- 9 Ocak 2012
- 15.616
- 30.299
- 798
kızlar eşim burda die herşeyimi bıraktım ağlaya ağlaya da olsa geldm bu küçük doğu iline ama eşimi ne h.sonu görebiliyorum ne evliliğimden bişey anladım.h.içi işyerinde duvarlarla h.sonu evde duvarlarla tekim.....çıldırıcam,ne hava alcak bi yer var ne gezecek. eşimden nefret etmeye başladım.çok kavga eder olduk. benim de hakkım değilmi bi h.sonunu eşimle geçirmek, kafa dağıtmak, nefes almak. söz vermişti bi pazarım olcak die beni getirirken.düzelecek sabret diyor sürekli ama dayanamıyorum artık. buraya mecbur da değildik.zorla getrdi beni buraya.ne ark var ne çarşı var ne çevre var burda. dayanamıyorum bu kadar hapse, bu kadar çaresizliğe hiç maruz kalmadım. akşam eve git onu bekle, h.sonu akşam olsun da gelsin die bekle, bekle bekle bekle. hiç bi tat almıyorum bu evlilkten de bu hayattan da,yeni evliyiz ama ben büyük bi bunalımdayım.heyecan kalmadı kime süslenicem kime süprizler yapıcam kimle hayallerimi yaşııcam. ben mi abartıyorum??onun ailesi çevresi burda. h.içi akşamları o yorgun ben yorgun sürekli iş halletmeye alışveriş yetştrmeye çalışıyoz. geç geldiği de olyo.bu kadar vaktszlkte ailesini de tatmn etmeye çalışmak zorundayım.çok bunaldım.güzel bi anımız yok burda,olmadı. herşeyi bırakıp gidesim geliyor....ben mi abartıyorum bi fikir lütfeennnnnnnn
çalışıyo musunuz peki ?
daha önceki konuya da yazmıştım sanırım.evlendim aylarca eşimle resmen dağ başında yaşadım.eşim sabah çıkar gece geç vakit gelirdi.arada öğle yemeklerine gelirdi.o zamanlar değil internet bilgisayar bile yoktu.1 televizyonumuz vardı.o da o zamanlar tüm gün açık olmazdı.
akşam eşimle vakit geçirmek için 5 taş oynardık.kelime oyunları oynardık.haftada bir 30 dk. uzakta küçük bir ilçe vardı,oraya alışverişe giderdik.tabii her aradığın bulunmazdı.ama eşimle mutluydum,sevdiğimin yanındaydım.bu benim için yeterliydi.zamanla yakın köyde yaşayan öğretmen ve ebe ile arkadaş olduk.ara ara onlarla görüştük.
insanlar neden kendi kendilerini mutsuz eder hiç anlamıyorum.her şey elimizde.çalışan bir kadının bu kadar sıkıntı yaratması bana normal gelmiyor
Sabır diyorum, anladığın kadarıyla çalışıyorsun, evde olsan daha zor olurdu emin ol. Şimdilik çocuk fikrini aklından bile geçirme derim. Ayrıca eşinin ailesi o şehirde sanırım, bu sebepten orada kalmadığınıza emin misin?
çalışıyo musunuz peki ?
Evlilik sabir ve fedakarlik ister.sanirim evlendiginizde o sehre gidecegini bilmiyordun yoksa bu kadar sikayet etmezdin.tek yol bir hobi bulman yoksa kafayi sadece kcaya takarsan, senin isin buyuk sehirdede cok zor dostum.
eşim onlar sebebi ile değil de daha çok maaş ve her akşam evime gelebilecem diye ısrarcı oldu ama ben yine tam emin değilim. zaten bu halimle ne eşimn ne de ailesinin beklentilerini tam karşılayabiliyorum. ve bundan(ailesinin beklentileri) dolayı da çok sorun yaşadık.. hepsi üstüste[/QUO
Akşamları eve gelebilmek için derken başka şehirde olsanız akşam eve gelemeyecek miydi?
Madem adam calisiyor haftanin yedi günü, ozamanda sende bu duruma bir müddet katlanmak gerek. ama nekadari? Nekadari daha orda calisacakmis? Bir sene´mi? Iki sene´mi? Yani bir safak gözüksün, sende kendini ona göre ayarlarsin. Sendede cok suc var, arkadas bulmuyorsun kendine, evde kös kös oturuyorsun. Bir mesguliyet bul kendine.
Bu cocuk bile olabilir, zaten esin cocuk olunca birdaha düsünür sizin bu durumunuzu, en gec cocuk kres´e falan gitmesi gerekince bence ankarayi tercih etmeye baslar.
Simdide adam sizin geleceginiz icin cabaliyor. Ama yok para biriktiremiyorsaniz hic durmayin. Ama yok para biriktiriyorsun, bunlarda önemli, sikinti cekmeye deger.
Bende bir kere tam dört ay boyunca hic bir gün evde durmamistim, pazar dahil calismistim, her gün ama her gün, bitmistim resmen artik, ama atlattik ve para olarakda cok rahatlamistik. sonrada esim bir dönem öyle gece gündüz calisti, eve gelir, dusunu yapar yatardi, evde yemek bile yemezdi, cok zor zamanlardi, ama gecti gitti.
Sen bu kahrolmalarina bir son vermen gerekiyor, ya esin seni ciddiye alacak tasinacaksiniz yada sen kendine ceki düzen vereceksin, baska care yok.
Orda calisman mümkün degil herhalde, ama baska birseyler, evde film bakmak bile olsa kendi basina veya arkadaslarla. Allah yardimciniz olsun ikinizinde.
eşim onlar sebebi ile değil de daha çok maaş ve her akşam evime gelebilecem diye ısrarcı oldu ama ben yine tam emin değilim. zaten bu halimle ne eşimn ne de ailesinin beklentilerini tam karşılayabiliyorum. ve bundan(ailesinin beklentileri) dolayı da çok sorun yaşadık.. hepsi üstüste[/QUO
Akşamları eve gelebilmek için derken başka şehirde olsanız akşam eve gelemeyecek miydi?
gelecekti ama ayda 1 hafta belki de 10 gün firmaların şehr dışındaki şantiyelernde bulunması gerekiyordu. o da bunu istemedi. ben de zaten memur olcan bi süre böyle gtsn düzen bozmayalım dedm. ama inat ısrar takıntı yaptı. hala da söylüyor ben orda burda kalmak istemiyorum burda şantiyeye de gidiyorum her akşma eve de geliyorum diyor.geliyor tamam onun için mükemmel, ama ben onun kısıtlı vaktlernde onla ne paylaşacağımı şaşırıyorum. ank da cmtesi öğleden sonra ve pzar da izinlydi şehrdışı görevi harıcndeki zamnlarda.
mühendis, bura doğu olduğu için de ne kanun dinliyolar ne bişey, sömürüyorlar bizi.....ama eşime kızıyorum bizi bu şartlara sürüklediği için.ayda 1 hafta-10 gün ayrı olcaktık gelmeseydk bu şehre.o da geçici bi dönem... ama ben bu kadar heeeeeeerrr konuda zorlanmııcaktm,düzenm vardı benm. hergün evnde olmalıymış. o evnde ama ben hep bekleyen ve yalnız ve mutsuzum....hala da burda olmamızn doğru olduğunu savunuyor. bense hergün ağlıyorum burda.hele hele h.sonları duvarlar üstüme üstüme geliyor
ne kadar bilmiyoruz arkadaşım, eşimin hergün kararı değişiyor, istifa edip sınava çalışıp memur olsam diyor 2014 kpss için 2014 ocakta istifa etmeyi düşünüyor. ama özel sektörün parasından da geçemiyor. o da kararsız. belli bi gün olsa diyorum ben de 1 sene 2 sene net olsa diyorum tayinle gelmiş olsak,şark görevi gibi olsa en azından ona motive olurum diyorum eşime ama o da neler olacağını ne yapacağımız bilmiyor. emin değil.
ben de istifa edeceksen ank ya taşınalım orda 7-8 ay sınava çalış kursa git ben de işime gider gelirim. madem istifa etcen burda durmayalım o süreçte diyorum. o da atanana kadar napıcam, burda herkes beni tanır atanana kadar burda tekrar çalışırım diye düşnüyor ama ank da da çalışabilir de burdakiler kadar fazla vermiyor ank da ki firmalar. bi de şehr dışına çıkması gerekiyor orda genelde. ona da razıyım artık. yoksa bu şartlarda nefret edicem eşimden. korkuyorum kendimden.en azından özlerim 1 hafta ben de kendi ihtiyaçlarımı karşılarım.burda elim kolum bağlı eşimden de fayda yok.
sizce istifa ederse ank ya taşınalım orda ders çalış diye ısrar etsem nasıl olur? diğer türlü atamasını falan beklersek 2.5-3 sene burda kalmak zorunda olucazüstelk ataması nereye çıkıcak belli bile değil. ya tekrar burayı yazarsa, puanı buraya yeterse??
ortak noktalarımız var sizinle. eşiniz ne mühendisi ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?