- Konu Sahibi justtmarried
-
- #21
ilk zamanlar gerçekten zor
ilk zamanlar gerçekten zor
Arkadaşlar merhaba.
Bugün itibariyle 1 yıllık evliyim. Eşime aşık olarak evlendim, aynı şekilde onunda bana karşı sevgisini iliklerime kadar hissederek.
Hala da öyle. Beni sevdiğinden zerrece şüphem yok.
ANCAK ÇOOOK TARTIŞIYORUZ. Ve bu benide onuda çok yıpratıyor. Önceleri yani bikaç ay öncesine kadar maddi sebeplerden dolayıydı, şimdi yine maddi sorunlar oluyor ama aşılamayacak şeyler olmadığından pek tartışma sebebi olmuyorlar.
Tartışma sebeplerine gelince,buna kıskançlık mı denir bilmiyorum ama bazen eşimin yerli yersiz pimpirirkliğinden, bazen aşırı asabiyetinden, kılık kıyafetten, herşeyden ama herşeyden tartışıyoruz. Nezaman ''böyle olmuyor, birbirimizi yıpratıyoruz, biraz daha dikkat etmeliYİZ'' desem hemen, ''sen kendini hiç görmüyorsun'' la bitiyor konuşmalarımız.
Evet bende sinirli bi yapıya sahibim, ama ben bilinçli olarak kendimi kontrol etmeye çalışıyorum ve başarıyorumda. Ama ben kendimi kontrol etmeye çalışırken onun anlamsız bir çıkışında bukez bende parlıyorum. Ve bazen umutsuzluğa kapılıyorum. Evliliğimizin bu şekilde devam edemeyeceğini, çok uzun sürmeden birbirimizden soğuyacağımızı, herkes mutlu mesud canım cicim şeklinde yaşlanırken bizim birbirinden uzak bir çift olarak anlamsız bi şeiklide yaşayacağımız düşüncesine kapılıyorum. Ve aslında eşime bukadar aşıkken ondan gerçekten soğuduğumu farkediyorum.Çünkü artık konuşamıyoruz bile. Her konu tartışmaya dönüyor.
Bir örnek vericem dün sabah mükemmel bi şekilde uyandık, ben kahvaltı hazırlamaya başladım bir önceki gün markete uğramak istediğimi kahvaltılık falan alınması gerektiğini söyledim market uzak dedi, tek başına gitme dedi bisürü bahane uydurdu göndermedi beni. Sonra o gece kendisi gitmiş evde bir dünya asal ihtiyaç varken ıvır zıvır almış kahvaltılıkta almış gelmiş. Melemen yapıcam acı biber almış. Bende dedim ki normal konuşma ses tonuyla '' alışverişe beni götürmüyosun her seferinde gereksiz bisürü şey alıp geliyosun. Bizde acıbiber yenmiyo ki bunu niye aldın şimdi'' dedim. Vay senmisin bunu söyleyen. Ama gerçekten torba torba çöpe atıyorum dolaptan. Her seferinde aynı şeyleri görüncede sinirleniyorum. Oda ısrarla bensiz gidip alıyo. 1-2 cümlelik bi dialog geçti aramızda, son bir bağırış koptu '' nevar aldıysam, söylemeyiver aldıysam almışım işte '' diye. Oysa ben sadece beni götürmediği herdefasında gereksiz şeyleri aldığı için söylemek istemiştim. Bende okadar büyük tepki vermesine kızdım avazımız çıktığınca bağırındık durduk.
Tabi bunu uzatmadık, kahvaltıdan sonra normaldik ama o tartışmalar bendeki herşeyi götürüyor. Çocuk düşünüyoruz bu sıralar onu bile söyledim o snirle ''böyle bi evliliğe ne diye çocuk düşünüyosak'' diye. Bende zaten anksiyete bozukluğu var, ilaca yeni başlamıştım onuda bıraktım çocuk düşünüyoruz diye. Böyle çok tartışınca evliliğimle ilgili çok umutsuzluğa kapılıyorum.
Ne yapabilirim arkadaşlar, nasıl aşabiliriz bu durumu. Birimiz sinirliyken diğeri susacak evet, ama benim eşim beni biçok konuda çok sıkboğaz ediyor. Evimle işyerimin arası yarım saat, minibüsle gidiyorum.İşten eve gidene kadar en az 5-6 kez arıyorum duraktayım, bindim, indim diye.Aramasam neden aramadın bu sefer ben kızıyorum al sana kavga. Bide yukarıda anlattığım gibi gerekli gereksiz bisürü tepki. Herşeyi tepkiyle karşılıyor.
Evliliğin ilk yılları zor olur diye okuyorum. Tartışmalar sık olurmuş ama ben çok bunaldım. Oturup konuşuyoruz 3 gün dikkat ediyoruz sonra yine aynı. Zamanla değişir mi, o değişene kadar bendeki aşk biter mi. Ne olur bizim vaziyetimiz arkadaşlar
ben anlattıklarınızda büyük bir problem göremedim. kıskançlıkları da en fazla birkaç yıl içinde azalır,siz onu anlarsınız ;o sizi.Arkadaşlar merhaba.
Bugün itibariyle 1 yıllık evliyim. Eşime aşık olarak evlendim, aynı şekilde onunda bana karşı sevgisini iliklerime kadar hissederek.
Hala da öyle. Beni sevdiğinden zerrece şüphem yok.
ANCAK ÇOOOK TARTIŞIYORUZ. Ve bu benide onuda çok yıpratıyor. Önceleri yani bikaç ay öncesine kadar maddi sebeplerden dolayıydı, şimdi yine maddi sorunlar oluyor ama aşılamayacak şeyler olmadığından pek tartışma sebebi olmuyorlar.
Tartışma sebeplerine gelince,buna kıskançlık mı denir bilmiyorum ama bazen eşimin yerli yersiz pimpirirkliğinden, bazen aşırı asabiyetinden, kılık kıyafetten, herşeyden ama herşeyden tartışıyoruz. Nezaman ''böyle olmuyor, birbirimizi yıpratıyoruz, biraz daha dikkat etmeliYİZ'' desem hemen, ''sen kendini hiç görmüyorsun'' la bitiyor konuşmalarımız.
Evet bende sinirli bi yapıya sahibim, ama ben bilinçli olarak kendimi kontrol etmeye çalışıyorum ve başarıyorumda. Ama ben kendimi kontrol etmeye çalışırken onun anlamsız bir çıkışında bukez bende parlıyorum. Ve bazen umutsuzluğa kapılıyorum. Evliliğimizin bu şekilde devam edemeyeceğini, çok uzun sürmeden birbirimizden soğuyacağımızı, herkes mutlu mesud canım cicim şeklinde yaşlanırken bizim birbirinden uzak bir çift olarak anlamsız bi şeiklide yaşayacağımız düşüncesine kapılıyorum. Ve aslında eşime bukadar aşıkken ondan gerçekten soğuduğumu farkediyorum.Çünkü artık konuşamıyoruz bile. Her konu tartışmaya dönüyor.
Bir örnek vericem dün sabah mükemmel bi şekilde uyandık, ben kahvaltı hazırlamaya başladım bir önceki gün markete uğramak istediğimi kahvaltılık falan alınması gerektiğini söyledim market uzak dedi, tek başına gitme dedi bisürü bahane uydurdu göndermedi beni. Sonra o gece kendisi gitmiş evde bir dünya asal ihtiyaç varken ıvır zıvır almış kahvaltılıkta almış gelmiş. Melemen yapıcam acı biber almış. Bende dedim ki normal konuşma ses tonuyla '' alışverişe beni götürmüyosun her seferinde gereksiz bisürü şey alıp geliyosun. Bizde acıbiber yenmiyo ki bunu niye aldın şimdi'' dedim. Vay senmisin bunu söyleyen. Ama gerçekten torba torba çöpe atıyorum dolaptan. Her seferinde aynı şeyleri görüncede sinirleniyorum. Oda ısrarla bensiz gidip alıyo. 1-2 cümlelik bi dialog geçti aramızda, son bir bağırış koptu '' nevar aldıysam, söylemeyiver aldıysam almışım işte '' diye. Oysa ben sadece beni götürmediği herdefasında gereksiz şeyleri aldığı için söylemek istemiştim. Bende okadar büyük tepki vermesine kızdım avazımız çıktığınca bağırındık durduk.
Tabi bunu uzatmadık, kahvaltıdan sonra normaldik ama o tartışmalar bendeki herşeyi götürüyor. Çocuk düşünüyoruz bu sıralar onu bile söyledim o snirle ''böyle bi evliliğe ne diye çocuk düşünüyosak'' diye. Bende zaten anksiyete bozukluğu var, ilaca yeni başlamıştım onuda bıraktım çocuk düşünüyoruz diye. Böyle çok tartışınca evliliğimle ilgili çok umutsuzluğa kapılıyorum.
Ne yapabilirim arkadaşlar, nasıl aşabiliriz bu durumu. Birimiz sinirliyken diğeri susacak evet, ama benim eşim beni biçok konuda çok sıkboğaz ediyor. Evimle işyerimin arası yarım saat, minibüsle gidiyorum.İşten eve gidene kadar en az 5-6 kez arıyorum duraktayım, bindim, indim diye.Aramasam neden aramadın bu sefer ben kızıyorum al sana kavga. Bide yukarıda anlattığım gibi gerekli gereksiz bisürü tepki. Herşeyi tepkiyle karşılıyor.
Evliliğin ilk yılları zor olur diye okuyorum. Tartışmalar sık olurmuş ama ben çok bunaldım. Oturup konuşuyoruz 3 gün dikkat ediyoruz sonra yine aynı. Zamanla değişir mi, o değişene kadar bendeki aşk biter mi. Ne olur bizim vaziyetimiz arkadaşlar
bende yeni evliyim benim için hala zor boşanmayı bile aklımdan geçiriyorum
ben anlattıklarınızda büyük bir problem göremedim. kıskançlıkları da en fazla birkaç yıl içinde azalır,siz onu anlarsınız ;o sizi.
ilk yıllar adaptasyon yıllarıdır tartışmalar çok olur,ve eğer ilişkide tartışma yoksa o ilişki zaten ölüdür.
tartışmayı da edebiyle yapanlar için aşk bitmez.
Arkadaşlar merhaba.
Bugün itibariyle 1 yıllık evliyim. Eşime aşık olarak evlendim, aynı şekilde onunda bana karşı sevgisini iliklerime kadar hissederek.
Hala da öyle. Beni sevdiğinden zerrece şüphem yok.
ANCAK ÇOOOK TARTIŞIYORUZ. Ve bu benide onuda çok yıpratıyor. Önceleri yani bikaç ay öncesine kadar maddi sebeplerden dolayıydı, şimdi yine maddi sorunlar oluyor ama aşılamayacak şeyler olmadığından pek tartışma sebebi olmuyorlar.
Tartışma sebeplerine gelince,buna kıskançlık mı denir bilmiyorum ama bazen eşimin yerli yersiz pimpirirkliğinden, bazen aşırı asabiyetinden, kılık kıyafetten, herşeyden ama herşeyden tartışıyoruz. Nezaman ''böyle olmuyor, birbirimizi yıpratıyoruz, biraz daha dikkat etmeliYİZ'' desem hemen, ''sen kendini hiç görmüyorsun'' la bitiyor konuşmalarımız.
Evet bende sinirli bi yapıya sahibim, ama ben bilinçli olarak kendimi kontrol etmeye çalışıyorum ve başarıyorumda. Ama ben kendimi kontrol etmeye çalışırken onun anlamsız bir çıkışında bukez bende parlıyorum. Ve bazen umutsuzluğa kapılıyorum. Evliliğimizin bu şekilde devam edemeyeceğini, çok uzun sürmeden birbirimizden soğuyacağımızı, herkes mutlu mesud canım cicim şeklinde yaşlanırken bizim birbirinden uzak bir çift olarak anlamsız bi şeiklide yaşayacağımız düşüncesine kapılıyorum. Ve aslında eşime bukadar aşıkken ondan gerçekten soğuduğumu farkediyorum.Çünkü artık konuşamıyoruz bile. Her konu tartışmaya dönüyor.
Bir örnek vericem dün sabah mükemmel bi şekilde uyandık, ben kahvaltı hazırlamaya başladım bir önceki gün markete uğramak istediğimi kahvaltılık falan alınması gerektiğini söyledim market uzak dedi, tek başına gitme dedi bisürü bahane uydurdu göndermedi beni. Sonra o gece kendisi gitmiş evde bir dünya asal ihtiyaç varken ıvır zıvır almış kahvaltılıkta almış gelmiş. Melemen yapıcam acı biber almış. Bende dedim ki normal konuşma ses tonuyla '' alışverişe beni götürmüyosun her seferinde gereksiz bisürü şey alıp geliyosun. Bizde acıbiber yenmiyo ki bunu niye aldın şimdi'' dedim. Vay senmisin bunu söyleyen. Ama gerçekten torba torba çöpe atıyorum dolaptan. Her seferinde aynı şeyleri görüncede sinirleniyorum. Oda ısrarla bensiz gidip alıyo. 1-2 cümlelik bi dialog geçti aramızda, son bir bağırış koptu '' nevar aldıysam, söylemeyiver aldıysam almışım işte '' diye. Oysa ben sadece beni götürmediği herdefasında gereksiz şeyleri aldığı için söylemek istemiştim. Bende okadar büyük tepki vermesine kızdım avazımız çıktığınca bağırındık durduk.
Tabi bunu uzatmadık, kahvaltıdan sonra normaldik ama o tartışmalar bendeki herşeyi götürüyor. Çocuk düşünüyoruz bu sıralar onu bile söyledim o snirle ''böyle bi evliliğe ne diye çocuk düşünüyosak'' diye. Bende zaten anksiyete bozukluğu var, ilaca yeni başlamıştım onuda bıraktım çocuk düşünüyoruz diye. Böyle çok tartışınca evliliğimle ilgili çok umutsuzluğa kapılıyorum.
Ne yapabilirim arkadaşlar, nasıl aşabiliriz bu durumu. Birimiz sinirliyken diğeri susacak evet, ama benim eşim beni biçok konuda çok sıkboğaz ediyor. Evimle işyerimin arası yarım saat, minibüsle gidiyorum.İşten eve gidene kadar en az 5-6 kez arıyorum duraktayım, bindim, indim diye.Aramasam neden aramadın bu sefer ben kızıyorum al sana kavga. Bide yukarıda anlattığım gibi gerekli gereksiz bisürü tepki. Herşeyi tepkiyle karşılıyor.
Evliliğin ilk yılları zor olur diye okuyorum. Tartışmalar sık olurmuş ama ben çok bunaldım. Oturup konuşuyoruz 3 gün dikkat ediyoruz sonra yine aynı. Zamanla değişir mi, o değişene kadar bendeki aşk biter mi. Ne olur bizim vaziyetimiz arkadaşlar
zaten büyük bi problem olduğunu iddia etmiyorum. allaha çok şükür eşim bana evine düşkündür, ilgilidir. ama çok gereksiz ve fazla tartışıyoruz. böyle oluncada soğuyoruz birbirimizden. bu şekilde devam etmesini istemiyorum. bu tartışmalar normalmidir her yeni evli bukadar çok tartışır mı zamanla değişir mi durum diye fikir danıştım.
merak ettım eşin yengeç burcu mu?
bide bu tarz konularda istedıgın kadar tartış,ve kavga et,onun tavırları yumuşadıgında ve ilişkide biraz daha denge tutturuldugunda bi bakıyosun hala delı gıbı sevıyosun..soguma olmuyo bence,tabı kişiden kişiye degişir ama aslında okadar içi boş konularki bunlar..
hemen hemen bi çogunu yaşadım ozellıkle kıskanclık arkadaslarla görüştürmeme,tek çıkamama gibi konularda
15 aylık evlıyım ve bi çogu degişti ve asla degişmez dedıgım bı adamdı..
eskı konularım var bi sürü allaha sükredıyorum geldıgımız nokta için
sabırlı ol bunlarında bi süreç oldugunu unutma,
arkadasın a sını duyunca kavga eden kocam,artık kendı ellerıyle hepımızı istedigimiz yere götürüp sponrasında gelıp alıyor ve gündüz bile degil akşamda olabılıyor:)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?