Merhabalar..
Öncelikle biraz kendimden bahsetmek istiyorum, hayatta hiç bencil olamayan fazlasıyla empati kuran biriyim. Sırf bu yüzden kendi duygularımı bi kenara bırakıp birisi sırf bana çok değer veriyor seviyor diye acıyarak başladığım bir ilişkim oldu ama ilk zamanlar alışana kadar sert davranışlarım oldu sonra ailemden önemli kişilerin yorumları üzerine (akıllı çocuk,temiz çocuk,sana çok değer veriyor) bende zorlayarak alıştım ve ilişkimiz 4 yıl olmak üzere...
İlk yıllar kendisi daha çok bağlıydı bana çok değer verdigini hissederek bende sonunda sevdim. Ama içimde çelişkiler var. Ben yakışıklılığa çok önem veren biri olmadım. Genelde davranışlarıyla ilgilendim. Erkekte bakıma çook çok önem vermeme rağmen sevgilim ben yanına gidince saç tıraşı bile yaptırmaya gerek duymuyor. Ben onun için en güzel kıyafetlerimi seçerken kendisi bildiğin sünmüş bazı yerleri yırtık tişörtler giyiyor önemsemiyor. (maddi durumun kötü oluşu aklınıza gelmesin ekonomik özgürlüğü var) ben kendisi için kendime o kadar önem verirken kendisinin bişey yapmaması beni kendisinden uzaklaştırıyor. Bazen kendime çok kızıyorum. Neden ilerisi için ciddi düşüneceğim kişiyi ben seçmedim de sırf o beğeniyor diye beraber oldum diye. Ailemin izniylede aynı evi paylaştım bu kişiyle dişini bile ben fırçalamasını söylüyorum .Böyle olunca da bu böyle olmamalı diyorum. Bi insan kendisi gerek duymalı özenmeli ,titiz olmalı. Sırf bu yüzden laf dalaşı yaptık o alışkanlık işi diyip geçti . Alışkanlık diyerek kaçmak yerine sevgili ilişkim için bu şart, belki öpmekten tiksiniyordur vsvs düşünmüyor bile.
Biliyorum çok karışık anlatttım ama arkadaşlar daha anlatamadığım bi çok şey var. Sizce düzeltebilir miyim ?Durumum hakkında ne düşünüyorsunuz? Sözümü çoğu kez dinler ama şu titizlik bakımı ben demeden nasıl halledeceğim. Ben çocugummuş gibi uyarmak istemiyorum ileride evlilik hayatımda
İlk senelerde ufacık bi sevgim vardı isteği sevgisi karşısında gün geçtikçe severim elbet dedim ayrı durdukça yaptıklarını düşündükçe arttı gitgide. Aşırı bir aşkım yok ve bunun tek sebebi nezaket ve temizlik konusu bunlar olsaydı eminim ki aşığım diyebilirdim, benim ailemde bunları yargılıyor onun dışında çok iyi çocuk diyor. Eskiden ayrılığımda sıcak bakmıyorlardı geçen ki ayrılığımda bana bıraktılar.sevmediğiniz birine katlanmak çok zor ve anladığım kadarıyla aşkla tutkuyla sevdiğiniz biri değil ayrılmanız en doğrusu olur sanki...
İlk senelerde ufacık bi sevgim vardı isteği sevgisi karşısında gün geçtikçe severim elbet dedim ayrı durdukça yaptıklarını düşündükçe arttı gitgide. Aşırı bir aşkım yok ve bunun tek sebebi nezaket ve temizlik konusu bunlar olsaydı eminim ki aşığım diyebilirdim, benim ailemde bunları yargılıyor onun dışında çok iyi çocuk diyor. Eskiden ayrılığımda sıcak bakmıyorlardı geçen ki ayrılığımda bana bıraktılar.
Benimde korktuğum ikimizde evlenince birbirimize minnet etmeyecek noktaya gelebiliriz diye. Huy değişimi olmasaydı(kullandığı cümleler,bakışlarını eskisi kadar sevgi içine bulmamam, beni itmeleri sesini yükseltmesi..) ben neredeyse olduğu gibi kabul edecektim eminim tek mutsuz olduğum nokta titizlik olurdu onun dışında çok özgür bir evli bayan olurdum çok arkamda durur beni çok zeki bulur çünkü...
Ablalarıyla konuşuyorum onlara tekrar ayrıldığımızı söylemedim ben kardeşiniz pis mi diyeyimAblalarıda çok sever beni. Ama ben bu kişiyle evlenince ufacık problemi büyütürüm sırf titiz davranmıyor beni haketmiyor diye düşünür hayatı zindan gibi yaşarız ..
çok mantıklı düşünüyorsunuz ve mantıklıca bir karar vermişsiniz, ayrılık en doğrusu, elbette kimseye ayrılık sebebinizin aslını açıklamak zorunda değilsiniz anlaşamayacağımız hususlar var deyip geçiştirebilirsiniz sonuçta bu sizin özeliniz... ona bir şans vermişsiniz bence iyi de olmuş çünkü ilerde acaba o kişiye bi şans versemiydim diye kafanızda soru işaretleri olurdu denediniz ve olmadı ayrıca şu sizi itme hareketi filan bu zaten başlı başına ayrılmanızda etken olacak bir durum, şiddet eğilimi var demek ki ve evlendikten sonra bu daha da gün yüzüne çıkabilirdi. hakkınızda hayırlı olsun.
Beni gayet iyi anlamışsınız çok teşekkürler bende o verdiğim şans için bazen keşke desemde ayrılığımda çok içimi acıtabilir acabalar içinde bırakabilirdi diyoum.
Normalde şiddet eğilimli değil ama zamanında benim elimi bile tutmaya çekinen kişinin bu tarz yaklaşması beni çok ama çok üzdü.
Birde çok şakacı bir insanımdır azıcık da çocuktur aramda da 6 yaş var ama ben daha olgunum hissediyorum çoğu zaman.
ben yaşadığım tecrübeden dolayı biliyorum ki eğer insanın içinde karşı taraf hakkında en küçük bir tereddüt varsa o insan doğru kişi olmuyor genellemiş olmam doğru mu bilmiyorum ama henüz evli değilken size itici gelen bikaç mesele varsa evlendikten sonra daha fazlalarını görmeye başlayabilirsiniz.
Haklısın . Yok bende peşin hüküm yapmayim, genellemeyim dedikçe aslında artık kendimi genelleme yapınca daha fazla uyanık davranabilir ve kendimi mutlu edebilirim diye düşünüyorum
arkadaşlık döneminde sana ayrılığı düşündüren hareketleri olan birine kıyamıyorsun, ayrılınca çok üzülecek yıkılacak diye bazı durumlara katlanıyorsun, iş evliliğe kadar gidiyor, evlendikten sonra o kıyamadığın adam sana öyle bir güzel kıyıyor, öyle kötülükler ediyor ki allahım neden ayrılmadım diye pişmanlıklar duyuyorsun...bazen acımasız olmak gerek kendini koruyabilmek adına...
Kesinlikle katılıyorum...
Ben ilerisi için bu senaryoyu aklımda canlanmıyor değilim gerçekten. Çünkü o kadar yıl geçinip gittik 4.yılda bana bu duyguları yaşatmaya başladıı .
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?