Bana guven ver demıstım, guven ver kı o cesaretı kendımde bulayım.
Bugun yıne yıktın, umutlarımı, guvenımı!
Degdı mı benı ıncıtmene? Canımı yakmana?
Nasıl cesaret etmemı beklersın kı benden sımdı?
Nasıl anne olabılırım kı, sen boyleyken?
Karnımda bebegımızı tasırken, senın yıne oyle ofkenlemeyecıgını, canımı yakmayacagını nasıl bılebılırım?
Her anımı 'keske hamıle kalmasaydım' dıyerek mı gecırmemı ıstıyorsun yoksa?
Bıtmıs, tukenmıs duyguların.
Tahammulun kalmamıs bana.
Fark ettım!
):