Evlilik korkusu

ikizler burcuyum :)
okurken eski halim geldi aklıma
aynı düşünen, hisseden biriydim
uzun süren ilişkilerim olmazdı
sıkıntıya gelemezdim
sabretmezdim, olmuyorsa bitsin..
ancak hayatımın en uzun ilişkisiyle
yaşadığımız tüm olumsuzlukları zaman içerisinde aştık
1 aya kalmaz evleniyoruz
ve ben daha önce çok kereler aileleri de işin içine karıştırarak bu ne beni 4 duvar arasına mı kapatacak
her şeyimi kısıtlayıp karışmaya çalışıyor ben böyle büyümedim diyerek
düğünden dönmüştüm
 



zaten kim ne der, zerre kadar umrumda değil
evlilik ve aile lazım diye düşündüren bana sadece 2 neden var
1.si yalnızlık korkusu
2.si anne-babam daha benimleyken, başka bir ailem olmalı ki, onların gidişini kolay atlatabileyim , gerçi kimin önce gideceğini de kimse bilemez ama ailemi yitirme korkusunu derin yaşayanlardanım

biraz duygusal biraz da bencillik kokan nedenler
 


Hava grubu insanları böyle özgürlüğüne aşırı düşkün oluyorlar,inşallah çok mutlu olursun evlenince,bizler de bu fobiyi yeneriz umarım
 

aynen ben de önceki konumda da yazmıştım:)), erkek arkadaşıma resmen ilk görüşte çarpıldım ve onu elde etmek için belli bir çaba sarfettim
ama herşey güzel giderken laf evliliğe gelince aynen ben de geçiştirdim yine aynı şekilde olursa onunla olmalı diyorum ama kendimi yavaştan bu fikre hazırlayayım derken de böyle garip bi psikolojinin içinde buldum aksine
 
Son düzenleme:

tam benim psikolojim, umarım ben de aşabilirim aynı şekilde
 
bak mesela ben cok istiyorum sevgilimle evlenmeyi mutlu olmayı vs. ancak bazen düşünüyorum korkuyorm ama sürekli yanımda olsun piskoljisi sana hakim olduktan sonra herseye göz yumabilirsin
 
özgürlüğe düşkünlük diye konuya giriş yapınca benim gibi kova burcusun sandım :) hani derler ya astrolojinin en özgürü diye yükseleni de kova olan bir insan olarak çok iyi biliyorum bu hali
ama sende benim kadar abartılı değildir sanırım ben biraz manyak bu dedikleri biriydim. lise andacında deli lafından başka bir laf yazmamışlardı
bak şimdi sana iki halimi de anlatayım evlilikten korkmaman gerektiğini anlıcaksın. başlıyorum ( ha bu arada evli değilim sadece korkum geçti ondan yani bakma havama )
lise yıllarım aynı senin dediğin gibi başına buyrukluklarla geçti. kimseyi takmadım ama sevgilim oldu ondan önce en fazla 1-2 hafta dayanabilmiştim. ilişkinin başından öyle bir sınır çizdim ki beni kaybetmemek için ne kıskandığını belli etti ne karıştı. ama sanırım bu da karşındakini yoruyo garip biri olmaya başladı sonra. bende eserikli bir insan olarak ayrıldım. 3 yılı bitirmiştik ayrıldığımızda.
şimdiki halimi anlatıyorum. biriyle tanıştım çok sevdim ama öyle böyle değil sanırım ilk defa aşık oldum çünkü çok başka burnumun dikine gitmelerim geçmedi ama törpülendi onu dinlerim mesela onun için yapasım olmayan şeyleri yaparım. ama böyle zorla yapıyomuşsun gibi değil de aşkım istemiş hemen yapayım diye şimdi onunla evimiz olsun çok istiyorum. önceden aklımdan evlilik sadece bana göre değil ya ben uğraşamam diye geçmişken, artık ben ne zaman evlensem ya artık bitsin okul oldum
bence evlilik mantıkla verilecek bir karar değil çok düşünüp bulunacak bir şey de değil.. kendini hazır hissettiğini, onunla evlenmek istediğini anlıyosun zamanı gelince..
 
bak mesela ben cok istiyorum sevgilimle evlenmeyi mutlu olmayı vs. ancak bazen düşünüyorum korkuyorm ama sürekli yanımda olsun piskoljisi sana hakim olduktan sonra herseye göz yumabilirsin

en aşık olduklarımda bile şu sürekli yanımda olsun hissini yaşayamadım, aşık mıydım gercekten aşıktım, hayatımdan çıktığında yemeden içmeden kesilecek, hayatımı kendime zindan edecek kadar
ama şöyle de bi huyum var isterse aşık olduğum kişi olsun, en yakın arkadaşım olsun, hatta vazgeçilmezim dediğim ailem olsun belli bir zamanı birlikte geçirince sıkılıyorum yalnız kalmak istiyorum ya da değişiklik istiyorum, o kişilerin hareketleri bana batmaya başlıyor
biraz uzak kalınca da özlüyorum , ondan sonra yine ilgim kabarıyor
bu huyumdan gercekten nefret ediyorum
 

kova esintileri de var bende zaten erken doğmasaymışım 2 şubat doğumlu olcakmışım:))
bilumum hava grubunu bünyeye toplamışım işte
gerçekten aşık da oldum ben de ama hayatımın kazığını da ondan yemiştim herşey mükemmelken de yine de onu da evlenilcek insan görmüyordum mesela, evlilik söz konusu oldugunda yakıştıramıyordum. ama hayatımı da onunla sevgili olarak geçirebilirdim. aşık değilsin diyebilirsin ama ondan ayrılmamdan sonra uzun bi zaman kendime gelememiştim.
evliliğe gelince sanırım daha kesin bi mantık kurallarım giriyor devreye.
 
aşık değilsindir demicem tabiki sadece bana öyle olmuştur belki..önceden kavga edince ölücem sanıyodum ama bu ilişki bambaşka geldi.. bu aşksa önceden olmamışım dedim. kendi kendime böyle bir kanıya vardım yani
ama sen kimse için kendinden ödün vermek, evliliğin sorumluluğunu almak istemiyosan belki öyle biriyle karşılaşırsın
niye böyle düşünüp üzüyosun ki kendini şimdiden
belki tam istediğin gibi çoook mutlu bir hayatın olucak
 


Bir de ben de şu var,hayal kurmayı hiç sevmem.Kurduğum hayaller gerçekleşmezse daha çok yıkılırım diye düşünüyorum.Biraz da bu yüzden sevmiyorum evlilik konusunu.Ben önceden plan yapan tiplerden değilim,her şey aniden gelişsin istiyorum.Bana gelip şimdiden balayına nereye gideriz gibi şeyler sormasına sinir oluyorum

Ayrıca evlenince hayatım çok sıradanlaşır diye korkuyorum.Ben de senin gibi çocukları fazla sevemiyorum.Bir çocukla neler paylaşılır,nasıl zaman geçirilir bilmiyorum.Çocuğum olduktan sonra tüm hayatım onun etrafında dönücek,hayatım kısıtlanıcak diye korkuyorum.Eşim çocuğumu benden daha çok sever diye korkuyorum Ya da ben çocuğumu eşimden daha çok severim de aramızdaki aşk biter diye korkuyorum.Evlilik aşkı öldürüyor gibi geliyor bana.

Ama evlenmeyince de olmuyor,bi yaştan sonra evlenmek lazım.Güzel bir bölümde okuyorum ekonomik olarak kendime yeterim ama kim ister ki bomboş,sessiz bir eve girmeyi
 

Sanki ben yazmışım ya!
Korkularını çok iyi anlıyorum.
Ben evleneli 1,5 yıl oldu, güzel bi evliliğim var, bi çok konuda tadından yinmeyen bi beyim var
Ama desen ki şimdi olsa evlenir misin? Vallahi evlenmem.Zaten beni eşim evliliğe ikna etmişti, yaklaşık 2 yıl boyunca bildiğin yalvardı ve çok tedirginliklerim vardı nikah masasında bile.
Eşimden yana yaşadıklarımdan dolayı değil yanlış anlaşılmasın, şu zamanda sorumluluklar o kadar ağır ki,
zaten birbirine zaman ayıramıyorsun hep bi hayat gailesi, hep bi koşuşturma.
Bi de idare etmen gerekenler arasına eşinin ailesi giriyor ki bana kalırsa evlilikte ki en en zor nokta tam da burası..
İçinden gelmediği bi çok zamanda, içinden gelmediği gibi davranıyorsun.off!

Evlenme tabii ki diyemem, ayrı bi tadı mutlaka var,
ama ben gerçekten 1,5 sene öncesine dönebilsem en az bi 5-6 sene daha ileri atardım bu fikri herhalde.
 
Ah bu özgürlük aşkı !

Bu yaşa geldim hala cesaretim yok, bazen bir hayat arkadaşım olsun diyorum ama işler ciddiye binince bir panik kaplıyor içimi.

Şu an sevgilimle gayet iyiyiz, sevgi , saygı bir şeyleri koyduk yoluna ama düşünüyorum evlilik böyle değil. Bu büyünün bozulmasından çok korkuyorum. Bağımlılık sözcüğü içimi karmakarışık ediyor. Her kararı birlikte vermek, her şeyi birlikte yapmak korkutuyor beni. Birbirimizi o kadar sevemeyiz gibi geliyor. Konu evlenmek olunca hep bir bahanem oluyor. Erkek egemen toplumunda bunda çok etkisi var, belki öyle değildir ama kendimi prangalanacakmış gibi hissediyorum. Sorumluluktan korkum hiç olmadı, şu anda da var büyük sorumluluklarım ama kararları sadece ben veriyorum.

Yalnızlık zorluyor insanı, kendi kendime hep böyle genç kalmayacaksın diyorum ama sonra alternatif çözümler üretiyorum kafamda, yine evlenmesem de olur sonucuna varıyorum. Yalnız olmadığımı bilmek güzel, bir sorunum olduğuna inanmaya başladığım bir dönemdeydim.
 

sankı sızın yazdıklarınızıda ben yazmıs gıbıyım ama ınsan zamanla alısıyor galıba degılmı?tabıkı ben evlenelı 3ay oldu sımdıkı alım olsa enaz 3yıl ertelerdım:)
 
eşimle 9 sene çıktım evlendim nerdeyse 6 aydırda evliyim, şimdiki aklım olsa dahada erteleyemezdim heralde, çünkü annem dahil herkes evlenmiceksen açıkça söyle durumuna gelmişti, iş var güç var askerlik engeli yok maddi sıkıntı yok eee daha ne evlenelim bari dedim, tek sıkıntım ailelerdi o yüzdende hemen şarka geldik, hala korkularım var biteceğede benzemiyo,27 yaşındayım kimseye muhtaçlığım olmadığı halde ben bu korkuları yaşıyosam 17-18 yaşında evlenipte gidenleri gerçekten anlamıyorum ya deli cesareti ya cahil cesareti
 

bi de durumumu umutsuz yapan, kendim gibi biriyle de yapamıyorum. biri bana ilgisiz ve umursamaz mı davranıyor ya da, böyle dik kafalılık mı yapıyor bildiğin soğumaya başlıyorum. misal ikizler erkeğiyle süper anlaşıyorum ama biyerde inatlaşmalar, ben daha iyi bilirim kavgaları başlıyor onlar da beni soğutuyor.
biraz da ilgilli , sevgisini gösteren, anlayışlı tiplerle daha mutlu oluyorum şimdiki öyle gibi de bakalım sonu nolacak:)
 

ben de tam olarak o sorumluluklardan ve hayatımı bana estiği gibi yaşayamamaktan korkuyorum:S
bi de bunun tam aksi korkum olarak da yalnızlık korkusu var
korkum tek olsa kaçarsın korkundan tam tersine sığınırsın ama tam tersinde de ayrı bi korku beni bekliyor:S gel de çık işin içinden
 

yengeç erkeğini öneririm
ben de çok dik kafalı ve asiyimdir,Dünyada yalnız kalacağımıda bilsem doğru bildiğimi söylemekten çekinmem ve söz söylemeyi her zaman zerafetle yaptığımda söylenemez, seni olduğun gibi kabul eden biriyle olmalısın, sevgiliyken beğenipte evlenince gak guk yaparsa sinirin çok yıpranır
 
Malesef bazı seçimler bazı vazgeçişleri gerektiriyor..
Yalnız kalmak istemiyorsan özgürlüğünden azıcık da olsa ödün vermek zorundasın.
Hayatında biri oluyorsa bu zamanla bir bütün oluyorsunuz demek.
Elbette abartmadan bazı konularda birbirinize karışacaksınız.
Bunu tek taraflı müdahale gibi düşünme.
Sen de karışmak isteyeceksin.
Düşün evlisin,eşin her akşam arkadaşlarıyla çıkıyor.
Karışmaz mısın?Buna ne oluyor ya yapmayacaksın demez misin?

Her hayatın artısı eksisi farklı.
Özgür olursun ama eksik hissedersin neden yalnızım dersin..
Evli olursun mutlu olursun ama sorumluluklar yüzünden zorluklar yaşarsın.

Kendin oturup düşün yalnızlık ve özgürlük mü oh mis aşk istemem karışanım olmasın mı?
Yoksa hayır yalnız özgürlükten de tat alamam.
Özgürlüğümü zaman zaman yaşayabileceğim güzel bir beraberliğim olsun mu?
Düşün ve seçimini yap.
Unutma her seçim bir vazgeçiştir..
Bu pek çok konu için böyle sadece aşkta,evlilikte değil..
 

şu çocuk gelince sevginin paylaşılması konusu da ayrı bi dertmiş, bak bunu hiç düşünmemiştim:s
benim de iyi bir mesleğim var, kendi işimin sahibiyim gelirim değil bana bi aileye bakmaya bile yeter ama yalnızlık korkusu apayrı bi dert:s
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…