Evlenir evlenmez hamile kalmışım, planlı değildi. Biz öncesinde de beraber yaşadığımız için kıyaslama yapabiliyorum çocuk öncesi/sonrası diye. Bizim için hiç zor olmadı, kızım gerçekten çok uslu, kolay bir çocuktu. Çocuktan önce gezin, tozun takılın derler ya biz onu hamileliktede kızım doğduktan sonrada rahatlıkla yapabildik. Çok şanslıymışız. Eşim çok yoğun çalışıyordu, ben evdeydim ama hiç bir zaman çocuğun tüm yükü bende diye hissetmedim, elinden geleni fazlasıyla yaptı bir baba olarak. Benim eşimle olan ilişkim hiç yıpranmadı çocuktan ötürü. Burada bazı konularda okuyorum, hamilelikten sonra eşimin tavrı değişti diye, çok şaşırıyorum, ne kendi ailemde, ne etrafımda böyle triplere giren adamlar görmedim.
Babalar çocuğun bakımında kendine düşen rolü düzgünce üstlendiğinde bunun ne kadar yorucu ama bir o kadarda huzur verici olduğunu farkediyorlar. O zaman eşlerini daha iyi anlayıp her zorluğun üstesinden beraber gelmeyi öğreniyorlar. Altını çizmek istediğim şey “eşim bana çok yardım eder sağolsun” kalıbı değil asla. Anne- baba arasında gerçek bir iş bölümünden bahsediyorum. Adam emziremez ama sonra gazını çıkarttırabilir. Bu bebeğin gelişimi içinde çok önemli bir şey. Annesiyle kendini aynı kişi sanan bir bebek için baba ilk sosyalleşmedir. Bunu düzgünce yapmak bebeğin gelişimi için çok önemlidir.