Canim Anneme,
"Güzellik" kelimesini duydugum heryerde sen geliyorsun aklima. Cünkü hayatimda gördügüm en güzel sey sensin.
Yüzün gökyüzündeki ay isigindan daha parlak, kokun dünyadaki tüm ciceklerin kokusundan daha güzel.
Gözümü nezaman kapatip cocukluk hatiralarima dönsem, her hatirami güzel kilan sensin.
Kisin sicak cikolata esliginde izledigimiz o cizgi filmi, gece beni uyuturken bana okudugun o kirmizi masal kitabini, okulda beni kizdiran
büyük siniftaki cocuklardan beni korudugunu....
Hic birini unutmadim annecigim. Sen cocuklugumu güzel kilansin, nasil unutabilirimki?
Sinif arkadaslarimin boynunda anahtar asili iken, benimkine asmadigin icin cok tesekkür ederim anne.
Benim eve sevincle dönmem icin herzaman bir sebebim vardi. Sen vardin annem.
Sen camda benim gelmemi beklerdin. Sarilarak karsilardin beni. Ana gibi yar olmaz demisler. Dogru söylemisler anne.
Benim en güzel yarim sensin. Kimsenin bakislari senin bakisin kadar sevgi dolu degil, kimsenin kucagi seninki kadar simsicak degil,
kimsenin dokunusu seninki kadar sevkatli degil.
Aynaya baktigimda kendimi degil, seni görüyorum annecigim. Begeniyorum cok aynadakini. Ama "ben" oldugum icin degil, "sen" oldugum icin begeniyorum.
Hani sen cocukken anneannemín perdeleri acarken güneste parlayan o saclarini unutmuyorsun ya; Bende icinde "senin" oldugun hicbir animizi unutmuyorum anne.
Sen benim dünyamsin
hayatima anlam katansin
seni cok ama cok seviyorum
kizin: duygulu