• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evlilikte mutsuz olmak

strawberry_cake

Popüler Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
15 Nisan 2017
3.459
9.017
158
Şu siralar canım sıkkın biraz. Her evliliğin inişli çıkışlı zamanları oluyordur mutlaka sizler bunun üstesinden nasıl geliyorsunuz? Sorunu aştıktan sonra veya sorun gündemden kalktıktan sonra eşinizle olan iliskinizi toparlayabiliyormusunuz? Bahsettiğim şeyler ufak tefek sorunlar değil bayramda önce kimin ailesine gidilecek gibi sorunlar değil yani. Bahsettiğim sorunlar farklı bakış acıları hayattan farklı beklentiler farklı standartlar vs. Bu sorunları evlendigimziden beri yasıyoruz 7 sene oldu. Ilk senelerde kavgalarımız oluyordu bu sebeplerden ötürü ama gençliğin verdigi iyimserlikle birbirimizi seviyoruz düşüncesiyle aşıyorduk bir şekilde veya aştığımızı sanıyorduk . Eşimde bende 30lu yaşların başlarındayız artık olgunlastik kavgamız gürültümüz yok ama bu sorunlar hala var. Hepte olacak biliyorum. Bu yüzden bu evlilik artık tatmin etmiyor beni heyecanımı iyimserliğimi tamamen kaybettim. Özel hayatımıza fazla girmek istemiyorum ama cinsel anlamda da isteksizlestim. Önceleri eşime gıpta ettiğim için ona hayranlık duyduğum için arzuluyordum onu ama o duyguyuda kaybettim artık. Hayranlik duymak soyle dursun resmen soğudum. Iç dünyamda öyle mutsuzumki. Yaşım genç olmasina rağmen gençliğe ait bir cok duygu öyle uzak geliyor ki bana artik. Iki çocuğum var kurulu bir düzenim var ama mutsuzum. Çocuklarım olmasaydı bu kadar tahammül edemezdim bu evliliğe gibi geliyor. Geleceğimi düşününce bir karamsarlik kaplıyor beni. Hiç bir zaman beklediğim değeri göremeyecek olmak eşimle aynı dili konuşamayacak olmak içten içe hic bir zaman tatmin olamayacağımı bilmek iyiden iyiye soğutuyor beni bu evlilikten. Kimselere anlatamiyorum buda beni dahada mutsuzlastiriyor. Icimi dökmek istedim..
 
Ne gibi pencerelerden bakıyorsunuz hayata? Yani asilamaycak kadar büyük şeyler mi?
Aşılıp aşılmayacağını bilmiyorum. Belki klişe olacak ama ben modern bir ortamda büyüdüm eşim ise tam tersi. Alt yapılarımız o kadar farkli ki. Bir türlü ortayı bulamadık.
 
Şu siralar canım sıkkın biraz. Her evliliğin inişli çıkışlı zamanları oluyordur mutlaka sizler bunun üstesinden nasıl geliyorsunuz? Sorunu aştıktan sonra veya sorun gündemden kalktıktan sonra eşinizle olan iliskinizi toparlayabiliyormusunuz? Bahsettiğim şeyler ufak tefek sorunlar değil bayramda önce kimin ailesine gidilecek gibi sorunlar değil yani. Bahsettiğim sorunlar farklı bakış acıları hayattan farklı beklentiler farklı standartlar vs. Bu sorunları evlendigimziden beri yasıyoruz 7 sene oldu. Ilk senelerde kavgalarımız oluyordu bu sebeplerden ötürü ama gençliğin verdigi iyimserlikle birbirimizi seviyoruz düşüncesiyle aşıyorduk bir şekilde veya aştığımızı sanıyorduk . Eşimde bende 30lu yaşların başlarındayız artık olgunlastik kavgamız gürültümüz yok ama bu sorunlar hala var. Hepte olacak biliyorum. Bu yüzden bu evlilik artık tatmin etmiyor beni heyecanımı iyimserliğimi tamamen kaybettim. Özel hayatımıza fazla girmek istemiyorum ama cinsel anlamda da isteksizlestim. Önceleri eşime gıpta ettiğim için ona hayranlık duyduğum için arzuluyordum onu ama o duyguyuda kaybettim artık. Hayranlik duymak soyle dursun resmen soğudum. Iç dünyamda öyle mutsuzumki. Yaşım genç olmasina rağmen gençliğe ait bir cok duygu öyle uzak geliyor ki bana artik. Iki çocuğum var kurulu bir düzenim var ama mutsuzum. Çocuklarım olmasaydı bu kadar tahammül edemezdim bu evliliğe gibi geliyor. Geleceğimi düşününce bir karamsarlik kaplıyor beni. Hiç bir zaman beklediğim değeri göremeyecek olmak eşimle aynı dili konuşamayacak olmak içten içe hic bir zaman tatmin olamayacağımı bilmek iyiden iyiye soğutuyor beni bu evlilikten. Kimselere anlatamiyorum buda beni dahada mutsuzlastiriyor. Icimi dökmek istedim..
Bir an önce çift terapisine gidin.
 
Ortada çatışma yoksa iki tarafta haksız diyemeyiz. Şu kadınalrında çocuklarım için lafları baydı artık.
Parçalanmış ve mutlu bir aile mi, parcalanmamış ve mutsuz bir aile mi ? Eğer saygı devam ediyorsa bir şey diyemeyeceğim ama saygı da bittiyse bir an durmayın
 
Bir sorunum olduğunda aklıma takılan en ufak bir pürüz kalmayana dek konuşup eşimle çözerim. Aksi halde insan sinirliyken nasıl mutlu olamıyorsa, aklında bir şey kalırsa da olamazsın. Aynı anda hem iyi hem kötü hissedilmiyor maalesef, ya mutlusundur ya da mutsuz. İniş çıkışlar tabiiki de var, önemli olan indikten sonra tekrar geri çıkabilmek. Böylece eşime karşı hiçbir zaman kötü duygular beslemiyorum. Sevgim ve hayranlığım tam tersi artarak devam ediyor. 10 yıla yakındır beraberiz ve her aştığımız olumsuz duruma; bu da bizi olgunlaştırdı şeklinde bakıyoruz. Böylece aradaki tutku asla sönmüyor. Fakat dediğim gibi bunun tek oluru sorunları hiçbir şey kalmayacak şekilde çözmek. Ha derseniz ki çözümsüz sorunlar var, zaten o durumda çözülemeyeceği için tamamiyle unutup yolunuza devam edemezsiniz. Ve öyle bir evlilik de yürümez maalesef. Yürürse de hatır için yürür. Çocukların hatrı. Ama tek bir hayatımız olduğu ve tekrarı olmadığı gerçeğini unutmamak lazım. Sizin yerinizde olsam tüm sorunları ele alır,eşimle ciddi bir masaya yatırma konuşması yapardım. Baştan da anlaşırdım ikimiz de içimizdekileri dökücez hiçbir şey kalmayacak diye. Kırılırsanız bir sefer kırılırsınız, gerekirse büyük kavga edersiniz,birikmiş tüm kırgınlıklar açığa çıkar. Hallolursa ne ala,yolunuza devam. Hallolmazsa da ciddi ciddi evliliğin devamı için oturup konuşmanız gerekir zaten,öyle ömür geçmez.
 
Lutfen yanlis anlamayin sadece ben bunu algilayamadigim icin soruyorum
Neden evlendiniz? Yani insan hayata farkli noktadan baktigi biriyle neden evlenir?
Gercekten bunu bu forumda cok duyuyorum ve bana o kadar yanlis geliyor ki , yasayana sormak istedim
İnsanları tavus kuşu gibi düşünelim. Nasıl erkek tavus kuşu kuyruğu ile dişiyi kazanmaya çabalıyor ise insanlar da evlenmeden önce karşıdaki kişinin aradığı özellikler onda varmış gibi davranıyor. Maalesef aşk bizi bu yola itiyor. Bir diğer husus da insanlar değişiyor. Kendinize bakın 5 sene önceki kişi ile aynı mısınız? İstekler beklentiler değişince partner uyum sağlayamazsa evlilik hasar görüyor.
 
12 yıldır beraberiz 5 yıldır da evliyiz. Bir çocuk da bizde var. Yaşlarımız sizle aynı. Biz özellikle çocuktan sonra çok yıprandık. Eşimle çok severek evlendik. Hâlâ ona baktığımda ilk tanistigimizdaki iyi özelliklerini görebiliyorum. Ama artık aşık değilim sanki. Belki de ben bunalımdayım bilemiyorum. Yitip giden şeylerin telafisi var mı bilmiyorum. Umarım vardır...
 
İnsanları tavus kuşu gibi düşünelim. Nasıl erkek tavus kuşu kuyruğu ile dişiyi kazanmaya çabalıyor ise insanlar da evlenmeden önce karşıdaki kişinin aradığı özellikler onda varmış gibi davranıyor. Maalesef aşk bizi bu yola itiyor. Bir diğer husus da insanlar değişiyor. Kendinize bakın 5 sene önceki kişi ile aynı mısınız? İstekler beklentiler değişince partner uyum sağlayamazsa evlilik hasar görüyor.
Temelde tabi ki 5 sene önceki halimle ayni kisiyim , bes senede degistigim gelistigim mevzular olmustur ama temel seyler hic degismedi asla da degisemez
Ben hic kendisi gibi olmayan biriyle karsilasmadim acikcasi , cok da erkek arkadasim oldu , elbette sakladiklari ufak tefek sey olmustur ama insan biriyle haberleri bile izlese televizyonda tepkisinden fikrinden hayatin neresinde durdugu anlasilir
Benim karsima hic cikmadigi icin boyle insanlar belki de anlayamiyorumdur bu mevzuyu , kafam basmiyor gercekten
 
Temelde tabi ki 5 sene önceki halimle ayni kisiyim , bes senede degistigim gelistigim mevzular olmustur ama temel seyler hic degismedi asla da degisemez
Ben hic kendisi gibi olmayan biriyle karsilasmadim acikcasi , cok da erkek arkadasim oldu , elbette sakladiklari ufak tefek sey olmustur ama insan biriyle haberleri bile izlese televizyonda tepkisinden fikrinden hayatin neresinde durdugu anlasilir
Benim karsima hic cikmadigi icin boyle insanlar belki de anlayamiyorumdur bu mevzuyu , kafam basmiyor gercekten
Uzun süreli birlikte yaşadığınız bir ilişkiniz oldu mu? Bahsettiğim değişiklikler sizi siz yapan kişilik özelliklerinizde olmuyor. Ama beklentiler, istekler, hayata dair planlar değişiyor. Kendimden örnek veriyim. Ben 5 sene önce çocuk istiyordum. Ama sonrasında anne olmak istemediğime karar verdim. O dönemde evlenmiş olsa idim şu an çocuk yapmak istemediğim için büyük ihtimalle evliliğim sona ererdi.
 
Uzun süreli birlikte yaşadığınız bir ilişkiniz oldu mu? Bahsettiğim değişiklikler sizi siz yapan kişilik özelliklerinizde olmuyor. Ama beklentiler, istekler, hayata dair planlar değişiyor. Kendimden örnek veriyim. Ben 5 sene önce çocuk istiyordum. Ama sonrasında anne olmak istemediğime karar verdim. O dönemde evlenmiş olsa idim şu an çocuk yapmak istemediğim için büyük ihtimalle evliliğim sona ererdi.
Hanimefendi iki evlilik yaptim , 42 yasindayim , evliliklerim haricinde de iki tane beser senelik iliskim oldu aralarda da kisa surekli iliskilerim oldu

Cocuk isteyip istememek tabi ki zamanla degisebilecek bir karar , ancak demokratik , ozgurluk yanlisi , belli bir takim seylere inanan ve savunan bir insansaniz bes sene sonra da aynisi olursunuz , ha insan yas aldikca daha sakinliyor , 20 yasimdayken cok daha heyecanliydim cok daha aktiftim , aradan gecen yirmi senede duruldum sakinledim ama fikirlerim hic degismedi , temelde degiseni de hic gormedim , mesela babam ben cocukken ne idiyse su anda 70 yasinda hala ayni , pek cok seyi degisti ama temeli degismez bir insanin
 
Back
X