Arkadaşlar aranıza yeni katıldım sayılır. Şuan o kadar acı çekiyorum ki... Dün resmen dünyam yıkıldı. Erkek arkadaşımla evlilik planları yapıyorduk. Bana o kadar değer veriyordu ki, inanırmısınız onun yanında kendimi camdan bir bebek gibi hissediyordum. Fakat ailesiyle daha tanışmamıştım. Geçiğimiz c.tesi tesadüfen plansız bir şekilde tanıştık. Ama hiç beklediğim gibi değildi. Annesi ters ters konuştu. Ben şuan üniversite öğrenciyisim. Erkek arkadaşım askerliğini yapmış, mesleği olan biri. Okulumun bitmesine 2 yıl var. Ve annesinin tepkisi 'yoooooooookkkk ben 2 yıl bekletemem' oldu. Hiçbirşekilde saygısızlık yapmadım, cevap vermedim. Ne derlerse gülümsedim geçtim. Dışarı çıktığımızda erkek arkadaşım bana dedi ki 'sen onların dengesizliklerine bakma. herşey sen nasıl istiyorsan öyle olucak.2 sene de 2 sene bekleyim, 5 sene de 5 sene bekleyim'.. Fakat dün öğrendim ki ailesi ona cephe almış. Köylerinden bir kızla evlenmesini istiyorlarmış. Halbuki benim onların köyünden olmadığımı çok iyi biliyordu. Ben hatrısayılır bir ünide okuyan, önümüzdeki yıl yarım dönemliğine eğitim için avrupaya gidecek olan, altında arabası olan bir kızım. Bunları hava atmak yada birilerine gösteriş yapmak için söylemiyorum. Ama annesinin beklentisi sanırım birazcık, köyden biri olsun, ev işlerine baksın, onlar köye gidinc kız orda hizmet etsin, yedirsin içirsin. Sanırım oğulları için bir gelin istemiyorlar. Ama biz erkek arkadaşımla çok mutluyduk. Yani böyle huzursuzluklar olana kadar. İnanırmısınız konsere giderdik, ben sanatçıyı izlerdim, o ise hep beni izlerdi. Durup durup gerçekmisin sen diyordu.. VE şuanda ayrılığın eşiğindeyiz. Ailesi burnundan getiriyormuş. Ne yaptım sanki ben onlara. Kızlar canım çok yanıyo, içim o kadar acıyor ki... 3 günde 2 kilo verdim. Sizce bu acı geçermi? sanki hiç geçmeyecekmiş gibi geliyor 
