- Konu Sahibi sonsuza_dek
-
- #21
ben her zaman söylüyorum bıktınız belki ama bekar arkadaşlar ve erken yaşta evlenme kararı veren arkadaşlar iyi düşünün...
tabi ki hepsinin sonu böyle değil ama çoğunluk böyle günümüzde ne yazık ki...
evlendikten sonra daha farklı bakıyorsun herşeye...
canım sana da boşan ya da boşanma diyemiyorum...
konu eşler arasında olunca sebep olmamak etkilememek adına çok yorum yapamıyorum...
bilinçli bir arkadaşımızsın...
ama zaman çok çabuk geçiyor...
otur düşün şimdi hayatında eşin olursa ne kaybedersin olmazsa ne kazanırsın...
kazançların fazlaysa bu hayat senin ona göre de seçimini yap...
hakkında hayırlısı olsun...
çok üzüldüm,kardeşim durumunasenağlama.en çok da bebeğin için.daha hiçbişeyden haberi yok ne kadar masum:ecrin_bebek:.benim anlayamadım bir şey eşin resmen seni kaybetmeyi göze almış.seni her şekilde ezmeye çalışıyor.toplum baskısını daha çok düşündüğüne göre sana değer vermediği ortaya çıkıyor:1no2:.ne yani şimdi sana doydu mu.sen de canım,iki de bir kendini suçlama .sen haklı olarak fikrini söylemişsin,aile olduğunuzu hatırlatmışsın.ama sonuçta hafta sonları yine de gitmişsin.senin anlattığına göre sen bir hata yap da kızayım, bağırayım,eleştireyim.havasındaÇok üzgünüm çoook.biraz kendini ve bebeğini ondan mahrum et diyeceğim,ailenin de bu konuda anlaya mayacaklarını söylüyorsun.ama yine de yalnız olmadığını görsün,arkanda sağlam birileri olsun ki,gözü korksun.allah yardımcın olsun canım.
Iyi Geceler Herkese..
Öncelikle sunu dile getirmek isterim ki, türkcem belki cokta kuvvetli olmayabilir, yurtdisindan katiliyorum cünkü (kusuruma bakmayin)..
Gelelim asil konuya.. Problemlerimi cevremdeki kimseyle, yanlis anlasilirim diye paylasamiyorum..
Sizlerden alacagim cevaplar insallah düsüncelerime aciklik getirir..
Ben 21 yasindayim, 2 senedir evliyim, ve evlenmeden önce 3 sene cikmisligim var esimle, yani toplam 5 senedir beraberiz.. Bana ne sözler ne büyükler yeminler verdi evlenmeden önce..
Ve sonuc:HiCBiRiNi TUTMADI, hepsi sözdeymis!!
Evliligimizde "canim cicim" aylarimiz ancak 3 aya yakin sürdü.. Sonrasinda ise esimin acisindan sogukluk demiyim de hafif ilgisizlik basladi, oysa evlenmek icin o cok can atmisti..
Degil benle yalniz, hep beraber, arkadas cevremizle vakit gecirmek istemesi, benimle birlikte aksam yataga yatmamasi, sevgisini gün gectikce daha az dile getirmesi..
bütün bunlar benim cok zoruma gidiyordu, sürekli tartisiyorduk, cünkü bütün bunlari kafamda uydurdugumu vurguluyordu..
6 aylik evliyken, kayin babam amansiz bir hastaliga yakalandi, ve bana hic zaman ayirmaz oldu.. Hafta ici gececilik vardiyesinde full calistigi icin sirf cumartesi günleri bos oluyor du, ve o bos günlerde biz hep onun ailesinin yanindaydik.. Ilk zamanlar sesimi cikarmiyordum, ama bizim de bir özel hayatimiz oldugunu düsünerek, ona hafta ortasi erken kalkip, ailesinin yanina gitmeyi, ve hafta sonunu ikimize ayirmasini rica ettim,
ama nafile.. Benden daha da sogdu, cünkü herseyi yanlis algiladi..
Benim onun ailesine hic gitmek istemedigimi, babasi bu haldeyken kendimi düsündügümü, hic anlayis göstermedigimi, ve sahire..
Halbuki hic alakasi yoktu, ama gel de anlat iste..
Yine de onun istedigi gibi hafta sonlari gittik babasinin yanina..
Bana bu problemlere ragmen, (ki ona göre hic problem yoktu) cocuk istedigini sürekli söylüyordu, ama ben istemiyordum dogal olarak..
Ama nasil olduysa, hamile kaldim, o da aslinda herseyi bile bile yapti..
herneyse nunu gecelim..
hamile oldugumu ögrendigimde depresyona girdim, hic hazir degildim cünkü..
hele de esim böylesine huy degistirdikten sonra hic degildim..
hamilelik dönemi cok zor gecti.. kayinbabam vefat etti.. esimden hic destek görmedim, hersey cok kötüydü..
bu arada cocugumun olacagi düsünceye alismistim, ama ona sevgimi gösteremeyecegimden cok korkuyorudum, ki allaha cok sükür öyle olmadi..
simdi dünyalar tatlisi bir oglumuz var..
hamile oldugumu duydugunda hersey düzelecek, ve daha güzel olacak diye sözler vermisti, ama hersey daha da aci oldu..
ben artik ikinci planda geliyordum oglumuzdan sonra..
bana sevgisini gösterse hic gücüme gitmezdi bile.. bana hic bakmiyordu, cinsel hayatimiz zaten durgundu, tamamen durgunlasti.. kendimi onun yaninda artik bir kadin gibi bile hisstemiyorum..
ve buda dogum sonrasinda kendimden tiksinmemi sagladi.. aynaya bile bakamiyordum..
simdi oglumuz aylik oldu.. kilo verdim kendime bakmaya basladim.. ama nafile..
taristigimiz zaman, beni dinlemiyor, hatalarini anlatiyorum, ama anlamayip tekrar tekrar neymis ki hatalarim, rahat birak beni, seni cekmek zorunda degilim, bosanalim gitsin diyor..
daha cok seyler var ama noktalayayim en iyisi yoksa sabaha bitmeyecek yazacaklarim..
okudugunuz icin cok tesekkür ederim..
arkadaslar sizce bu insanin sorunu mu var..
ne yatabilir bu davranislarin altinda,
ne olur yardimci olun.. cok caresizim..
tesekkürler simdiden..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?