- 23 Haziran 2023
- 23
- 11
- 3
- 26
- Konu Sahibi dertortagi
-
- #1
3 yıldır evliyim ve eşimiden hak ettiğim değer ve saygıyı görmüyorum eşimin önceliği hiç bir zaman ben olmadım ve sürekli dış etkenlerden kaynaklı tartışıyoruz ben bu şekilde devam etmesini istemiyorum ama eşime nasıl söylemem gerektiğini de bilmiyorum daha doğrusu cesaret edemiyorum ben eşime proplem var dedikçe yok sayması ve görmezden gelmesi ona göre biz hiç kavka etmiyoruz ve tartişmiyoruz ben kafamda kuruyor muşum onun için hiç ben olmadım planlarında hep iş var dertleri hep başkaları anne babasının üzülmesini hiç istemezken benim üzülüyor olmam umrunda değil duygularımı sorunlarımı anlatamıyorum kendimi sürekli debresif ve boşlukta hissetmeye başladim hiç bir şeyden artık keyif almıyorum boşanmak istiyorum ama kendimde o cesareti bulamıyorum seni seviyorum diyor ama sadece lafta ben mi inanmak istemiyorum acaba diye çok düşündüm ama seven insan karşısındakinin mutsuz olduğunu fark edemezmi evde soğuk rüzgarlar esiyor telefondan kafasını kaldırıp nasılsin diye sormaz mı ben eşimi anlayamiyorum onunda beni anladiğini düşünmüyorum ne yapmam nasıl bir adım atmam gerektiğini bilmiyorum
Eşinizle konuşmaz iseniz daha çok depresyona gireceksiniz, karşınıza alın ve rahatsız olduğunuz konuları anlatın ve eğer bu sorunları hala görmezden gelecek ise kesin bir dille boşanacağınızı belirtin ama kararlı olun iki güzel söze kanmayın, boşanmaktan da korkmayın ...3 yıldır evliyim ve eşimiden hak ettiğim değer ve saygıyı görmüyorum eşimin önceliği hiç bir zaman ben olmadım ve sürekli dış etkenlerden kaynaklı tartışıyoruz ben bu şekilde devam etmesini istemiyorum ama eşime nasıl söylemem gerektiğini de bilmiyorum daha doğrusu cesaret edemiyorum ben eşime proplem var dedikçe yok sayması ve görmezden gelmesi ona göre biz hiç kavka etmiyoruz ve tartişmiyoruz ben kafamda kuruyor muşum onun için hiç ben olmadım planlarında hep iş var dertleri hep başkaları anne babasının üzülmesini hiç istemezken benim üzülüyor olmam umrunda değil duygularımı sorunlarımı anlatamıyorum kendimi sürekli debresif ve boşlukta hissetmeye başladim hiç bir şeyden artık keyif almıyorum boşanmak istiyorum ama kendimde o cesareti bulamıyorum seni seviyorum diyor ama sadece lafta ben mi inanmak istemiyorum acaba diye çok düşündüm ama seven insan karşısındakinin mutsuz olduğunu fark edemezmi evde soğuk rüzgarlar esiyor telefondan kafasını kaldırıp nasılsin diye sormaz mı ben eşimi anlayamiyorum onunda beni anladiğini düşünmüyorum ne yapmam nasıl bir adım atmam gerektiğini bilmiyorum
Ben malesef kayınvalidemle yakın oturuyorum eşim sürekli gündüzleri git bugün annemi aradinmı annemi arada akşam yemeğe onlara gidelim hafta sonu birlikte bir yerlere gidelim vb bir çok söylem bunlara itiraz etmem başlibaşina bir tartişma konusu birde mutlu bir vakit geçiririz ve eve geliriz evdeki küçük bir problemi uyarı yerine sert bir şekilde söyler ben ona sert bir söz yada istediği bir şeyi yapmadiğimda saygisizlikla suclaniyorumBen tam anlayamadım sorununuzu anladığım kadarıyla sevgi bitmiş iletişim hiç yok ailesine çok düşkün. Sizi hiçe sayıyor. Başkaları yüzünden sürekli tartışıyorsunuz. Sorunlarınız bunlar mı ? Hepsi başlı başına bir sorun. Fakat biraz daha detay verseniz tam olarak neden sürekli sizinle tartışma halinde. Akşamları siz konuşunca tersliyor mu sizi. Tartışma esnasında mı kafanda kuruyorsun diyor
Ben malesef kayınvalidemle yakın oturuyorum eşim sürekli gündüzleri git bugün annemi aradinmı annemi arada akşam yemeğe onlara gidelim hafta sonu birlikte bir yerlere gidelim vb bir çok söylem bunlara itiraz etmem başlibaşina bir tartişma konusu birde mutlu bir vakit geçiririz ve eve geliriz evdeki küçük bir problemi uyarı yerine sert bir şekilde söyler ben ona sert bir söz yada istediği bir şeyi yapmadiğimda saygisizlikla suclaniyorum
Çocuğunuz var mı.? Küçük bebeğiniz yoksa bir engeliniz yoksa bir işe girin çalışmaya başlayın. O zaman size gündüzleri anneme git akşamları gidelim diyemez. Zaten işten yorgun argın eve geleceğiniz için hafta içi akşamları kimseye gidemezsiniz. Şu an anladığım kadarıyla çalışmıyorsunuz sizi bütün gün boş boş evde oturuyor olarak görüyordur eşiniz. Bazı düşüncesi kıt adamlara göre öyledir kadın evdeyse ne yapıyor ki evde bari anneme gitsin derler.Ben malesef kayınvalidemle yakın oturuyorum eşim sürekli gündüzleri git bugün annemi aradinmı annemi arada akşam yemeğe onlara gidelim hafta sonu birlikte bir yerlere gidelim vb bir çok söylem bunlara itiraz etmem başlibaşina bir tartişma konusu birde mutlu bir vakit geçiririz ve eve geliriz evdeki küçük bir problemi uyarı yerine sert bir şekilde söyler ben ona sert bir söz yada istediği bir şeyi yapmadiğimda saygisizlikla suclaniyorum
Evet doğru söylüyorsunuz calişmak istedim ama kocam çok taraftar değil bu konuda daha çok ısrarcı olmam lazımÇocuğunuz var mı.? Küçük bebeğiniz yoksa bir engeliniz yoksa bir işe girin çalışmaya başlayın. O zaman size gündüzleri anneme git akşamları gidelim diyemez. Zaten işten yorgun argın eve geleceğiniz için hafta içi akşamları kimseye gidemezsiniz. Şu an anladığım kadarıyla çalışmıyorsunuz sizi bütün gün boş boş evde oturuyor olarak görüyordur eşiniz. Bazı düşüncesi kıt adamlara göre öyledir kadın evdeyse ne yapıyor ki evde bari anneme gitsin derler.
Çalışınca da her hafta sonu size ailemle bir yerlere gidelim dersede sizde bir hafta sonum var onu da ya şuraya gidelim kafa dağıtırız yada dinlencem ben çok yoruluyorum deyin.
Uyarıları sertse siz ondan baskın çıkın hopppp ne oluyor sen bana böyle bağırarak sert şekilde davranamazsın deyin saygısızlıkla suçlarsa sizi saygı verirsen saygı görürsün deyin. Sizi sindirmesine izin vermeyin siz baskın çıkarsanız oda tepkilerine o kadar dikkat eder. Sizi ezik görüyor bir silkeleyin eşiniz
açık açık rahatsız oldugunuz seyleri söyleyin . biraz zaman tanıyın baktınız düzelmiyor o zaman boşanmayı düşünün . cocuk yapmayın uzun bir süre3 yıldır evliyim ve eşimiden hak ettiğim değer ve saygıyı görmüyorum eşimin önceliği hiç bir zaman ben olmadım ve sürekli dış etkenlerden kaynaklı tartışıyoruz ben bu şekilde devam etmesini istemiyorum ama eşime nasıl söylemem gerektiğini de bilmiyorum daha doğrusu cesaret edemiyorum ben eşime proplem var dedikçe yok sayması ve görmezden gelmesi ona göre biz hiç kavka etmiyoruz ve tartişmiyoruz ben kafamda kuruyor muşum onun için hiç ben olmadım planlarında hep iş var dertleri hep başkaları anne babasının üzülmesini hiç istemezken benim üzülüyor olmam umrunda değil duygularımı sorunlarımı anlatamıyorum kendimi sürekli debresif ve boşlukta hissetmeye başladim hiç bir şeyden artık keyif almıyorum boşanmak istiyorum ama kendimde o cesareti bulamıyorum seni seviyorum diyor ama sadece lafta ben mi inanmak istemiyorum acaba diye çok düşündüm ama seven insan karşısındakinin mutsuz olduğunu fark edemezmi evde soğuk rüzgarlar esiyor telefondan kafasını kaldırıp nasılsin diye sormaz mı ben eşimi anlayamiyorum onunda beni anladiğini düşünmüyorum ne yapmam nasıl bir adım atmam gerektiğini bilmiyorum
Eşiniz size bu konuda karışamaz. Lütfen buna müsaade etmeyin ne ısrarı sormayın bile direk gidin iş bulup çalışın siz evli olabilirsiniz fakat unutmayın ki siz bir bireysiniz. Ve eşiniz birey olmanızı elinizden almış sizde buna izin vermişsiniz. Şimdi sorunlarınızın temeli daha iyi anlaşıldı siz böyle ezilmeye devam ederseniz size istediği gibi davranır. Biran önce kendinizle ilgili değişimleri yapın zaten eşiniz sizdeki değişimi gördükçe oda değişir sert kayaya çarpmamış eşiniz ondan böyle davranıyorEvet doğru söylüyorsunuz calişmak istedim ama kocam çok taraftar değil bu konuda daha çok ısrarcı olmam lazım
Çocuğunuz varmı ? Evlilik terapisine gidin oturun iletişim kurun bu böyle olmaz ben inanın gercekten üzülüyorum.Benimde yuvam yıkılıyor ve birsuru boşanan çift görünce üzülüyorum siz çabalayin baktınız duzelmiyor ben senden bunları istedim sende göremiyorum deyip bosanirsiniz.3 yıldır evliyim ve eşimiden hak ettiğim değer ve saygıyı görmüyorum eşimin önceliği hiç bir zaman ben olmadım ve sürekli dış etkenlerden kaynaklı tartışıyoruz ben bu şekilde devam etmesini istemiyorum ama eşime nasıl söylemem gerektiğini de bilmiyorum daha doğrusu cesaret edemiyorum ben eşime proplem var dedikçe yok sayması ve görmezden gelmesi ona göre biz hiç kavka etmiyoruz ve tartişmiyoruz ben kafamda kuruyor muşum onun için hiç ben olmadım planlarında hep iş var dertleri hep başkaları anne babasının üzülmesini hiç istemezken benim üzülüyor olmam umrunda değil duygularımı sorunlarımı anlatamıyorum kendimi sürekli debresif ve boşlukta hissetmeye başladim hiç bir şeyden artık keyif almıyorum boşanmak istiyorum ama kendimde o cesareti bulamıyorum seni seviyorum diyor ama sadece lafta ben mi inanmak istemiyorum acaba diye çok düşündüm ama seven insan karşısındakinin mutsuz olduğunu fark edemezmi evde soğuk rüzgarlar esiyor telefondan kafasını kaldırıp nasılsin diye sormaz mı ben eşimi anlayamiyorum onunda beni anladiğini düşünmüyorum ne yapmam nasıl bir adım atmam gerektiğini bilmiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?