arkadaslar nerden başlıcam neleri yazıcam bilmiyorum şuan okadar kötüyümki anlatamam..eşimle 10 yıl görüştükten sonra evlendik..çok sevdim eşimi ben onsuz olamam onsuz yaşayamam başkasıyla evlenemem o başkasıyla evlenirse ölürüm diyordum..eşim yakışıklıydı kendine özgüveni çok fazlaydı..beraber olduğumuz dönemde eşime teklif yollayan kızlar olmuştu tabi oda günü birlik görüşürdü benden habersiz..ama ben kurnazımdır salak biri değilim hemen arastırır bulur anlardım oda bana onların gelip geçici bişey olduğunu kızların onu çok istediğini evleneceği insanın sadece ben olduğumu söylerdi hep..öylede oldu biz 10 yılın sonunda evlendik..ben üniversite mezunuyum eşim ise lise..biz lisede aynı sınıftaydık o şekilde tanıştık..eşime güvenim sevgiliyken sarsılmıştı ondan sonra ona hiç güvenemedim sanki beni sevmiyormuş beni hep aldatıyormuş giibi geldi bana ama buna ragmen evlendim çünkü çok seviyordum vazgecemezdim..eşim lise mezunu ama kendini geliştirmiş biri pasif bir insan değil şimdi ise turizm işiyle uğraşıyo..bu arada unutmadan arkadaslar ben çok kıskanç bir insanım ve bu kıskançlık haddi hududu aşacak sekilde olandan..evlenmeden önce annesiyle çok iyiydi aramız çok seviyodum annesini her oğluyla tartıştığımda annesini arardım oda bana yardımcı olurdu..ama evlendikten sonra hersey okadar değiştiki.evliliğimizin ilk yılında annesiyle sorunlar yaşamaya başladık..beraber oturuyorduk eşim annesine çok düşkün..annesine bir çift laf söyletmez..o zamanlar başladı kavgalarımız bundan 3 yıl önce..eşimle hep aramı bozmaya çalıştı görünürde bişey yapmıyordu ama ben biliyordum içten içe uğraşıyordu benimle..benim yaptıklarımı begenmez herseyin en iyisini kendi yapar..bana yemak yapyırmaz sen yapamıyorsun diye..eşime benim yanımda çok iyi davranır güya oğlunu çok seviyormuş gibi yapar ama lafta gercekte alakası yok bence..başkalarının gelinlerini över benim yanımda bana laf vurur..bu şekilde biz 2 yıl annesiyle oturduk..zaten kadını sevmediğim için kadının her yaptığı bana batmaya başlamıştı..eşimden evimizi ayırmasını istedim oda ayırdı..kaynanam hiç istemedi ama bana bişey diyemedi..çünkü lafını alacagını biliyordu..en son onla otururken eşimle beni kavga ettirdi onun yüzünden eşim vurdu bana o günden beri o kadından nefret ediyorum..şuan ayrı oturuyoruz eşimi seviyorum ama anlamadığım sorunlar var ne yaparsak yapalım mutlu olamıyorum..hergünümüz kavga gürültü..kavga etmediğimiz bir gün dahi yok..dedim ya ben aşırı kıskancım..doğum yaptım 3 aylık bir kızım var annesi sürekli torununu görmeyi bahane edip bize gelmeye başlamıştı..tabi kadını hoşlanmıyorum bu yüzden gelmesini istemiyordum..geldiği zamanda bana dolapta yağ var yoğurt var gördün dimi..bak bıçağın iyi kesiyo sahip ol kaybetme..sebzeleri dolaba iyi yerleştir şunu atma bunu dökme şunu şöyle yap bunu böyle yap..sanki benim evim değil bunun evi.o gittikten sonra hiçbirşeyimi yerinde buılamıyorum..en son geldiğindede koltukların yerini deiştirmiş bende anne olmamış böle dedim ve sesimi bile yükseltmeden..bana görgüsüz sen ne anlarsın ev döşemekten nerde gödün ki koltuk takımını dedi bende sensiz görgüsüz görgüsüz olmasan başkalarının evine müdahale etmezsin dedim..ve benim ailem gayet görgülüdür kendide biliyo bunu sonra benle kavga etti gitti..okadar uzunki aslında yazsam roman olur arkadaslar ama şuan içimden geçenleri yazıyorum..sonra oğlu geldi tabi herzamanki gibi ben haksızım ben fesatım ben yanlış düşünüyorum annesi haklı annesi öle demek istememiştir annesi şöyledir annesini savundu hep...herzaman böyle hep annesi haklı..doğum yaptım annesi torununa bir hediye dahi almadı..evlendim düğünümü eşim kendi yaptı bana altın taktı kaynanam aldı borçlarını ödedi borcum var diye ben 1 hafta dahi takmadım..bunları söylediğim zaman annem haklı borcu vardı şöyle böyle..herzaman anne kavgası etmekten bıktım usandım..ben bu arada dedimya arkadaslar çok kıskancım kendimi ifade edebiliyormuyum şuan bilmiyorum ama annesini arasa yanına gitse kızkardesi geldi yutdışından onun yanına gitse yani ailesinden biriyle beraber olsa kendimi yiyip bitiriyorum..sonrada çok büyük kavgalarımız oluyo..sanıyorumki ailesiyle olduğunda hep benim hakkımda konuşuyorlar hep beni eleştiriyorlar ailesi aklına giriyo öle düşünüyorum..eşim kesinlikle ailesiyle konuştuklarını annesi bana bişi desede gelip bana söylemez saklar..düzensiz arkadasları var onların yanına gitmiceksin diyorum o yüzden kavga ediyoruz o şuraya gidelim diyo ben gitmiyorum orda kızlar var kılara bakacak beni umursamıcak diye yine kavga ediyoruz..sanki hep başka birini bulacakmış beni sevmiyormuş gibi geliyo..bişeymi gördüm biliyorum hayır ama hep bu düşüncelerle yaşıyorum..hele hele ailesiyle beraber olunca ölüp bitiyorum..en son 1 hafta önce kavga ettik annesi gelmiş benle küs olduğu için dışarda görüşmüşler yani bi kafade kız kardeşi falan oturmulşlar eve geç geldi gece 12de..nerden geliyorsun dedim sana hesapmı vericem dedi evet dedim kalktı gidiyordu bende önüne durdum gidemezsin diye sonra bana vurdu gözüme..gözüm mosmor yeni iyileşmeye başladı..çok kötü oldum 5 gündür hastane hastane gezdiriyo çok korktu ama iş işten geçti..o dayağı ben nasıl unutucam ne yapıcam bilmiyorum..kaç gündür ağlamaktan gözlerim şişti..her günüm acı içinde geçiyo..lütfen arkadaslar yardımcı olun bana ne yapmalıyım