- 31 Ocak 2013
- 8.648
- 29.996
- 748
Eşim için bugüne kadar hasta dedim elinde olmadan yapıyor dedim her seferinde sustum dayaklarına razı oldum. Ona acıdıkça acınacak duruma geldim. Psikopatın önde gideniydi. Hiç acımadan dövüyordu beni. Dayak yediğim son anı hiç unutmam. Bebeğimi beşiğinde sallıyordum eşim ansızın yanıma geldi beni yere yatırıp üstüme çıkıp vurmaya başladı. Çocuğum korkmasın diye bağırmamak için zor tuttum kendimi. Sessizce ağlıyordum o vuruyordu ben ağlıyordum. Burnumdan kan akmaya başladı. O kadar acıttıki o acıyla çocuğu unutuverdim ve bağırmaya başladım. Bağırınca daha da şiddetlendi beni boğazlamaya kalktı. Bebek uykusundan uyanıp ağlamaya başladı. Bir yandan bebek ağlıyor bir yandan ben bağırıyorum. Yardım çığlıkları atıyordum. Bizim sesimiz onu daha da hiddetlendirdi ve en sonunda saçlarımdan kavrayıp, yüzümü duvara vurmaya başladı. O zaman anladım ki galiba birazdan ölecektim. Ancak yetişebildi polisler. duvarlar gümbürdüyordu. zar zor kurtuldum elinden. evden çıkarken gözlerinden ateşler püskürüyordu. ‘seni öldüreceğim’ diyordu hırlayan bir sesle.
Şimdi tehdit ediyor şikayetimi geri çekmem için. Bunları yaşayan biri olarak şikayetimi geri almalı mıyım sizce ?
Canım bunu sen mi söylüyorsun? ?Hangi devirde yaşıyoruz ya
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?