sana ne yazıcağımı bile bilmiyorum..kalbinde neler var bilmiyorum göremiyorum..kalbimdeki acımsın, dokunamadığım, sarılamadığımsın..sen de kişiliğini ortaya koy isterdim, taşlarını dök isterdim tek tek..nafile anladım sen hiç birşey yapmayacaksın..o iki kelimeyi ağzından çıkarmaya kıyamayacaksın..'bizi' bırakıvericeksin bir bilinmezliğe..bıraktın bile hatta..kaybolmaya başladı 'biz'..artık yok..
kapılmaktan,aşık olmaktan korkuyorsun belki acı vericem sana sanıyorsun..tamamen kaybedince beni mutlu olursun belki..hiç yaşanmamış gibi, hiç tanışmamışız gibi..hiç gözlerime bakmamışsın gibi,ben ordan geçerken hiç duraksamamışız gibi..benim için bu numarayı yapmak çok zor
kalbim parçalanmışken mutlu gibi görünmek..niye mutlu olayım..mutsuzum bunu bil..
bana öyle bakma diyebilirim sana sadece..evet bana öyle bakma ve içimi acıtma..kıyamıyorum sana..özlendiğini bilmesen de özlüyorum, sevdiğimi bilmesen de seviyorum..elimden birşey gelmiyor..yanımda olsan ne kadar güvenirim sana bilmiyorum..bile bile yakalanılmış bir hastalık gibi bu..ilacı sen bile değilsin..
artık söylenebilecek tek bir cümle : aklıma da gelme...
şimdi susuyorum hem de edebiyete kadar; gönlümü,gözlerimi,yüreğimi,kalbimi sana susuyorum..artık kalbimden kalbine giden bir yol yok..gülüşlerim, gözlerim, heveslerim yok..
(şunu da bil : o gün sen farkında bile değildin ama ben gözlerine son vedamı yapmıştım..)
bunun adı aşktı..katili de kahramanı da sen oldun..aşka seninle başlamadım ama sanırım seninle bırakıyorum..