Evlilik mi bekarlık mı

Evlenip cocugum olduktan sonra. Dogru kisiyle evlenirsen evlilik güzeldirbirde cocugun olunca tadindan yenmez. Ama bekarligimda iyiydi yani.
 
bekarım, çok şükür mutluyum huzurluyum ve evlenmeye niyetim yok. zamanında vardı niyetim ama baktım, karşıma çıkanların herhangi biriyle evlensem hayatım zorlaşacaktı. ayrıca anne olmak istemiyordum. ben de evlilik defteri kapattım.

yukarıda bir üyenin de dediği gibi, hayatım kolaylaşmayacaksa, bana bir getirisi olmayacaksa medeni durumumu niye değiştireyim? resmen adamlar don yıkatacak eve maaş getirecek enayi arıyorlardı. başka türlüsüne de ben rastlamadım nasip değilmiş.

oysa toplumda bu çok normal karşılanıyor. kadın her türlü fedakar olmalı, her türlü standartları düşmeli, kendinden feragat etmeli falan çünkü evlilik bu olarak algılanıyor. oysa bakın burda aksini de okuyoruz. kk sayesinde evliliğinde insan muamelesi gören kadınlar görüyorum mutlu oluyorum ne kadar az olsalar da.

şükür ki maddi durumum iyi ve bana ağzını açıp bir kere bile evlen demedi annem babam, akrabalar uzak olunca pek toplumsal baskı da görmedim. yapmaya kalkan densizler oluyordu tabii ama uzaklaştırabildim. bu konularda baya baya şanslıyım. bu arada annem babam hacıdır, 5 vakitlidir dindarlar falan. öyle özgür ailede yetişti sanmayın yani :)

iddia ediyorum, benim gibi konfor standardını sağlasalar (maddi durumları olsa ve toplumsal baskıya maruz kalmasalar yani) bu ülkedeki kadınların %90ı evlenmeye yanaşmaz. buna rağmen evlenecek kadınlar da insan olabilmiş az sayıdaki Türkiye erkeğiyle birbirlerini sevdikleri için evlenirler.

insan olamamış adamlarla çiftleşip çoğalttıkları için hemcinslerime de ayrıca kırgınım. benim neslim yani şu anki 30luklar anne olacaklar diye erkeklerin öyyyle bir peşinden koştular, öyle bir şımarttılar ki adamları, karakter diye bişey kalmadı adamlarda. ne utanma arlanmaları var ne de sadakatleri. sokakta kendimizi kollayarak gezmelerimiz bile bu yüzden artık, resmen ülkede erkek terörü var. kkdaki konuları zaten hep beraber okuyoruz.

ama gelen nesil akıllı. bu düzeni zor da olsa değiştirecekler inanıyorum. ve medeniyet bekarların omuzlarında yükselecek En Büyük TÜRKİYE:KK53:
 
Ben sadece embriyo iken mutluydum sanırım. Muhtemelen öyleyimdir. Medeni hal ile değil çevrendeki insanlar ve yaşam şartları ile alakalı bu durum. Hiç öyle olumlu düşün, ufak şeylerle mutlu ol laflarına inanmıyorum. Maddiyat en önemli etken sağlıktan sonra. Sağlıklı isen, paran varsa, etrafında enerji emen insanlar yoksa mutlu olursun.

Ben aile konusunda şanssızdım. Eş konusunda da şanslı olduğumu söyleyemem. Tekli koltuğumda kıyametin kopmasını bekliyorum bu aralar ahshsh.

Mutsuzluk bir noktadan sonra karakter özelliği gibi oluyor zaten. Bünyeye işliyor. Kazara mutlu olsan alerjik reaksiyon gösteriyorsun. Ulan iki gram mutlu oldum kesin bir bokluk olacak diye kendi kendine mutsuz olmaya çalışıyorsun.
Gerçekten bende mutlu olmaya korkuyorum, bir ortamda iki lokma gülersem içimden hesap yapmaya başlıyorum, kesin birşey olacak ama o anki mutluluğumla orantılı. Çok eğlendiysem büyük birşey, orta halli olanı kaldırırım, ufaklar hiç. 😔
 
bekarım, çok şükür mutluyum huzurluyum ve evlenmeye niyetim yok. zamanında vardı niyetim ama baktım, karşıma çıkanların herhangi biriyle evlensem hayatım zorlaşacaktı. ayrıca anne olmak istemiyordum. ben de evlilik defteri kapattım.

yukarıda bir üyenin de dediği gibi, hayatım kolaylaşmayacaksa, bana bir getirisi olmayacaksa medeni durumumu niye değiştireyim? resmen adamlar don yıkatacak eve maaş getirecek enayi arıyorlardı. başka türlüsüne de ben rastlamadım nasip değilmiş.

oysa toplumda bu çok normal karşılanıyor. kadın her türlü fedakar olmalı, her türlü standartları düşmeli, kendinden feragat etmeli falan çünkü evlilik bu olarak algılanıyor. oysa bakın burda aksini de okuyoruz. kk sayesinde evliliğinde insan muamelesi gören kadınlar görüyorum mutlu oluyorum ne kadar az olsalar da.

şükür ki maddi durumum iyi ve bana ağzını açıp bir kere bile evlen demedi annem babam, akrabalar uzak olunca pek toplumsal baskı da görmedim. yapmaya kalkan densizler oluyordu tabii ama uzaklaştırabildim. bu konularda baya baya şanslıyım. bu arada annem babam hacıdır, 5 vakitlidir dindarlar falan. öyle özgür ailede yetişti sanmayın yani :)

iddia ediyorum, benim gibi konfor standardını sağlasalar (maddi durumları olsa ve toplumsal baskıya maruz kalmasalar yani) bu ülkedeki kadınların %90ı evlenmeye yanaşmaz. buna rağmen evlenecek kadınlar da insan olabilmiş az sayıdaki Türkiye erkeğiyle birbirlerini sevdikleri için evlenirler.

insan olamamış adamlarla çiftleşip çoğalttıkları için hemcinslerime de ayrıca kırgınım. benim neslim yani şu anki 30luklar anne olacaklar diye erkeklerin öyyyle bir peşinden koştular, öyle bir şımarttılar ki adamları, karakter diye bişey kalmadı adamlarda. ne utanma arlanmaları var ne de sadakatleri. sokakta kendimizi kollayarak gezmelerimiz bile bu yüzden artık, resmen ülkede erkek terörü var. kkdaki konuları zaten hep beraber okuyoruz.

ama gelen nesil akıllı. bu düzeni zor da olsa değiştirecekler inanıyorum. ve medeniyet bekarların omuzlarında yükselecek En Büyük TÜRKİYE:KK53:
Hepsine katılıyorum. Birebir aynı fikirdeydim. Bekarlığıda seviyordum, hele çocuk doğurma fikri acayip itici geliyordu. Ama sanırım ben toplumun baskısına dayanamayanlardanım. Çünkü bazen kendime dönüp bakıyorum da, asla gelmem dediğim noktadayım.

Sadece başta evlenme fikrinden caysaydım herşey bambaşka olabilirdi. Evlilik gerçekten çok anlamsız. Helede çocuk doğurmak. Tamam doğurunca seviyoruz ama hayatın tamamen senden çıkmış ve ona adapte olmuş oluyor.

Birde şu durum beni sinir ediyor, kadın hamile kalıyor, aylarca kusuyor, kilo alıyor, vücudu bozuluyor, onca sancıyı çekiyor ve çocuk doğuruyor anne oluyor, aynı zamanda bunların hiçbirini çekmeyen herif beleşten baba oluyor. Sonra çocuk doğunca adama çöküyor bir rahatlık. Eee nede olsa kadın evladı için her şeye katlanır.

Yedik bu bku gördük işte bişey yokmuş.
 
biraz da bu forumu erken keşfetmenin faydaları var tabii :) karşındaki adam seninle evlenmek istiyorsa seviyordur sanan bi anneyle yetiştim, kendi gördüğü eziyetin bile farkında olmayan, normal sanan bir kadın. kkdaki konuları okumasam belki ben de karşılaştığım durumları normal bulabilirdim.
 
biraz da bu forumu erken keşfetmenin faydaları var tabii :) karşındaki adam seninle evlenmek istiyorsa seviyordur sanan bi anneyle yetiştim, kendi gördüğü eziyetin bile farkında olmayan, normal sanan bir kadın. kkdaki konuları okumasam belki ben de karşılaştığım durumları normal bulabilirdim.
Evet, keşke bende 5 yıl önce keşfetseydim.
 
Ben bekarken daha mutluydum.
Evliliğin en güzel yani çocuk sahibi olmak onun dışında bana göre bildiğin iskence.
Bekarken yemek bile yapmazdım, ütü, çamaşır hepsi önüme hazir gelirdi. Hafta sonları istediğim saatte kalkardim, dışarı çıkarken için rahat çıkardım. Şimdi öyle mi ? Akşama yemek hazirla, sabah kahvaltı hazırla, çamaşır yıka, ütü yap, ev temizle, geçen gün uzun bir aradan sonra sabah 10 da kalktım eşim şakayla karisik bı ton laf soyledi. Evlilik büyük sorumluluk hele birde çocuk varsa kendini bile unutuyorsun. Bekarligimin kıymetini bilememisim :(
 
Eşimle sevgili olduğumuz zamanlarda güzeldi, evlilik zamanlarımızda çok güzel.
Çocukta azcik sarsildik, akillanmadik ikinciyi yaptık 😁😁
Bekar zamanlarım o kadar keyifli değildi ama, aile düzenimiz yoktu, 5 kişilik evi manevi olarak tek başıma çevirmeye çalışıyordum çünkü.
Doğru insanlarla yaşadıktan sonra ikisi de ayrı güzel diye düşünüyorum.
 
Siz hangi sekilde daha mutluydunuz?bekarken mi evliyken mi?

Sevgilim biraz evlilige yonelik ama ben acele etmek istemiyorum

Bekarken daha mutluydum. Cunku ozgurdum. Hala ozgurum ama toplum baskisi kotu şey.
Mesela sacimi kazitip maviye boyamak istesem yapamam cunku gorenler ayiplar a evli kadina bak ne yapmis ? Mesela cocukluk arkadasimla deli gibi dolasip ona buna salca olmaya bayilirdik. Artik yapamiyorum. Parmagimdaki yuzugum ya da esimin tanidigina denk gelebilecek olmak beni geriyor.
Bunun gibi bircok ornek.
Ben sadece kendi adima konusuyorum baskasi baskalarinin ne dedigini takmayabilir elbette.

Ayrica sorumluluklari saymiyorum bile. Anamin evinde prensesler gibyken kocanin evinde corap flan topluyorsun. Herkes kendi isini yapiyor bile olsa yine anne evinde rahatsin cunku orda hiç yapmiyorsun 😂
 
Bu sorunun cevabı tamamen şartlara bağlı bence.
Kim nerede mutsuzsa mutluluğu sahip olmadığı yerde arar.
Kadınların evlilik korkusu yaşaması gayet doğal.
İşin komik yanı erkeklerin evlilik korkusu olması. Neyden korkuyorlarsa, bütün yük kadınlarda.
 
Çalışıp kendi kendine yetebiliyorsan bekarlık günlerin çok keyifli geçer. Benim öyleydi. Ama evlendiğime de pişman değilim. Yalnız olmamak. Sorumlulukları paylaşmak güzel bi şey
 
Ben artık mutluluğun biyolojik programlı olduğunu düşünüyorum insana. Eğer çok uç şeyler yaşamıyorsanız insan bekarken de evliyken de mutlu olacak bir sürü şey buluyor. Ama mutsuz olmaya programlıysanız görüyoruz işte buradaki konulardan bekarlar bekar olmaktan evliler evli olmaktan yakınıp duruyor.
 
Siz hangi sekilde daha mutluydunuz?bekarken mi evliyken mi?

Sevgilim biraz evlilige yonelik ama ben acele etmek istemiyorum
Denemeden bilemezsiniz..
Herkesin evliliği, ilişkileri beklentileri farklı.
Eğer doğru insanı bulduysaniz evlilik güzel şey.. Ama size kendini doğru gibi gösterip evlendikten sonra değişiyorsa o zaman fena..
 
Doğru insanla karşılaşınca da toz pembe hayat harika bir evlilik olmuyor bence. Gördüğüm en düzgün evlilik 25 senelik bir evlilik ve inan perde arkasında çok rezil şeyler varmış. Misal geçen kuzenim evlendi. Kuzenim eşini nişanlıyken aldatmış barda tanıştığı bir kadınla. Bunu teyzem kuzenimin kız kardeşi bile biliyormuş. Hiç kimse tek kelime ağzını açmadığı gibi düğünde kızla karşılıklı göbekler attılar. Kızın ağzı kulaklarında, hayatının aşkını bulmuş evlenmiş sorsan. Kuzenim de öyle hissettiriyor. Prensesler gibi davranıyor.
Yani bence mutlu bir birliktelik diye bir şey yok. Duygular çok değişken veya öncelikler çok değişken. Karşımdaki insanın yarın aynı hissedeceğinin garantisi yokken böyle bir imza atmak bana artık saçma geliyor. Yani tamamen midenin ne kadarını aldığına bağlı. Göz yumabildiğin yere kadar yürüyor evlilik. Ee ne gerek var? En azından kafam rahat bekarken.
 
Bekarım, çalışıyorum, yalnız yaşıyorum çok mutluyum. İstediğim gibi geziyorum, hobilerime zaman ayırıyorum, kendi kazandığımı huzur içinde kendim harcıyorum, evimde sonsuz bir huzur var, evimdeki tek erkek varlık kedim onun da ağzı var dili yok tırsak bir şey yavrum. Bana hak ettiğim değeri verecek birini bulmadığım için evlenmedim. Yoksa evlenmek kolaydı. Kısacası herkes evlenmek zorunda değil, evlenmemek de bir problem değil.
 
Back
X