Hayirli, güzel sabahlar kızlar :)
Belki de zilyon kere yazılmış bir konuyu ben de yazacağım affola.
Eşimin bir is değişikliği durumu var. Su an benim annemlere yakın oturuyoruz. Yakın derken aynı semtte, bir otobüs uzaklığında,onun ailesine iki araç. Benim ailemle görüşme sıklıgimiz ile onun ailesiyle görüşme Sıklığimiz neredeyse aynı. Belki minik bir tık Yakınlıktan dolayı annemler ile fazla görüşüyor olabiliriz ama bariz bir fark yok.
Esimin yeni işi ta-tam annesigile yakın.:d
Aslında is değişikliği onun için şu an müthiş bir şey. Tam istediği pozisyon ve şirket. Ama is yerine yakın yerlerin kirası inanılmaz uçuk, yalnızca annesigile yakın olan kısım dışında.
Eşim tek erkek evlat, bu kadar yakın değilken bile en ufak işlerinde bir ton yola onu yap, bunu al, bunu getir vs diye çağırıyorlar. Yakın olsak tahmin edemiyorum başımıza gelecekleri. Kızlarını is konusunda hiçe sayıyor yani erkek olduğu için ana babasından tek sorumlu odur. Yaşasın ata erkil toplum. Ayrıca kayinvalidem inanılmaz kaprisli biri. Haftada bir zor dayanıyor, bazen dayanamıyor tartışıyordum. Dün eşime oraya taşınmak istemediğimi söylediğimde çılgın tepkiler verdi

Bunca zaman senin ailene yakın oturduk, gıkımı çıkarmadım vs. E çıkarmazsin tabi benim ailem hiçbir şeyimize karışmaz ki. Maddi manevi açığımız kapatmaya uğraşırlar hala. Kimseden çok bir beklentim yok ama annemlerle kıyaslamasını da istemem açıkçası. Zira uzaktan yakından alakaları yok. Benim ailem yas ortalaması olarak da bize yakın olduğu için şen şakraktirlar, eşim dahil eğleniriz birlikteyken. Onun ailesi 60 yaş üstü ve inanın ruhum daralıyor, konuşulan tek şey para.
Neyse sonuc olarak konu bir şekilde kapandı ama beynimde dönüp duruyor.
Tavsiye istirem :)) Teselli aynı zamanda. Veya bir cikis yolu, taktik ne varsa. Okuyan herkese teşekkür ediyorum.