kızlar eşim burda die herşeyimi bıraktım ağlaya ağlaya da olsa geldm bu küçük doğu iline ama eşimi ne h.sonu görebiliyorum ne evliliğimden bişey anladım.h.içi işyerinde duvarlarla h.sonu evde duvarlarla tekim.....çıldırıcam,ne hava alcak bi yer var ne gezecek. eşimden nefret etmeye başladım.çok kavga eder olduk. benim de hakkım değilmi bi h.sonunu eşimle geçirmek, kafa dağıtmak, nefes almak. söz vermişti bi pazarım olcak die beni getirirken.düzelecek sabret diyor sürekli ama dayanamıyorum artık. buraya mecbur da değildik.zorla getrdi beni buraya.ne ark var ne çarşı var ne çevre var burda. dayanamıyorum bu kadar hapse, bu kadar çaresizliğe hiç maruz kalmadım. akşam eve git onu bekle, h.sonu akşam olsun da gelsin die bekle, bekle bekle bekle. hiç bi tat almıyorum bu evlilkten de bu hayattan da,yeni evliyiz ama ben büyük bi bunalımdayım.heyecan kalmadı kime süslenicem kime süprizler yapıcam kimle hayallerimi yaşııcam. ben mi abartıyorum??onun ailesi çevresi burda. h.içi akşamları o yorgun ben yorgun sürekli iş halletmeye alışveriş yetştrmeye çalışıyoz. geç geldiği de olyo.bu kadar vaktszlkte ailesini de tatmn etmeye çalışmak zorundayım.çok bunaldım.güzel bi anımız yok burda,olmadı. herşeyi bırakıp gidesim geliyor....ben mi abartıyorum bi fikir lütfeennnnnnnn