Tedavinin bitişine çok çok sevindim. Nazar boncuğu onun için
Geçmiş olsun.
Tanımaktan da değil aslında, tanımasam da böyle düşünürdüm. Şu süreci geçirmiş bir insana “olgun ol da olgun ol, olgun davran hıhhh olgun ol!” demek bence olgunluğun birebir tersi. Bir zahmet olgun olmayın ya.
Ailenizle ilişkilerinize de onun egosu için şekil vermeyin bence. Çok yaptım zamanında bu hatayı. Herkes olduğu yeri, neden hangi tepkiyle karşılaştığını bilmeli bana göre.
Şuna +1 koyayım.
Sassynin konularına pek hakim değilim ancak müstakbel Kvnin birkaç kere baskın çıkmak için atakta bulunduğunu hatırlıyorum (Yanılmıyorsam). Ben de benzeri şeyleri savunuyorum; şöyle ki, Sassy genç bir kız, onun hata yapmaya, olgun davranışlar sergilememeye daha çok hakkı var karşısında koskoca bir kadın ve adam dururken.
Burada, KKda gördüğüm çoğu konuda bu tavsiye "Olgun ol, sen kendini bozma, onlar da ana baba" ana fikrine çıkacak şekilde gençlere, yeni evlilere veriliyor. Tamam, yüzgöz olmamak için bu yapılmalı bir miktar, ancak salt bir hastalık, özel durum olması da gerekmiyor, 50sindeki koca koca insanlarla 20lerindeki gençlerin çekişmesini okuyunca ben de mana veremiyorum neden olgunluğun 20lerindeki insanlardan beklendiğine.
Kendimden örnek vereyim, kvm iyi bir insandır, yardımseverdir vs ama asla uyuşamıyoruz; asla. Belli bir iletişim seviyesinde kalıyorum onunla ve o şekilde götürüyoruz ancak bunun bu hale gelmesi için benim "Ekstra Olgun, ekstra anlayışlı" değil, "Kendim" olmam gerekti.
Bipolar hastası bir kadınım, benim sinirimle çok oynanmaz (26 yaşındaydım o sıralar daha alevli çağları hastalığın, artık böyle değil), sinirlendiğimi, hoşlanmadığımı bildiğin yerden sürekli sürekli gelemezsin çünkü sinir krizine girebilirim evet ya da girmemek için ilaç eklenmesi, doz yükseltilmesi gerekir, yazık yani bedenime. Kvm çok sataşırdı ilk nişanlandığımız dönemlerde, ben bunu hala "İçinde kötü bir niyet yoktu, çok patavatsız bir kadındır, bilmeden yapıyordu" olarak yorumlamaya çalışsam da içim almadı. O dönem şaştı oğlu gidiyor diye ve bilerek yapıyordu. Kendisi ile güzelce konuştum. Ciddiyim, açık açık aldım karşıma konuştum "Kırılıyorum, güceniyorum, kötü hisler beslemek istemiyorum size karşı" vs, kadın bana "Bu kadar alıngan olma ya alışırsın esprilerimize" filan dedi ki yaptığı şeyler espri değil. Şakadan, espriden gayet anlarım, yaptığı şey ayıp. (Somut örnek vereyim; bayram günü annemle elde tatlı yaptık onu götürdük. Nişanlıydım o zaman. Hani şu koç gönderme-baklava tepsisi gönderme adetleri var ya, babamlar dediler ki adetlere hiç girip birbirimizi yormayalım; koç filan göndermeyin... O kadar ince düşündü ki ailem, maddi durumları bizim gibi değildi ve koçtu bilezikti şuydu buydu masraf çıkmasın onlara diye yapmayalım adetleri dedik. Biz de elde tatlı hazırladık öyle hediye gibi ziyarette ben götürdüm ve misafirleri de varken ortamda yapılan espri: Eee gelin hanım hani baklavanız? Gelinin tatlısı baklava olur olmamış ama böyle... Şimdi bu espri mi? Koçu bileziği gönderdiniz de baklavanız eksik kaldıydı dememek için kendimi tuttum. Olgun oldum, böyle saçma bir mevzuyu kendime yakıştıramadım ve susmayı tercih ettim. Ama onların hepsi güldüler buna. Kvme baş başayken dile getirince de ben alıngan oldum. :) )
Bu çok çok basit bir örnek ve daha neleri yuttum olgun olayım diye. Yuttukça sinirim katlanıyor, söylüyorum "X Anne, lütfen, hoşlanmıyorum biraz dikkat eder misiniz?"... "Alışırsın, alışırsın" diyor devam. Koskoca kadın değil de ben olgun olacağım, daha 26sındaki, bipo tedavisi gören ben öyle mi?
O sıralar nişanlım olan eşimle de kavga ediyorum artık, çıkaramadığım sinir ona patlıyor vs. "Sen de bir şey söyle, araya gir ya bak tetikleyeceksiniz beni bir gün, böyle yürümez" vs.
Bir yere kadarmış o olgunluk, ister deli desinler ister manyak desinler, isterlerse paşa oğulları nişan atsın umurumda değil dedim; ondan sonra ne dedilerse bozdum, hoşuma mı gitmedi şaka, "Komik olmaya mı çalıştın az önce?" dedim vs.. Sonunda kadın "Sen espriden anlamıyorsun" filan dedi dedim "Espriden anladığım için gülmüyorum yaptıklarına".. Adım sülalede soğuk gelin oldu, çok ciddi çok soğukmuşum... Geldi o eleştirileri anlatıyor bana, dedim "Ben sıcacık bir insanım, istersen oğluna sor. Ha kimine de soğuğumdur, adamına göre yani" dedim. Mağdura yattı, "Ben çok üzülüyorum" dedi. "Alışırsın alışırsın" dedim.
Şimdi iyiyiz, nişanlılık ve evliliğimizin ilk bir senesinde kvm çok bocaladı. Belki eşim tek çocuk olduğu için ne yapacağını bilemedi, gidiyor oğluşum tribine girdi ve dominantlık taslamaya çalıştı kendince, kendince lafla, espriyle(!) ezmeye çalıştı. Bunları yaparken de benim bipo hastası biri olduğum ve direkt ailemin içine kattığım-ailemde olan insanların davranışlarıyla ne derece etkilenebileceğimi, bunun nasıl tehlikeli bir oyun olduğunu göremedi ya da umursamadı.
Ben olgun olacağım diye kendimi kasmaya devam etseydim, muhtemelen düğünde, hastanelik, düğün sonrası 2 ay da Ruh sağlığında tedavide olurdum. Koca koca tiplere olgunluk borcum yok.
