- 14 Nisan 2020
- 1.193
- 1.752
- 133
- 32
Daha şimdiden 2.plana atıldığın hissine kapılıyorsan evlendikten bir süre sonra benzer hislere hazır ol derim.Umarım yanılırız ve çok mutlu olursun
Daha şimdiden 2.plana atıldığın hissine kapılıyorsan evlendikten bir süre sonra benzer hislere hazır ol derim.Umarım yanılırız ve çok mutlu olursunMerhaba,
Biraz uzun olabilir ama lütfen vakti olan okusun fikirlerini paylaşsın.
Bizim 3.5 yıllık uzaktan yürüttüğümuz bir ilişkimiz var. O istanbulda ben izmirde. Bunun ilk 3 yılı her şey çok güzeldi sık sık görüşüyorduk gorusemesek bile sürekli uzaktan film izleme oyun oynama belgesel ya da herhangi bir konu hakkında tartışma yaparak vakit geçirme gibi çeşitli şeylerle uğraşarak vakit geçirirdik. Erkek arkadaşım o zamanlar okuduğu için çoğu vakti benimleydi. Okulu uzatti ben işe başladım ama ayırdığımız vakitlerde çok eksiklik olmadı yoğun dahi olsam. Şimdi sorunuma gelirsem,
Kendisi Kasım ayindan beri bir savunma sanayinde çalışmaya başladı. Işleri baya yoğunlaştı filan. Sabah 9 akşam 9 olarak günde 12 saat çalışıyor cumartesi de yarım gün. Marta kadar filan çok bir sorun yoktu ama ne zaman orda sosyal çevresini edindi benimle olan ilgisi azalmaya başladı. Gün içinde molalarinda filan arar akşam eve gelince arar ama hep telefonda kaldık. Geçen hafta dahil olmak üzere her haftasonu kavga gürültüyle geçti.
Yoğun çalışıyor evet ben de çok daraltmamak için ayda sadece 2 kez cumartesi geceni bana ayır kalan vakitlerde istediğin yere arkadaşlarınla gez diyorum ama beni her seferinde kenara atıp o kadar üzülmeme ağlamama değer vermiyorsun dememe rağmen hiçbir şekilde geri adım atmayip her seferinde arkadaşlarının yanina gitti. Doğum günümde bile (cumartesi gunune denk gelmişti) ayaküstü kutlayıp akşamına yine onların yanına gitti.
Neden böyle yapıyorsun beni hep yalnız bırakıyorsun dediğimde de ben haftanin 5.5 günü çalışıyorum kalan 1.5 günüme de lütfen karışma diyor nasıl olsa yakın zamanda evlenecekmisiz fe falan filan. Bu kadar kısa süre için artık yanıma da gelemiyor. 2 3 ayda bir gorusebilirsek yine iyi. O kadar kavgaya gürültüye rağmen kendini haklı görüyor. Benim ablam da boşandı iki çocuğu var tüm gün onlarin bakimiyla ugrasiyorum çok stresli dönemler geciriyorum. Ben de bunalip daraliyorum evde hergun aynı şeyler ama beni değil kendi bunalip daralmalarini dert ediyor sadece.
Mart ayında sözde nişan oldu ama ne yüzük taktirabildim (huylaniyormus takamiyormus) ne de adam akıllı gorusebildik. Çok kötü geçiyor nişan dönemim. Telefonda arayınca sıcak samimi konuşuyor evet ama ilgi yok evlenicez nasıl olsa kafasında hep.
EDIT: Dün oturdum adam akıllı konuştuk. Kendisine göre kötü bir şey yapmadığını düşündüğü için bunda sorun yok ki diyerek beni es geçiyormuş. Evlenince sen yanımda olacaksın hep beraber gezicez tek bırakmam seni asla çok mutlu olucaz diye sevinçli konuşuyor. Kafamı karistirmaktan başka bir işe yaramıyor avutma sözleri.
Önümüzdeki ay düğün olacak ve ben oturup kara kara düşünüyorum. Ev eşyaları kapı susune varıncaya kadar alındı her şey bu bencilligi dışında iyiydi ama ne yapmam gerekiyor halen karar veremiyorum.
Önceden sinirliydi filan alttan alıp hallederim gözüyle bakıyordum ama bu bencillik ve ikinci plana atilma olayını asamiyorum lütfen yardim edin.
Hepsi yalan nerden mi biliyorum? Eşimden.Merhaba,
Biraz uzun olabilir ama lütfen vakti olan okusun fikirlerini paylaşsın.
Bizim 3.5 yıllık uzaktan yürüttüğümuz bir ilişkimiz var. O istanbulda ben izmirde. Bunun ilk 3 yılı her şey çok güzeldi sık sık görüşüyorduk gorusemesek bile sürekli uzaktan film izleme oyun oynama belgesel ya da herhangi bir konu hakkında tartışma yaparak vakit geçirme gibi çeşitli şeylerle uğraşarak vakit geçirirdik. Erkek arkadaşım o zamanlar okuduğu için çoğu vakti benimleydi. Okulu uzatti ben işe başladım ama ayırdığımız vakitlerde çok eksiklik olmadı yoğun dahi olsam. Şimdi sorunuma gelirsem,
Kendisi Kasım ayindan beri bir savunma sanayinde çalışmaya başladı. Işleri baya yoğunlaştı filan. Sabah 9 akşam 9 olarak günde 12 saat çalışıyor cumartesi de yarım gün. Marta kadar filan çok bir sorun yoktu ama ne zaman orda sosyal çevresini edindi benimle olan ilgisi azalmaya başladı. Gün içinde molalarinda filan arar akşam eve gelince arar ama hep telefonda kaldık. Geçen hafta dahil olmak üzere her haftasonu kavga gürültüyle geçti.
Yoğun çalışıyor evet ben de çok daraltmamak için ayda sadece 2 kez cumartesi geceni bana ayır kalan vakitlerde istediğin yere arkadaşlarınla gez diyorum ama beni her seferinde kenara atıp o kadar üzülmeme ağlamama değer vermiyorsun dememe rağmen hiçbir şekilde geri adım atmayip her seferinde arkadaşlarının yanina gitti. Doğum günümde bile (cumartesi gunune denk gelmişti) ayaküstü kutlayıp akşamına yine onların yanına gitti.
Neden böyle yapıyorsun beni hep yalnız bırakıyorsun dediğimde de ben haftanin 5.5 günü çalışıyorum kalan 1.5 günüme de lütfen karışma diyor nasıl olsa yakın zamanda evlenecekmisiz fe falan filan. Bu kadar kısa süre için artık yanıma da gelemiyor. 2 3 ayda bir gorusebilirsek yine iyi. O kadar kavgaya gürültüye rağmen kendini haklı görüyor. Benim ablam da boşandı iki çocuğu var tüm gün onlarin bakimiyla ugrasiyorum çok stresli dönemler geciriyorum. Ben de bunalip daraliyorum evde hergun aynı şeyler ama beni değil kendi bunalip daralmalarini dert ediyor sadece.
Mart ayında sözde nişan oldu ama ne yüzük taktirabildim (huylaniyormus takamiyormus) ne de adam akıllı gorusebildik. Çok kötü geçiyor nişan dönemim. Telefonda arayınca sıcak samimi konuşuyor evet ama ilgi yok evlenicez nasıl olsa kafasında hep.
EDIT: Dün oturdum adam akıllı konuştuk. Kendisine göre kötü bir şey yapmadığını düşündüğü için bunda sorun yok ki diyerek beni es geçiyormuş. Evlenince sen yanımda olacaksın hep beraber gezicez tek bırakmam seni asla çok mutlu olucaz diye sevinçli konuşuyor. Kafamı karistirmaktan başka bir işe yaramıyor avutma sözleri.
Önümüzdeki ay düğün olacak ve ben oturup kara kara düşünüyorum. Ev eşyaları kapı susune varıncaya kadar alındı her şey bu bencilligi dışında iyiydi ama ne yapmam gerekiyor halen karar veremiyorum.
Önceden sinirliydi filan alttan alıp hallederim gözüyle bakıyordum ama bu bencillik ve ikinci plana atilma olayını asamiyorum lütfen yardim edin.
Merhaba, size de mi sözler verip tutmadı? Herkes aynı değil tabi ki ama genelde değişmiyor kafam karmakarışıkHepsi yalan nerden mi biliyorum? Eşimden.
Bir yıllık evliyim bekarlık alışkanlıkları zerrece değişmedi. Boşanma eşiğine geliyoruz ara ara. Aklın varsa kendini hiç yorma. Mahkeme falan sonra zor oluyor.
Aktif bir konum var bununla ilgili. Bir yıl öncesine dönsem asla evlenmezdim aşkımdan ölsem bileMerhaba, size de mi sözler verip tutmadı? Herkes aynı değil tabi ki ama genelde değişmiyor kafam karmakarışık
Farklı açıdan da düşünmek gerekiyor haklısınız mesajınızı okuduktan sonra İçim az da olsa rahatladı sürekli kötü düşünmek insanı çok yoruyor gerçekten özellikle evlilik arifesinde. her ne kadar haklı oldugumu dusunsem de onun da az da olsa haklı yönleri var. Teşekkür ederim yorumunuz içinGenelde kk üyeleriyle paralel düşünürüm ama bu sefer farklı düşündüm açıkçası. Sevgiliniz yeni mezun olmuş güzel bir yerde işe girmiş. Maaş almaya başlamış. Nişanlanmışsınız, son bekar zamanları. Sosyal çevre de edinmiş. Bırakın gezsin keyfini sürsün ya. Şüphelendiğiniz bir durum da yok belli ki. Bir aya da evleneceksiniz. Bilmiyorum ben olumsuz bakamadım bu duruma.
Yalnız bir üyenin de yazdığı gibi, siz de mümkünse hemen bir işe girip çalışın ve kendi sosyal çevrenizi edinin. Bir taraf bu kadar yoğun çalışıp turşu gibi eve gelince, öteki taraf tüm enerjisini biriktirmiş evde beklerse dengeyi zor kurarsınız.
Sinirlilik kısmını bilemem ama o konu diğer durumdan ciddi bana kalırsa.
Boştayken sıkıl çok vakit ayır, alternatif olunca at bir olay değil zihniyet meselesidir.Merhaba,
Biraz uzun olabilir ama lütfen vakti olan okusun fikirlerini paylaşsın.
Bizim 3.5 yıllık uzaktan yürüttüğümuz bir ilişkimiz var. O istanbulda ben izmirde. Bunun ilk 3 yılı her şey çok güzeldi sık sık görüşüyorduk gorusemesek bile sürekli uzaktan film izleme oyun oynama belgesel ya da herhangi bir konu hakkında tartışma yaparak vakit geçirme gibi çeşitli şeylerle uğraşarak vakit geçirirdik. Erkek arkadaşım o zamanlar okuduğu için çoğu vakti benimleydi. Okulu uzatti ben işe başladım ama ayırdığımız vakitlerde çok eksiklik olmadı yoğun dahi olsam. Şimdi sorunuma gelirsem,
Kendisi Kasım ayindan beri bir savunma sanayinde çalışmaya başladı. Işleri baya yoğunlaştı filan. Sabah 9 akşam 9 olarak günde 12 saat çalışıyor cumartesi de yarım gün. Marta kadar filan çok bir sorun yoktu ama ne zaman orda sosyal çevresini edindi benimle olan ilgisi azalmaya başladı. Gün içinde molalarinda filan arar akşam eve gelince arar ama hep telefonda kaldık. Geçen hafta dahil olmak üzere her haftasonu kavga gürültüyle geçti.
Yoğun çalışıyor evet ben de çok daraltmamak için ayda sadece 2 kez cumartesi geceni bana ayır kalan vakitlerde istediğin yere arkadaşlarınla gez diyorum ama beni her seferinde kenara atıp o kadar üzülmeme ağlamama değer vermiyorsun dememe rağmen hiçbir şekilde geri adım atmayip her seferinde arkadaşlarının yanina gitti. Doğum günümde bile (cumartesi gunune denk gelmişti) ayaküstü kutlayıp akşamına yine onların yanına gitti.
Neden böyle yapıyorsun beni hep yalnız bırakıyorsun dediğimde de ben haftanin 5.5 günü çalışıyorum kalan 1.5 günüme de lütfen karışma diyor nasıl olsa yakın zamanda evlenecekmisiz fe falan filan. Bu kadar kısa süre için artık yanıma da gelemiyor. 2 3 ayda bir gorusebilirsek yine iyi. O kadar kavgaya gürültüye rağmen kendini haklı görüyor. Benim ablam da boşandı iki çocuğu var tüm gün onlarin bakimiyla ugrasiyorum çok stresli dönemler geciriyorum. Ben de bunalip daraliyorum evde hergun aynı şeyler ama beni değil kendi bunalip daralmalarini dert ediyor sadece.
Mart ayında sözde nişan oldu ama ne yüzük taktirabildim (huylaniyormus takamiyormus) ne de adam akıllı gorusebildik. Çok kötü geçiyor nişan dönemim. Telefonda arayınca sıcak samimi konuşuyor evet ama ilgi yok evlenicez nasıl olsa kafasında hep.
EDIT: Dün oturdum adam akıllı konuştuk. Kendisine göre kötü bir şey yapmadığını düşündüğü için bunda sorun yok ki diyerek beni es geçiyormuş. Evlenince sen yanımda olacaksın hep beraber gezicez tek bırakmam seni asla çok mutlu olucaz diye sevinçli konuşuyor. Kafamı karistirmaktan başka bir işe yaramıyor avutma sözleri.
Önümüzdeki ay düğün olacak ve ben oturup kara kara düşünüyorum. Ev eşyaları kapı susune varıncaya kadar alındı her şey bu bencilligi dışında iyiydi ama ne yapmam gerekiyor halen karar veremiyorum.
Önceden sinirliydi filan alttan alıp hallederim gözüyle bakıyordum ama bu bencillik ve ikinci plana atilma olayını asamiyorum lütfen yardim edin.
Ertelemek için inatlasiyorum ama herkese haber verdim tarihî lütfen beni zor durumda bırakma inan bu kadar kötü bir durum yok kafanda kuruyorsun diyor. Evlenmek için gün sayıyorum bana bu kadar zalim davranma diyor...Boştayken sıkıl çok vakit ayır, alternatif olunca at bir olay değil zihniyet meselesidir.
Ben o evi beş ay sonra topladım, daha çok yıprandım.
Ertele en azından. İyice bak.
Başka ipuçları var mı?
Sözler değil davranışlar.
şimdi burda herkes evlenmeyin yazacak ama siz yine gidip evleneceksiniz bence...
Farklı açıdan da düşünmek gerekiyor haklısınız mesajınızı okuduktan sonra İçim az da olsa rahatladı
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?