merhaba bayanlar,
Ben 3 yıldır evliyim. 1,5 yaşında bir kızım var. Eşimin küçük çaplı kendi iş yeri var ben de özel bi şirkette mühendis olarak çalışıyorum. Evliliğimizin ilk yılları cocuk yokken esimin ailesi yüzünden çok tartışıyorduk. Ailesi sürekli onlarla vakit geçirmemizi istiyordu. Benim haftada 1 gün tatilim vardı ve onu da ailesi ile gecirmek istemiyordum. Çünkü yeni evliydik ve birbirimize vakit ayıramıyorduk. Eşim de ailesiyle valit geçirmeyi seven biri oldugu için her hafta sonu ailesine gidiyorduk. İlk dönem bu yüzden sürekli tartışıyorduk. Sonra çocuk oldu. Lohusalık dönemi vs yardım için yanımıza geldiler ve aynı şehirde olmamıza rağmen bizimle kaldılar. Bi süre sonra kayınvalide kayınpederle birlikte yasamak da sorunlar getirdi. Eşim işten geliyor babasıyla salonda tv izliyor yanıma ugramıyordu. Ben de bir yandan yeni doğmuş bir bebekle anneliğe alışırken bir yandan biten özel hayatımız içinde bunalıma girmiştim ve sonu ailesiyle tartışmayla sonlanıp ailesinin evlerine dönmesiyle sonuçlandı. Ailesiyle tartışmam yüzünden uzunca süre eşimle aramız düzelmedi. Sırf evliliğim için gidip Ailesinden özür diledim. Son 4 5 aydır ise eşimle tamamen iletişim kopukluğu yaşıyoruz. Kendisi sürekli çalışıyor. Ben bir yandan iş bir yandan ev bir yandan çocuk artık bunalmış durumdayım. Yanımda bana destek olan bir eş yok. Eve geliyor yemek yiyor sonra bir elinde telefon bir elinde kumanda ya tartışmaprogramı acar ya spor. Ben de gidiyorum baska odaya tv acmaya. Birbirimizden kopuk bir sekilde yaşıyorz. Sürekli iş seyahatlerinde oldugundan ben her hafta sonu 1,5 yaşındaki kızımı alıp gönlünü etmek için alışveriş merkezlerinde dolanıyorum. Bir bayan olarak ilgi sevgi bekliyorm ama hiç biri yok. Birlikte çıkıp gezme huyumuz yok. Tek iyi yanı eşimin içki kumar yok. Ama Kendimi yorgun yalnız ve mutsuz hissediyorm. Evliliği de neden dewam ettirdiğimi sorgulayıp duruyorum kendime. Bilemiyorum ...
Ben 3 yıldır evliyim. 1,5 yaşında bir kızım var. Eşimin küçük çaplı kendi iş yeri var ben de özel bi şirkette mühendis olarak çalışıyorum. Evliliğimizin ilk yılları cocuk yokken esimin ailesi yüzünden çok tartışıyorduk. Ailesi sürekli onlarla vakit geçirmemizi istiyordu. Benim haftada 1 gün tatilim vardı ve onu da ailesi ile gecirmek istemiyordum. Çünkü yeni evliydik ve birbirimize vakit ayıramıyorduk. Eşim de ailesiyle valit geçirmeyi seven biri oldugu için her hafta sonu ailesine gidiyorduk. İlk dönem bu yüzden sürekli tartışıyorduk. Sonra çocuk oldu. Lohusalık dönemi vs yardım için yanımıza geldiler ve aynı şehirde olmamıza rağmen bizimle kaldılar. Bi süre sonra kayınvalide kayınpederle birlikte yasamak da sorunlar getirdi. Eşim işten geliyor babasıyla salonda tv izliyor yanıma ugramıyordu. Ben de bir yandan yeni doğmuş bir bebekle anneliğe alışırken bir yandan biten özel hayatımız içinde bunalıma girmiştim ve sonu ailesiyle tartışmayla sonlanıp ailesinin evlerine dönmesiyle sonuçlandı. Ailesiyle tartışmam yüzünden uzunca süre eşimle aramız düzelmedi. Sırf evliliğim için gidip Ailesinden özür diledim. Son 4 5 aydır ise eşimle tamamen iletişim kopukluğu yaşıyoruz. Kendisi sürekli çalışıyor. Ben bir yandan iş bir yandan ev bir yandan çocuk artık bunalmış durumdayım. Yanımda bana destek olan bir eş yok. Eve geliyor yemek yiyor sonra bir elinde telefon bir elinde kumanda ya tartışmaprogramı acar ya spor. Ben de gidiyorum baska odaya tv acmaya. Birbirimizden kopuk bir sekilde yaşıyorz. Sürekli iş seyahatlerinde oldugundan ben her hafta sonu 1,5 yaşındaki kızımı alıp gönlünü etmek için alışveriş merkezlerinde dolanıyorum. Bir bayan olarak ilgi sevgi bekliyorm ama hiç biri yok. Birlikte çıkıp gezme huyumuz yok. Tek iyi yanı eşimin içki kumar yok. Ama Kendimi yorgun yalnız ve mutsuz hissediyorm. Evliliği de neden dewam ettirdiğimi sorgulayıp duruyorum kendime. Bilemiyorum ...
ben kendi haline bıraktım bakalım ne olacak
