uzunca bir aradan sonra kendimi dinledim ve şunu sordum;
en başından o olmasaydı hayatım daha mı güzel olurdu?
yine cevap veremedim, bugün canımı çok yaktılar ve anlatmak istediğim kişi sendin, çok garip...
neden geldik ki buraya hiç bir şey oturmadan neden soluksuz sevdik, neden kısa molalar vermedik...
neden tıkanana kadar bekledik...
dolu dizgin yaşayıp hemen tükettik, sindiremedik hiç bir şeyi...
kader diyorlar ya bu o işte...
kaderimdin , kaderindim...
anlayamadık...
bir gün anlayacaksın biliyorum, kızamıyorum sana sadece içim buruk...
yaşayacak çok güzel günlerimiz vardı hissediyorum...
ama bu sınırlarda değil...
neden gelmedin benimle...
hani bizdik önemli olan, değilmişiz...
benim çabalarım saçma, boşunaymış...
anlayamadım, anlayamıyorum,anlayamayacağım...
anlatsaydın keşke ama biz o kadar güçlü değildik...
güven gitti...
sırtını yasladığına güvenmeli insan...
sırt sırta olmalı evlilikte...
ben sana yaslanırken, sen ailene yaslandın, göreceksin bir gün aslında arkanda olmadıklarını...
saçma sapan bir şey yüzünden seni zamanında kapının önüne koyan baban,aynı şeyi yine yapacak...
çocuğuna bakmak istemeyen annen, yine istemiyor olacak...
hele konu para olunca abin, kardeşin yine kaplan kesilecek...
herkesin gözü vardı çünkü o saçma sapan evde...
açıkça söylediler...
ama ben güvenebileceğin bir ailen olsun diye sana destek oldum, ailendir deyip olumlu yanlarını gösterdim.
ne kazandım arkadan kuyu kazan insanlar...
neyse nasılsa hesaplaşacağım bir gün herkesle...
Allah büyük...
ve o zaman senin yanında kimse olmayacak...
ben de...
demiştim bile demeyeceğim üzüleceğim senin için,ama onlar için asla...
yengen gibi de yapamadım, enişten gibi de para var nasılsa... ne komik...
lanet olsun senin olmayan ama güvendiğin paraya...
neyse...
dedim ya bir gün göreceksin...