Hiç acımadan,o hiç tanımadığın,gece saçlı,güzel gülüşlü kadının hayatını nasıl çalabildin adi kadın ?
Sen vicdan azabından cayır cayır yan diye,sen ömür-ü hayatın boyunca nefes alama diye.
Sen her adım atışında,kalbinden kanlar boşalsın diye,ve benim her gece döktüğüm,o boş lanet gözyaşları için
hayata tutunduğun bütün sebeplerin,elinden su gibi akıp gitsin diye.
Evet işte bu defa,bir kadın içindir bu iç dökmelerim.Bir nevi ah etmelerim,merhametimi yok edişlerim,
karakterimden ödün verişlerim.
''Çünkü sen bunu okurken her bir harfinin sana ait olduğunu anlayacaksın kadın.''
Aşktan gözü kör olmuş bir insanı kandırmak kolaydı değil mi ?Senin gibi fesat,aklıyla ayağı arasında mesafeler olağan dışı olan bir kadın için.
Konu aşk değildi çünkü,ihanetti.
Ve ihanet,her insanın harcı değildi.
İçime düşen tüm şüphelerin,boş olduğunu söyleyen bir adama inanarak,aptal bir kadına yem ettim aşkımı.
Gökyüzü kadar aşkımın üstüne kusup,olağanüstü ihanetinin ardından,başa gelen çekilir deyip susmalısın kadın.
Acı kıvranmalarım bittiğinde,süslü yatağında çaldığın hayallerimi kurarken,
vicdanından akan kanlar eşliğinde bünyene veda edeceksin..
Not : Her şiir de kahramanlar vardır,kahramanlar kendini tanır.