iyiliğine feci iyiyimdir, hatta ''böyle bir var mı? '' denılecek şekilde iyi biriyim
ama, kötülüğüne de kötüyümdür.
beni asla karşına alma! zamanında beni karşısına alanları gördün ve benım tepkılerımıde gördün.
ben susarım, susarım, susarım... farkındasın değil mi, 3 kere susarım? sonra bir konuşurum karşımdakinin kalbini, aklını, düşüncelerini paramparça, tuzla buz ederim. şimdi ben, allahın 3 hakkını bir insana vermiş biri olarak, 4.seferde ruhunun taa derınlerini zedelersem
allah bana günah yazar mı sence? yazarsa niye yazar? ben durduk yere mı tuzla buz etmişim insan görünümlü varlığı?
işte bu yüzden onların beyinlerindeki allah onlara ait, benım beynımdeki allah bana.
az çok bilirsin nefret duyguma nasıl sadık biri olduğumu. ama az çok...benim penceremden baktığını söyleyıp duruyorsun ya? aslında denıyorsun ama olmuyor! ve sen bunun farkında değilsin, baktığını sanıyorsun.
bakmak ile görmek arasında çok fark var, bilmiyorsun.
sen benım nefretımıde bılemezsın aslında
söylediklerimde gördüğün 5
söylemediklerimde olan 500 bin... gel ben senın canını feci şekilde bir yakayım bakalım
bir daha benı nasıl affedebıleceksın, ama...öyle böyle değil...
bak bir daha benım suratımı bıle görmek isteyecek mısın.
bana istemediğim şeyleri yaptırmak zorunda bırakma.
sevgımın adını bile anmam, öyle bir yok olurum ki, daha önce böyle bir insan var mıydı, yoksa hayal miydi
diye kendınden bile şüphe duyarsın
anladın mı, yavrum