hapı kullanmıyorum. Biz de aslinda herseyden once esimle çok yakin arkadaşız. Herseyi birlikte yapariz. Benim sorunum ailemi cok özlüyorum. Yurtdisinda olmanin en cekilmez yanı ne zaman onlari göreceksin bilemiyorsun. Teyzemi kaybettim daha yeni bu kaybetme olayini daha fazla tetikledi. 4 aydir esimle birlikte ailemin yanındayız ve ben yine buralara cok alistim. Artik ucuslar aciliyor ben yine iki gözü iki yaşlı bir halde. Vajinusmus u aile ozlemimden hic kafaya takmıyorum diyebilirim bu ciddi bir sorun ama aile ozlemim cok daha agor basıyor. Herkes ailesini istedigi zaman gorebilirken ben sadece senede bir kez gorebilirim. Bunlarla basa cikamiyorum artık

Genişletmek için tıkla...

Hatice190358 .!.:

Aynısını kocan için yazsan herkes burada sütten kesilmemiş koca alırsan böyle olur tarzı konuşurdu buna eminim. evlenmeden bunu hesaplamadınız mı hayatınız boyunca ailenizin dizinin dibinde olamazsınız malesef bende ailemi senede 2 defa görüyorum bayramdan bayrama bu yıl gidemedim de herkes özlüyor ama siz abartmışsınız yaptığınız anakuzulugu evlenmeseydiniz keşke

Genişletmek için tıkla...

Karamellasepeti .!.:

Bir erkek böyle yapsaydı hakaret ederdi herkes. Siz ana kuzususunuz sanirim. Artık evlendiniz keske bunun farkina varsaniz.

Genişletmek için tıkla...

Nilenilhim .!.:

Allah yardımcınız olsun sıkmayın canınızı bu kadar artık evlenmişsiniz ilk önceliği eşiniz olmalı siz aile olmussunuz artık anneniz babanız duruyorlar siz mutlu olunki onlar dahasçda mutlu olurlar. Böyle vesveselere karsı bol bol ayetel kürsi okuyun..

Genişletmek için tıkla...

Mama2020 .!.:

Merhaba. Evliliğin ilk yılı genelde zor derlerdi inanmazdım. Gercekten de öyle. Bizim problemimiz cinsel değil fakat başka şeylerdi. Ve artı olarak da ben de senin gibi annemi ve bekar yaşantımı çok ozluyordum. Hatta anneme ihanet etmiş hissediyordum. Karamsar ve depresif bir sene geçirmiştim. Başka aileye düzene ve bir adama alışmak hiiiç kolay değil. Ama bu da bir hayat tecrübesi öyle düşün. Aynı duyguda uzun süre kalamayiz. Hicbir acı ve sıkıntı sonsuza kadar sürmez. Sevdiğin şeylere odaklan, destek almaktan çekinme lütfen. Emin ol geçiyor...

Genişletmek için tıkla...

yirmiyediuc .!.:

Ahh bende yaklasik bir senedir evliyim. Ailemden uzak oturuyorum ve bu aralar aklim hep onlarda. Yanlarinda olmadigim icin baslarina bir sey gelecekmis gibi hissediyorum, korkuyorum onlara bir sey olmasindan üzülüyorum aklima geldiklerinde neden böyle oluyor ki acaba ya

Genişletmek için tıkla...