- 19 Haziran 2023
- 110
- 43
- 28
- 25
- Konu Sahibi Goookceeeee
-
- #1
3 senelik evliyim 2 yaşında da 1 oğlum var. Evliliğimizin ilk senesi çok güzeldi. Nişanlılık döneminin çoğunda nişanı atmak istedim. 2 hafta içinde görücü usulü bi şekilde tanışıp nişanlandık başta istemiştim ama sonra yanlış yaptığımı farkettim Ankaradan İstanbula taşınmam gerekiyordu ve inanılmaz anne aşığı aile meraklısı asalak bi tipti ama tabi ailem dahil hiç kimse nişan atmamı istemedi eşmde ayılıp bayıldı ağladı yalvardı ve bi şekilde evlendik. 22 yaşındaydım. Velhasıl evlendik ve ben onu çok sevdim o da aynı şekilde. Normalde çocuğu hemen istemiyordum ama o çok istiyordu ve evliliğimiz güzel gidiyordu o yüzden hamile kaldım 3. Ayda. Hamileliğim zaten full kusarak geçti yerimdrn kalkamıyordum bana her türlü desteği sağladı. O süreçte kayınvalidemle ara ara sorunlar yaşıyordum ama eşimle genel olarak iyiydim.oğlum doğduktan sonra muhtemel li lohusa depresyonun girdim oğlum 18 gün yoğun bakımda kaldı çok zorlu zamanlardı. Neyse daha fazla uzatmayım. Doğumdan sonra kavgalarımız başladı sürekli kavga edip 1 2 gün sonra konulup anlaşıp normale dönüyorduk. Zamanla daha da kötüleşti. Doğumdan sonra korktuğum için eşimle 6 ay ilişki yaşamadık ben de bundan dolayı aramızın kötü olduğunu düşündüm kendi suçladım ve korkumu aşmaya çalıştım ama gördüm ki aslında istemeyen ben değil de oymuş. Daha öncesinde cinsel hayatımız daha hareketliyken o zamandan sonra 1 ay içinde en fazla 2 3 kere yaklaşmaya başladık. Bu konu dahil birçok konuda sürekli tartışmaya devam ettik her seferinde gelip özür dileyip artık düzeleceğini vs söyledi ama hep tekrar aynı oldu. Ağzında sürekli annesi ailesi ablası var. Yaklaşık 6 7 aydır boşanma fikri aklıma gelip duruyor ona bunu söylediğimde saçmalama bizim bi sorunumuz yok sen kafanda kuruyorsun ne boşanması diyip direk konuyu kapatıp beni ciddiye almıyor. Evin içinde askerlik arkadaşı gibiyiz birbirimize ne bi güzel söz söylüyoruz ne bi ilgi gösteriyoruz özellikle de eşim bu şekilde sebep olarak işte çok yorulduğunu bunalmış olduğunu söylüyor ama ben bundan dolayı olmadığını biliyorum. Artık beni sevmiyor ama bunu inkar ediyor. Açıkçası ben de ona olan tüm ilgimi kaybettim tüm herşey birike birike bende nefrete dönüştü ama aileme anlatamıyorum. 2 kere kumar oynadı ilki 1 sene önceydi ve 1 sene boyunca internetten şeker oyunu oynayarak 100bin TL borç yapmış en son bana söylediğinde beynimden vurulmuşa döndüm çünkü dinine bağlı insanlarız ve 1 sene boyunca benden gizli yapmış bunu. 2 bileziğimi ağlaya zırlaya bozdurmak zorunda kaldım 1 hafta suratına bakmadım o da suratıma bakamıyordu en sonunda bunu bidaha yaparsa ondan boşanacağımı söyleyerek bu konuyu kapattım ama tabi bidaha ona eski gözle bakamadım. Tabi bundan kimsenin de haberi yok 1 ay sonra kardeşimin düğünü var ve onun götü tutuşuyor diye sahte bilezik alıp koluma takmaya bile ikna oldum kendi aileme yalan söyleyeceğim üstletik babam kuyumculuk yapıyorken. Ondan beri haftanın 4 5 günü kedi köpek gibi küfürlü bağırmalı kavga ediyoruz artık o kadar yıprandım ki hayat enerjim çekildi psikolojim bozuldu ufacık şeyde ağlıyorum. Bu süreçte 12 senelik en yakın arkadaşımla da konuşmayı kestik yani cehennem gibi süreçlerden geçiyorum. Yaklaşık 1 buçuk ay önce tesadüf bi şekilde şüphelenmem sonucunda eşimin 1 aydır loto oynadığını ve şimdiden 3 4bin borcu olduğunu öğrendim ilk başta inkar etti oğlumun benim üstüme bile yemin etti bişey gizlemiyorum diye ama sonra itiraf etti. Ona artık dayanamıycağımı ablasına herşeyi anlatacağımı söyledim bağıra bağıra ağladı nolur söyleme bidaha yapmıycam dedi yerlere yattı ablası da o gün müsait olmadığı için daha sonra kaldı ve konululmadan kapandı. Eşim 2 3 hafta önce hidroselden ameliyat oldu ve bayram sonuna kadar rapor aldı. 2 3 gün annesi bizim yanımızdaydı ama sonrasında evine döndü. Eşim evde durmaya alışık olmadığı için 1 haftanın sonunda ben bunaldım anneme gidelim ablama gidelim beraber pikniğe gidelim ben bunaldım duramıyorum diye söylenmeye başladı ben de ona bunaldıysa niye annesigile yanında istiyor bizimle plan niye yapmıyor diye kavga edip durdum ama o tabi beyinsiz olduğu için bunu bile anlamadı ki bu zaman kadar nereye çağırsalar gittim ben kendim çağırdım ama sonunda ailesiyle onu görüştürmeyen gelin oldum eşimin gözünde. Ailem ankarada yaşıyor onların da ankaranın köyünde tarlaları vs var. Ben hem 1 ay sonra ankaraya gidiceğim için hem de maddi durumumuz diplerde olduğu için istememe rağmen ailesiyle konuşup ben bunaldım diyerek 1 hafta anne babası da dahil ankaraya gitme kararı verdiler. Bu süreçte onu hiç aramadım kendisi aradığında oğlunu gösterdim ama kendim muhattap olmadım. Köyden döneceği gün tekrar bi konudan kavga ettik. Babam da pikniğe gitmek istedi. 3 senedir ilk defa 1 gün daha durun da piknik yapalım dedi. zaten eşim izinli kayınbabamın kendi dükkanı olduğu için 1 gün daha kalmakta normal şartlarda sıkıntı olmayacaktı ama onlar kabul etmedi piknikten sonra yola çıkarız dediler. Neyse dedim ama gitmeden önceki akşam yanıma geldiğinde de zaten birbirimizle tek kelime etmedik. Piknikte de aynı şekilde. Kaynanam kendince laf soktu eşim alakasız konularda bana ailemin yanında sesini yükseltip erkeklik taslamaya çalıştı. Artık o kadar zoruma gidiyor ki bana bu yaptıkları. Bu olaylar dün oluyor. Ve kaynanam nispet yapar gibi wp hikayesine eşimle olan fotoğraflarını atmış köyde çektikleri. Eşim o kadar mutlu ki ağzı kulaklarında kaynanam da öyle. Dün eve geldik hala şuan bile konuşmamaya devam ediyoruz. Napcağımı bilmiyorum artık konuşarak çözemeyeceğimi de anladım. Annemgille aynı şehirde de değilim çat kapı çıkıp gidiyim ben gittim diyim. Yinede gidebilirim ama biliyorum ki bu sonumuz olur buna da cesaret edemiyorum. Abisi var o da kendisi gibi aynı 3 çocuğu var ama hala ergen gibi annesinin arkasında geziyor. Ablasından belki yardım alabilirim ama o da aynı annesi gibi herkese tepeden bakan herşeyi kendisinin bildiğini düşünen değişik birisi yani kelin yağı olsa kendi kafasına sürer. Benimle aynı durumda olan birileri varsa bana akıl versin lütfen. Kusura bakmayın çok uzun oldu ama elimden geldiğinde özet geçmeye çalıştım