sadece haftasonları eşim eve gelebildği için monotonluğu hiç yaşamadık, ayrı kalmanın tek avantajı bu sanırm. sürekli özlüyoruz, eve geldiğinde de tartışmıyoruz hiç, sadece birbirimizle iyi ve verimli zaman geçirmeye çalışıyoruz. heyecan bitmiyor hiç. ama yanımda olmasını tercih ederim monotonluğa. keşke yanımda olsa da sıkılsak biraz
evliliğin ilk yılı kayınvaldenlerle oturup 1 yıl sonunda evleri ayırırsan monotonluk süresini benim gibi 3 yıldan öteye taşıyabilirsiniz..
aynı şeyi bende yaşıyorum ne yapacağımıda bilmiorum ama yapmak ıstediğimden de emın değilim.Evliliğimin başında bazı sorunlar yaşadık ve bunlar benı çok yıprattı birde hamıle olmanın verdiği duygusallık, kayınvalıde sorunları bide ustune erken doğum suçlunun yıne ben olması falan derken soğuma ,isteksızlık gibi şeyler başladı (bunlar sadece benm için gecerlı)Aslında o kadar buyuk bı aşkla evlendıkkı o kadar ımkansızdıkkı bırbırımız için ama asla bitmez dediğim aşk ellerimden kayıyor sankı((keşke biraz tatlı dilli olsam ama oda yok hala utanıyorum ona askım falan demeye çünkü zamanında o benım hocamdı bunun etkisi bırazda...şimdi sorunlarımızın çoğunu hallettık ama hala mutlu olamıyorum kayınvalidem artık bi nevi karışmıo karışmasada artık ben onu alttan almayı öğrenmeye başladım...Tek sorun kayınvalidem değilmiş demekki sorun benm evliliğğin başlarındakı kavgalarımız,tarrtışmalarımız,hep annesini tutması,benm aileme hiçbişeyı anlatamamm vb..Öyle yanı umarım siz aşarsınız ama ben aşmak için bişey yapamayacğım çunku asla değişmeyecek...
hahahah iyiymiş bu ya
aslında umutsuzca davranarak 3-0 yenik başlıyorsun bnece ben kadınım ve kadınlığımla zekamla bunun üstesinden geleceğim diye işe koyulmalısın değil mi. önce kendine güvenmelisin bana kalsa
kadın olmak için yapmacık olmana gerek yokki sen zaten bir kadınsın . bacaksa sende kaşsa sende o havanı geri almalısındoğru olan bu zaten aha yatak aha ben kalçaysa bende göğüsse bende havanı hep koru.. güven kendine her koşulda ve önemsiz ayrıntılara takılma, karışacak tabi , iş onlar değil. sen kadınlığını hatırla gerisi gelir zaten..
aslında yapacaklarımız çook kolayken önemsiz ayrıntılara takılıp boşa zaman harcayıp boşa üzülüyoruz. yapmamaız gerekni yapmayıp aklımıza başka şeyler sokuyoruz.. kadınsak kadın gibi davranıp sadece kadınlığımızı kullanarak herşeyin üstesinden gelebiliriz.
aynı şeyi bende yaşıyorum ne yapacağımıda bilmiorum ama yapmak ıstediğimden de emın değilim.Evliliğimin başında bazı sorunlar yaşadık ve bunlar benı çok yıprattı birde hamıle olmanın verdiği duygusallık, kayınvalıde sorunları bide ustune erken doğum suçlunun yıne ben olması falan derken soğuma ,isteksızlık gibi şeyler başladı (bunlar sadece benm için gecerlı)Aslında o kadar buyuk bı aşkla evlendıkkı o kadar ımkansızdıkkı bırbırımız için ama asla bitmez dediğim aşk ellerimden kayıyor sankı((keşke biraz tatlı dilli olsam ama oda yok hala utanıyorum ona askım falan demeye çünkü zamanında o benım hocamdı bunun etkisi bırazda...şimdi sorunlarımızın çoğunu hallettık ama hala mutlu olamıyorum kayınvalidem artık bi nevi karışmıo karışmasada artık ben onu alttan almayı öğrenmeye başladım...Tek sorun kayınvalidem değilmiş demekki sorun benm evliliğğin başlarındakı kavgalarımız,tarrtışmalarımız,hep annesini tutması,benm aileme hiçbişeyı anlatamamm vb..Öyle yanı umarım siz aşarsınız ama ben aşmak için bişey yapamayacğım çunku asla değişmeyecek...
evliliğin ilk yılı kayınvaldenlerle oturup 1 yıl sonunda evleri ayırırsan monotonluk süresini benim gibi 3 yıldan öteye taşıyabilirsiniz..
anlattıklarını okuyunca tek ben değilmişim bunları yaşayan dedim.aynı senin gibi evliliğimizin başında yaşadığımız tartışmaları ailem hakkında söylediklerini unutamıyorum bazen iş yaparken aklıma geliyo başa dönüyo öfkem ne yapmak lazım unutmak için .....offf offff
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?