çok kötü bi his insanın eşine karşı içinde kızgınlıklar olmasıbu beni daha da yalnızlaştırıyor. eşimn iş yeirndeki bi büyükle karşılaştık dün akşam markette, nasılsın alışabildin mi dedi, yok dedim, az çok biliyor bizim sıkıntılı olduğumuzu, bence sende suç var dedi eşime, sen izin alabilirdin bunca zamn, izin alıyor hepsi haftada 1 gün dedi, eşimse kendini eğendrme çabasından kendini parçalıyor..
ben de biliyordum abi dedim, zaten herügn çalışmaya eşimi zorunlu hissetseydm bunun gereklii olduğunu bilseydm bu kadar şikayetçi olmazdım, sabretmeye çalışırdım, bu konuda güvnmiyorum ona zaten dedim,
o abi de eşime sen yumuşak başlısın şirkete karşı da ondan çalıştırıyolar seni, bilmem kim bile haftada 1 gün izinli ki sen yeni evlisin bu kızcağazında kimsesi yok, olmaz böyle falan dedi,
o an eşime olan öfkem bin kat daha arttı ve sinirimden ağlamaya başladım arkamı dönüp uzaklaştım, o abi de gel gel falan dedi ama ben çok fenaydım
eşim geldi arkamdan bırak dedm sana hakkımı helal etmiicem dedim,
sonra gittik arabaya bindk ağlaya ağlaya konuştm falan.... iyi davranmaya çalışıyor ama bunca çilemin gerçekten gereksiz olduğunu düşünüyorum ve eşime çooooooook kızıyorum, nasıl aşıcam nasıla atlatıcam bilmiyorum.bizi zora sürükleyen kararlar alığını düşünüyorum ve onun fikirlerine artık güvenmiyorum. asla içimden hayr geçen bişeyi bir daha kabul etmiicem eşim bunu çoook istese de bi daha bu denli bi fedakarlık yapmııcam.
hepsinden öte ona kızgınlığım nasıl geçecek, midem bulanıyor kendimi sıkmaktan,stresten, bize bunları neden yaşattı diye düşünmekten(
bu kadar yıpratmayın kendinizi, gerek yok. madem orda olmak zorundasınız alışmaya ve sevmeye çalışın. bir süre idare etmeye çalışın. bu arada sık sık şehir dışına farklı ortamlara gidin ki rahatlayabilesiniz. şu an çok daralmışsınız. eşinizi mutlaka ikna edin ve bir süreliğine şehir dışına farklı bir yere gidin. böyle ağlayarak istediğiniz sonuca ulaşamazsınız. eşinizle konuşun. buraya alışmaya çalışıyorum ama arada nefes almaya farklı yerlere gitmeye ihtiyacım var. zorlanıyorum. benim açımdan bak biraz ruh halim kötü oluyor bu şekilde..vs şeklinde adamı suçlamadan (beni niye buraya getirdin...vs tarzı konuşmalara girmeyin) istediğinizi anlatın. tekrar tekrar anlatın ve onu ikna edin...
yenibir şehre taşınana kadar da durumu kabul etmeye ve ayak uydurmaya çalışın. şu an şehiri değiştirmeniz mümkün değilse kendi bakış açınızı değiştirmeye çalışın. sıkıntınızı da eşinizden çıkararak onu daha da uzaklaştırmayın.
son olarak...şu çok önemli...eşiniz size zorla birşeyleri yaptırmıyor. siz kabul ediyorsunuz ki böyle oluyor. madem öyle istemediğiniz şeyleri netçe ve sesinizi çıkararak söyleyin. tepkisiz kalarak susarak adamın isteklerini kabul ediyorsunuz sonra vay efendim niye bana böyle yaptın. madem öyle baştan tavrınızı ve duruşunuzu kabul edemeyeceğiniz şeyleri belli edin.. bu da evliliğinizin sonraki aşamalarında aklınızda olsun...
eşimden nefret etmekten korkuyorum, o eve girmek istemiyorum, annesiyle her karşılaştığımzda bişeylern fikrini veriyor çok bilmiş ama kötü niyetli değil, bense kendi hayatımı kurmuş bi insandm evlenmedn önce annesinin sürekli bişeyler tarif etmesi, fikirler vermesi, sürekli bizim hakkımızda bizden önde gitmesi, o bişeyler yapmazsa biz mutlu olmııcakmışz gibi modda olması beni çok rahatsz ediyor. eşime söylediğimde de kesnlkle kavga ediyoruz ve eşimden çok soğuyorum. eşim benm memlekete glese babam karışsa ya da fikr verse eşim de bana söylese baban her konuda fikir vermeye çalışıyor die ben takma babamn huyu bu biz yine de bildiğimizi yapıyoruz değil mi die teselli ederim.
ama eşim hemen hırçınlaşıyor sana senin annen gibi konuşmayan biri lazımmış diyor. ark yok çevre yok takıldım geldm peşine beni biraz avutmayı beceremiyor. ben her h.sonun yapayalnız geçirdm burda. ağlayarak.onun ailesyle hiç bişey yapmak istemiyorum beklentilerini yapmak sitemiyorum ama saygıszlık da etmiyorum ve benm bişeyler yapmamam eşimde sinir yapıyor her fırsatta yüzüme vuruyor. beni içselleştiremedn sen diyorum. bişeyden rahatsz olyosam sana söylüyosam çıldrmana gerek yok. beceriksizsin diyorum. ooooofffffff offf, zaten şehir değiştrdim die bunalımlardayım çelişkilerdeym, eşim de inatçı ve ailesi de beklentili oluncaçıldırcak gibi oluyorum.
annesi aşırı aşırı aşırı ilgili ve ben bundan rahatsz oluyorum. uzak duruyorum bu defa da annesini mağdur etmişim gibi geliyor eşime. ben annesiyle ark gibi olmak zprundamıyım. tarzı tarzım değil i defa. ve çoook konuşuyor ben onun yanında rahat olamıyorum. büütn bildklerini anlatmak zorunda gibi. eşim hee anne bakarız anne demeye alışmış ama ben alışkın değilm buna.ve bana asla hak vermek istemiyor eşim. sendne ne istediler hizmet mi beklediler temzlk mibekledler vs gibi üstüme geliyor. beklerler adım gibi de biliyorum ben uzak durmasam....
boşanmak dediğin nedr ki bi anlık bi çılgınlık!!!!!
evliliği bukadar basite indirmen beni şşaşırtı açıkcası buda yaşanılanları okumuyorsu sanıırım insanlar ne kadar zorluk çekiyor sen bii anlık bi çılgınlık diyosun. yaşadıgın şeyler zordur eminim fakat bukadar karamsar olma. senin bi çaban yok bişeyleri düzeltmek kendine bi düzen kurmak için bişeyin üstüne nekadar gidersen okadar bunalırsın. bu dönemde geçicidir. sakin olmaya bak. eşinle konş ne kadar daha bu şehirde kalmak istediğini ne zaman işlerinin yola girip eve vakit ayıracagını tartısarak dğil güzel bi dille sakince anlat sen bu soruların cvbını alabilrsen zaen rahatlayacakındır kendinide ona göre şartlandırırsın zaten
evet canım evlenmek hep kalanmaktır, hep sabretmektir. ama sonra bi sıkıntın olduğunda elinden tutmasıdır, omuzunda ağlamaktır. filimlerdeki gibi değil evlilik. annen babana bak yakınlarına bak, herkes çabalıyor, hiç kimse laylay lom değil. hayat da öyle değil. eğer sen mutlu olmaya çalışmazsan, en güzel durumda bile mutsuz olursun, bu senin karakterin olmuştur çünkü. elindekilerle yetinmeyi öğren, çaba sarfet. eşine de bu kadar yüklenme, hem bak diyorsun eşinin vereceği desteği hissetmek için evlenilir, hem de sen hiç destek olmuyorsun. sadece benim isteediğim olacak diye diretirsen, eşin de haklı gerekçesi olan çalışıyorum un arkasına daha çok sığınır, işi daha inada bindirir. sen haksız olursun, bunu da kimseye anlatamazsın. anlaşma yapın eşinle. kaç para kazanıyorsa, onu biriktirin, bir ev alana kadar sıkın dişinizi, ondan sonra da sen nereye istersen oraya gidin. güzel güzel anlat ama. küsmeden ağlamadan. erkekler gelemez bunlara hele bi de evlendikten sonra hiç katlanmaz.samething yalnız olmadığımı bilmek bana güç veriyor bi nebze de olsa. evlilk katlanmak mıdır? neden hep sabır sabır sabır?mutlu olmak için paylaşmak için karşı cinsin yanındayken sana vereceği gücü hissetmek için evlenmez mi insan. gücüm elimden alındığı gibi onunla kavga etmek bana inanılmaz acı veriyor. dünden beri kavgalıyız ve ben gece 1 saat belki zor uyudum.ççok yalnız ve soğuk hissediyorum.burda ondan başka kimsem yok. bu memlekette yeni tanıştığım insanlarla da sıkıntımı nasıl paylaşırım.bu akşam da o biyerde ben biyerde. tek kelime etmedk.onla küsken uyku tutmadığını biliyor. umarım uyuyabilirim
.labellevie sana da mesajn için çok teşekkür ederm,özelden yazma hakkım yok henüz.
ve konumala ilgilenen herkese çok teşekkürederim. çok yalnızım.
girlinred e katılmıyorum, herkes kendince katkı yapıyor, ben bu yorumu yapıyorsam kendime faydası olacağı için değil, 10 senede öğrendiklerim belki fayda eder diyedir. sen zaten bunalmışsın, evet haklısın desem ne faydası var sana. yangına körükle gdince nolacak. sende sana haksızzsın diyenleri beğenmişsin sadece. peki bi düşün haklısın sen diyenleri okuyunca sinirin daha da artmıyor mu eşine karşı?bacım bu birkaç yıllık evli hanımlar artık evliliği özümsemişler, oturtmuşlar... o yüzden ne umdum ne buldum psikolojisini anlamıyorlar unutmuşlar ya da hiç yaşamamışlar. anneme anlatsan bunları o da der otur oturduğun yerde diye. onlarınki de bu hesap :))
7 aylık evliyim. benim eşim de fazla konuşmaz, muhabbetli bir adam değildir. evlenmeden önce biliyordum ama kendim de yavaş ısınan kişilikte olduğum için evlenince değişir sandım. ama değişmedi hala az konuşur :) ben konuşup gülmesem ayyy noldu biliyo musunn demesem hiç bi konu açıp da ortamı ısıtmaz. ama erkeklerin geneli böyledir zaten. şöyle beraber geçirdiğimiz vakitler dolu dolu olsa, konuşsak gülsek, arkadaş veya akraba eksikliği hissetmesem... istediğin tam da bu yanılıyor muyum... ve peşinden geldiğimiz adamlar bunu sağlamak zorunda... yoksa her gün disko disko gezmek isteyen yok elbet.
ama işte erkek cinsi bunu idrak etmekte zorlanıyor, aklına ilk gelen surat astığımız oluyor. yani sen adama kızsan da bu durum değişmez. seni anlasa da yapabileceği bir şey yok. seninle ilgilenmesini sağlamalısın. ayrı yatıyorsun da ne oluyor... sabah kalkıp ayyy çok haksızlık ediyorum nerdeyime diyor mu... bir amaca ulaşmanın yolu hiçbir zaman tek değildir. yürüdüğün yol seni hedefe götürmüyorsa kendine yürüyecek başka bir yol seçmelisin. kötülükle başaramadın madem bunca zaman, bir de iyilikle dene. sevdiği yemekleri yap, güler yüzle karşıla, sen konu aç, eve gelirken film al mısır patlatıp izleyin.... şehirdesin yahu bul bir şeyler...
kv kızma seni oyalamaya çalışıyor bence eşin demiştir çok bunalıyor diye, o da aklınca sana yardım ediyor. sakın eşine annesini kötüleme. herşeyin zamanı gelir, o zaman söylersin. boşanmak kelimesi ise senin durumun için erken, daha ne oldu da boşanıyorsun. akşamlarını güzel geçirin, hayatı çekilir hale getirin. sen evde kendi düzenini kur, eşin sana uysun. onun için hazırlık yapma akşamları, kendin için yap, güzelce yemeklerini ye. yetişirse beraber yersiniz, ama önce kendinin düşün.eşimden nefret etmekten korkuyorum, o eve girmek istemiyorum, annesiyle her karşılaştığımzda bişeylern fikrini veriyor çok bilmiş ama kötü niyetli değil, bense kendi hayatımı kurmuş bi insandm evlenmedn önce annesinin sürekli bişeyler tarif etmesi, fikirler vermesi, sürekli bizim hakkımızda bizden önde gitmesi, o bişeyler yapmazsa biz mutlu olmııcakmışz gibi modda olması beni çok rahatsz ediyor. eşime söylediğimde de kesnlkle kavga ediyoruz ve eşimden çok soğuyorum. eşim benm memlekete glese babam karışsa ya da fikr verse eşim de bana söylese baban her konuda fikir vermeye çalışıyor die ben takma babamn huyu bu biz yine de bildiğimizi yapıyoruz değil mi die teselli ederim.
ama eşim hemen hırçınlaşıyor sana senin annen gibi konuşmayan biri lazımmış diyor. ark yok çevre yok takıldım geldm peşine beni biraz avutmayı beceremiyor. ben her h.sonun yapayalnız geçirdm burda. ağlayarak.onun ailesyle hiç bişey yapmak istemiyorum beklentilerini yapmak sitemiyorum ama saygıszlık da etmiyorum ve benm bişeyler yapmamam eşimde sinir yapıyor her fırsatta yüzüme vuruyor. beni içselleştiremedn sen diyorum. bişeyden rahatsz olyosam sana söylüyosam çıldrmana gerek yok. beceriksizsin diyorum. ooooofffffff offf, zaten şehir değiştrdim die bunalımlardayım çelişkilerdeym, eşim de inatçı ve ailesi de beklentili oluncaçıldırcak gibi oluyorum.
annesi aşırı aşırı aşırı ilgili ve ben bundan rahatsz oluyorum. uzak duruyorum bu defa da annesini mağdur etmişim gibi geliyor eşime. ben annesiyle ark gibi olmak zprundamıyım. tarzı tarzım değil i defa. ve çoook konuşuyor ben onun yanında rahat olamıyorum. büütn bildklerini anlatmak zorunda gibi. eşim hee anne bakarız anne demeye alışmış ama ben alışkın değilm buna.ve bana asla hak vermek istemiyor eşim. sendne ne istediler hizmet mi beklediler temzlk mibekledler vs gibi üstüme geliyor. beklerler adım gibi de biliyorum ben uzak durmasam....
boşanmak dediğin nedr ki bi anlık bi çılgınlık!!!!!
evt okuyorum ark ım okumaz olurmuyum,ders almaya çalışıyorum hata yapmaktan korkuyorum ama evime girdiğimde bunalım geliyor bana bilmiyurm bunalımdamıyım acaba. çünkü bu şehre gelmemek için 5 6 ay direndm lütfen gtmeyelm dedm. uykularım kabusa döndü o dönemden beri. zoraki bişey yaptrmasını hala yediremiyorum belki de. içimde kzıgınlık var ona karşı, belki de o yüzden yoluna sokmak için ben uğraşmıyorum, o getrdi o bulcak çareyi gibi düşünüyor olabilirim. ayrıca benm annem hiç karışmaz bana, ben öyle istedm hep beyfendi karışan bşi annem olsun istermiş. kendi annesi gibi. ve uyku problemi yaşıyorum ciddi boyutta uyuyamıyorum.bu beni çok daha geriyor.eşimn yanınd agüvende olamk beni anladıını hissetmek istiyorum çok fena merkeze otrttum belki de ve suçluyorum onu.
cnm keşke sen bi süre ailenin yanında kalsaydın eşinle biraz ayrı yasasaydınız.biz de eşimle ayrıyız en erken temmuz ayında gelecek...ama ben doğuya gitmeyi istemedim...bir süre böle idare edicez...inş bı çıkar yolu bulursunuz...
konunu tam okuyamadım ama çalışıyor musun cnm...eğer calışıyosan bi kaç haftalık izin alıp ailenin yanına gitsen suan için sanırım sizin için ii olcak...hem biribinizden uzakta sakin kafayla daha ii düşünür birbirinizi anlamaya calışırsınız...böle yaparak sorunlar çözmeniz cok zor...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?