Oyy konu ne hale gelmiş ya; yorumlar arasında bir korunma yöntemi olarak "evlenmemek" (Evlenmeyince hamilelik riski azalıyor gibi bir şey yazmış biri

), bol bol yergi, beddualardan bir yelpaze filan gördüm. Ne ararsan var.
Abi bu neyin hıncı ya? Kadın yazmış işte, içini dökmüş ferahlamış, istediği gibi yazar; oldu, bir de size hesap verecekti nedenini nasıl yazdığını... Hakaret yok bir şey yok, niye bu kadar celallenmiş üzerine alınmış bunlar çözemedim ben ya. Aaa, biri depresyonlu geçir inşallah bile yazmış. Neyi dilediğinin farkında mı bunu yazan şahıs? Lohusa depresyonundan kendini de bebeğini de öldüren insanlar var, bir insan, karşısındaki biri salt bebek istemiyor ve bebeği olacağı haberini alınca dumura uğradı, geldi bdvye konu açtı diye böyle bir bedduayı hangi vicdanla edebiliyor? Yuh.
Bi kendinize gelin ya, neyin öfkesi bu, bu ne saldırganlık ya? Burada benim gücüme gitti okudukça, konu sahibi bir de hassas döneminde, yapmayın şunu ya. Ne kalbi kötü insanlarsınız siz?
Kadın hamile, buna alışmaya çalışıyor-kabullenmeye/karara varmaya çalışıyor, belki cesaret arıyor, belli ki buraya konu açarak, kadınlar olarak el birliğiyle moral destek olmamızı, fikirlerimizi, önerilerimizi yararlı bir biçimde alıp tartmayı düşünmüş; yaptığınız iş mi?
Çoğunuzu tenzih ederim, destek olan arkadaşlar olmuş, iyi de yapmışlar; bir fırsat bulursam uzun uzun ben de yazayım; hazır olduğumu düşündüğüm halde, kendimi manen de buna hazırladığımdan "Emin" olduğumu söylerken, bile isteye çocuk kararını almışken bile, bebeğimle birlikte geçirdiğim anneliğe alışma sürecim çok zor oldu; "Annelik bana göre değilmiş, ben beceremiyorum, olmuyor, yetebilecek miyim, ne yapacağım" diye belki öncesinde 10 kere düşündüğüm her şeyi, tekrar tekrar düşündüğüm, kendimi aşırı sorguladığım-yıprattığım bir dönemi yaşadım. Hala daha yer yer kendimi sorgulamaktan beri duramam. Ya ben bu kadar hazırken dahi bunu yaşadıysam, bebek fikrini hiç düşünmemiş, kendini buna hazırlamamış, hayallerini bunun üzerinden geliştirmemiş bir kadının sürpriz hamileliği, elbette onun için "Nasıl olur?" yıkımı ile birlikte gelecek, elbette bunu böyle sorgulayacak, elbette şak diye kabullenemeyecek. Bu bir süreç. İyi annelik de zaten "Nasıl olacak, ne yaparım?" diye kendine sora sora başlıyor, bir canı önemsiyor bu insan ki "DERT" edebiliyor, ne olacağını, ailecek onları neyin beklediğini. Umursamasa buraya konu açma tenezzülünde bile bulunmaz, gider kurtulur yoluna bakar. Biraz akıl, mantık ya.
Destek olmayı başaramıyorsunuz madem, en azından köstek olmayın, rencide etmeyin ya.
Ayıp be, keyif mi alıyorsunuz durduk yere insanları aşağılamaktan?