- 31 Ağustos 2015
- 583
- 145
- 33
- Konu Sahibi hayatisir1234
- #1
Hanimlar öyle bir sürece girdim ki kimseye tahamül edemiyor ve yanlizligimla mutlu mesut yasiyorum.
Yalnizken kendimi mutlu etmesini biliyor ve enerjimi yükseötebiliyorum. Ne yazik ki insan icine cikinca bazen enerjim gidiyor bazen de tam tersi cok iyi geliyor insanlar bana.
Ama söyle özetlersek yalniz daha huzurluyum. Baskiya gelemiyorum.. Evliligi ve cocuk sahibi olmayi düsündükce son zamanlar da icim cok huzursuz oluyor. Ben acikcasi kadin evde kalip cocuk dogurup büyütecek modelinde kendimi düsünemiyorum bile. Cocuk olunca zaten tpm hürriyetim gidecek gibi geliyor bunaliyorum oysa cocuklari cok sevdigim halde. Birilerinin bana emir vermesini yediremiyorum kendime artik. Hatta bugün bir arkadasla restorana gittigimizde garson 2 kisi iz suraya oturun demesine sinir olup ben istedigim yere otururum diye icimden gecirerek kendi belirledigim yere oturdum.
Evlilige geri dönersek. Evlenince cocuk olunca hayatimin anlami kalmayacak hayatimin enerjisi bitecek hissi veriyor bana. Ben 25 yasima yeni bastim. Istemedigim hoslanmadigim bir bölüm okudugum icin su an kendi istedigim bir seyin olmasi icin cabaliyorum. Ilgi alanlarim cok cok fazla.. Bu da beni hedefsiz hale getirtiyor. Hedefsiz olmak bana göre degil. Böyle kalple canla ruhla isteyecegim seyleri kaybettim bulamiyorum. Yasim geliyor diyorum mesela tip okusana diyorum bu sefer de yasin geldi ne zaman evlenicen cocuk yapican diye kendi kendimi de yemiyor degilim. 35den sonra cocuk yapmayi zaten düsünemiyorum cocuk icin saglikli olmaz diye.. Huzurlu stressiz mutlu mesud bir yuva kurmak aslinda var hayallerimde ama sanki artik sogudum gibi. Ve tam bu duruma mi diyelim sürece mi girdim derken cocukken ilk askim olan kisiyle tekrar konusuyoruz 9 sene sonra.. o zamanlar bir sey olmamisti. Onu ne güzel seviyordum. Ama simdi sanki is isten gecti.. eski kivilcim kalmadi... henüz bulusmadik.. belki bulustugumuzda degisir her sey.. öyle bir zamanda girdi ki hayatima.. tsm herseyden sogumusken geldi... bu evlilikten ve cocuktan soguma süreci gecer mi acaba?
Yalnizken kendimi mutlu etmesini biliyor ve enerjimi yükseötebiliyorum. Ne yazik ki insan icine cikinca bazen enerjim gidiyor bazen de tam tersi cok iyi geliyor insanlar bana.
Ama söyle özetlersek yalniz daha huzurluyum. Baskiya gelemiyorum.. Evliligi ve cocuk sahibi olmayi düsündükce son zamanlar da icim cok huzursuz oluyor. Ben acikcasi kadin evde kalip cocuk dogurup büyütecek modelinde kendimi düsünemiyorum bile. Cocuk olunca zaten tpm hürriyetim gidecek gibi geliyor bunaliyorum oysa cocuklari cok sevdigim halde. Birilerinin bana emir vermesini yediremiyorum kendime artik. Hatta bugün bir arkadasla restorana gittigimizde garson 2 kisi iz suraya oturun demesine sinir olup ben istedigim yere otururum diye icimden gecirerek kendi belirledigim yere oturdum.
Evlilige geri dönersek. Evlenince cocuk olunca hayatimin anlami kalmayacak hayatimin enerjisi bitecek hissi veriyor bana. Ben 25 yasima yeni bastim. Istemedigim hoslanmadigim bir bölüm okudugum icin su an kendi istedigim bir seyin olmasi icin cabaliyorum. Ilgi alanlarim cok cok fazla.. Bu da beni hedefsiz hale getirtiyor. Hedefsiz olmak bana göre degil. Böyle kalple canla ruhla isteyecegim seyleri kaybettim bulamiyorum. Yasim geliyor diyorum mesela tip okusana diyorum bu sefer de yasin geldi ne zaman evlenicen cocuk yapican diye kendi kendimi de yemiyor degilim. 35den sonra cocuk yapmayi zaten düsünemiyorum cocuk icin saglikli olmaz diye.. Huzurlu stressiz mutlu mesud bir yuva kurmak aslinda var hayallerimde ama sanki artik sogudum gibi. Ve tam bu duruma mi diyelim sürece mi girdim derken cocukken ilk askim olan kisiyle tekrar konusuyoruz 9 sene sonra.. o zamanlar bir sey olmamisti. Onu ne güzel seviyordum. Ama simdi sanki is isten gecti.. eski kivilcim kalmadi... henüz bulusmadik.. belki bulustugumuzda degisir her sey.. öyle bir zamanda girdi ki hayatima.. tsm herseyden sogumusken geldi... bu evlilikten ve cocuktan soguma süreci gecer mi acaba?