Merhaba,
Biraz uzun olabilir ama lütfen vakti olan okusun fikirlerini paylaşsın.
Bizim 3.5 yıllık uzaktan yürüttüğümuz bir ilişkimiz var. O istanbulda ben izmirde. Bunun ilk 3 yılı her şey çok güzeldi sık sık görüşüyorduk gorusemesek bile sürekli uzaktan film izleme oyun oynama belgesel ya da herhangi bir konu hakkında tartışma yaparak vakit geçirme gibi çeşitli şeylerle uğraşarak vakit geçirirdik. Erkek arkadaşım o zamanlar okuduğu için çoğu vakti benimleydi. Okulu uzatti ben işe başladım ama ayırdığımız vakitlerde çok eksiklik olmadı yoğun dahi olsam. Şimdi sorunuma gelirsem,
Kendisi Kasım ayindan beri bir savunma sanayinde çalışmaya başladı. Işleri baya yoğunlaştı filan. Sabah 9 akşam 9 olarak günde 12 saat çalışıyor cumartesi de yarım gün. Marta kadar filan çok bir sorun yoktu ama ne zaman orda sosyal çevresini edindi benimle olan ilgisi azalmaya başladı. Gün içinde molalarinda filan arar akşam eve gelince arar ama hep telefonda kaldık. Geçen hafta dahil olmak üzere her haftasonu kavga gürültüyle geçti.
Yoğun çalışıyor evet ben de çok daraltmamak için ayda sadece 2 kez cumartesi geceni bana ayır kalan vakitlerde istediğin yere arkadaşlarınla gez diyorum ama beni her seferinde kenara atıp o kadar üzülmeme ağlamama değer vermiyorsun dememe rağmen hiçbir şekilde geri adım atmayip her seferinde arkadaşlarının yanina gitti. Doğum günümde bile (cumartesi gunune denk gelmişti) ayaküstü kutlayıp akşamına yine onların yanına gitti.
Neden böyle yapıyorsun beni hep yalnız bırakıyorsun dediğimde de ben haftanin 5.5 günü çalışıyorum kalan 1.5 günüme de lütfen karışma diyor nasıl olsa yakın zamanda evlenecekmisiz fe falan filan. Bu kadar kısa süre için artık yanıma da gelemiyor. 2 3 ayda bir gorusebilirsek yine iyi. O kadar kavgaya gürültüye rağmen kendini haklı görüyor. Benim ablam da boşandı iki çocuğu var tüm gün onlarin bakimiyla ugrasiyorum çok stresli dönemler geciriyorum. Ben de bunalip daraliyorum evde hergun aynı şeyler ama beni değil kendi bunalip daralmalarini dert ediyor sadece.
Mart ayında sözde nişan oldu ama ne yüzük taktirabildim (huylaniyormus takamiyormus) ne de adam akıllı gorusebildik. Çok kötü geçiyor nişan dönemim. Telefonda arayınca sıcak samimi konuşuyor evet ama ilgi yok evlenicez nasıl olsa kafasında hep.
EDIT: Dün oturdum adam akıllı konuştuk. Kendisine göre kötü bir şey yapmadığını düşündüğü için bunda sorun yok ki diyerek beni es geçiyormuş. Evlenince sen yanımda olacaksın hep beraber gezicez tek bırakmam seni asla çok mutlu olucaz diye sevinçli konuşuyor. Kafamı karistirmaktan başka bir işe yaramıyor avutma sözleri.
Önümüzdeki ay düğün olacak ve ben oturup kara kara düşünüyorum. Ev eşyaları kapı susune varıncaya kadar alındı her şey bu bencilligi dışında iyiydi ama ne yapmam gerekiyor halen karar veremiyorum.
Önceden sinirliydi filan alttan alıp hallederim gözüyle bakıyordum ama bu bencillik ve ikinci plana atilma olayını asamiyorum lütfen yardim edin.
Biraz uzun olabilir ama lütfen vakti olan okusun fikirlerini paylaşsın.
Bizim 3.5 yıllık uzaktan yürüttüğümuz bir ilişkimiz var. O istanbulda ben izmirde. Bunun ilk 3 yılı her şey çok güzeldi sık sık görüşüyorduk gorusemesek bile sürekli uzaktan film izleme oyun oynama belgesel ya da herhangi bir konu hakkında tartışma yaparak vakit geçirme gibi çeşitli şeylerle uğraşarak vakit geçirirdik. Erkek arkadaşım o zamanlar okuduğu için çoğu vakti benimleydi. Okulu uzatti ben işe başladım ama ayırdığımız vakitlerde çok eksiklik olmadı yoğun dahi olsam. Şimdi sorunuma gelirsem,
Kendisi Kasım ayindan beri bir savunma sanayinde çalışmaya başladı. Işleri baya yoğunlaştı filan. Sabah 9 akşam 9 olarak günde 12 saat çalışıyor cumartesi de yarım gün. Marta kadar filan çok bir sorun yoktu ama ne zaman orda sosyal çevresini edindi benimle olan ilgisi azalmaya başladı. Gün içinde molalarinda filan arar akşam eve gelince arar ama hep telefonda kaldık. Geçen hafta dahil olmak üzere her haftasonu kavga gürültüyle geçti.
Yoğun çalışıyor evet ben de çok daraltmamak için ayda sadece 2 kez cumartesi geceni bana ayır kalan vakitlerde istediğin yere arkadaşlarınla gez diyorum ama beni her seferinde kenara atıp o kadar üzülmeme ağlamama değer vermiyorsun dememe rağmen hiçbir şekilde geri adım atmayip her seferinde arkadaşlarının yanina gitti. Doğum günümde bile (cumartesi gunune denk gelmişti) ayaküstü kutlayıp akşamına yine onların yanına gitti.
Neden böyle yapıyorsun beni hep yalnız bırakıyorsun dediğimde de ben haftanin 5.5 günü çalışıyorum kalan 1.5 günüme de lütfen karışma diyor nasıl olsa yakın zamanda evlenecekmisiz fe falan filan. Bu kadar kısa süre için artık yanıma da gelemiyor. 2 3 ayda bir gorusebilirsek yine iyi. O kadar kavgaya gürültüye rağmen kendini haklı görüyor. Benim ablam da boşandı iki çocuğu var tüm gün onlarin bakimiyla ugrasiyorum çok stresli dönemler geciriyorum. Ben de bunalip daraliyorum evde hergun aynı şeyler ama beni değil kendi bunalip daralmalarini dert ediyor sadece.
Mart ayında sözde nişan oldu ama ne yüzük taktirabildim (huylaniyormus takamiyormus) ne de adam akıllı gorusebildik. Çok kötü geçiyor nişan dönemim. Telefonda arayınca sıcak samimi konuşuyor evet ama ilgi yok evlenicez nasıl olsa kafasında hep.
EDIT: Dün oturdum adam akıllı konuştuk. Kendisine göre kötü bir şey yapmadığını düşündüğü için bunda sorun yok ki diyerek beni es geçiyormuş. Evlenince sen yanımda olacaksın hep beraber gezicez tek bırakmam seni asla çok mutlu olucaz diye sevinçli konuşuyor. Kafamı karistirmaktan başka bir işe yaramıyor avutma sözleri.
Önümüzdeki ay düğün olacak ve ben oturup kara kara düşünüyorum. Ev eşyaları kapı susune varıncaya kadar alındı her şey bu bencilligi dışında iyiydi ama ne yapmam gerekiyor halen karar veremiyorum.
Önceden sinirliydi filan alttan alıp hallederim gözüyle bakıyordum ama bu bencillik ve ikinci plana atilma olayını asamiyorum lütfen yardim edin.
Son düzenleme: