Fikir istiyorum akıl değil!

Merhaba öncelikle kendimden başlamalıyım sanırım. Bu benim hikayem iyisiyle kötüsüyle.
Pişmanlıklarım çok evet ama hala umutlarım da var. Babasız büyüdüm. Annemin yapmış olduğu yanlış evlilik sonucu. Babası tarafından terkedilen babasını hiç görmemiş birisi. Sonrasında annesinin yine yaptığı yanlış ikinci evlilik ve serseri bir üvey baba tarafından büyütülmüş artı bir erkek kardeş eklenerek. Her neyse. Liseye kadar öyle böyle okudum. Türlü düzensizlikler küfür hakaret şiddet yıllarca kendime olan özgüvenimi kırdı. Annesi tarafından da sahiplenilmeyen yaptığı hatanın bedeli olarak büyütülmüş bir kız çocuğu aslında. Lise 2 ye geldiğimde artık psikolojisi çökmüş okumak istemeyen ne yapacağını bilmeyen tek düşüncesi bu evden bu düzenden kurtulmak olan bir kızdım. Okulu bıraktım. Kimse bırakma diye de umursamadı zaten. Çalıştım bir süre karşıma eşim çıktı. Üniversite mezunu askerliğini yapıp gelmiş sadece işi olmayan birisiydi. Ailesi ile tanıştım isteme oldu 6 ay nişanlı kaldık ve evlendik. Nişanlılık dönemimi özet geçmek istiyorum çünkü yaşadıklarım bir kaç cümleye sığmaz. Sadece elimde bir poşet o akraba bu akraba dolaştım sırf huzurlu bir dönem geçirmek için ve nihayet evlendim. Eşimin ailesinin durumu çok iyi değildi fakat kayınpederim her konuda elimden geleni yaptı ve bir göz odaya borçsuz bir şekilde girdik. Eşim hemen işe başladı. Herşey olması gerektiği gibi gidiyordu evliliğimde ama ne annem vardı ne babam. Bir kaç ay sonrası hamile olduğumu öğrendik ve çok sevindik iyi ki olmuş kızım şükürler olsun.. Seviyordum seviliyordum mutluydum geçim sıkıntıları çekiyorduk ama doğum yaptıktan sonra bende çalışmayı düşünüyordum çünkü kayınvalidem bakarım demişti. Doğum yaptım. Lohusayım tabi annem yine ne hamileliğimde var ne doğumumda ne de bebeğimi büyütürken yanımda. Onun sızısını ayrı hissediyorum ı dönem ben anne olunca annemin aslında hiç anne olmamasıyla yüzleşiyorum korkunç bir şekilde psikolojim berbat içten içe ama belli etmiyorum. Eşimin telefonunda bir mesaj yakaladım. Üniversiteden eski bir kız arkadaşına mesaj atmış ben evlendim kızım oldu sen nasılsın iltifatlar filan. Tabi ki çok şaşırdım affaladım bagırdım cagırıdm özür diledi vs kapattık. Kapatmaktan başka çarem yoktu. Sonrasında devamı geldi tabi ki eskilere yazmalar çevremdeki tanıdığım bir kız ile mesajlar vs. Kararımı verdim maalesef hiç dönmek istemediğim üvey baba evine elimde 2 yaşında bir kız çocuğu ile döndüm. 3 ay bin bir türlü şey ile mücadele ettikten sonra ve hergün ağlayarak eşim düzelmeye karar verdi sanırım. Gelip aldı bizi. Bir daha böyle bir şey yapmadı. Sonrasında bende işe başladım. Bir farkettim ki esrar içmeye başlamış. Kavga kıyamet derken söz verdi içmeyeceğim dedi. Ama dışarı da gizli bir şekilde içmeler devam etti tabi ki. Yine farklı bir çaresizlikle karşı karşıyaydım. Bu illet bütün dengesini bozdu tabi ki tembelleşti işe gitmek istemiyordu. Girdiği işlerde en fazla 1 yıl tutunabiliyordu. Çıkıyordu. Özgüveni kırıldı artık bagımlıydı defalarca kez karşıma aldım konuştum tedavi olalım ilaç kullanalım vs vs yıllar böyle geçti annesi ile babası ile halaları ile yakın arkadaşları ile herkesle konuştum ikna için edemediler. Bende edemedim artık beni dinlemiyordu çünkü içtiği şey çok ağır basıyordu. Hala içiyor elimde 11 yıllık evlilik benim deli gibi emek verdiğim 10 yaşında bir kız çocuğu ve darmadağın psikolojik sahipsizliğim var. Kızımla kendime hayat kurabileceğim seviyede bir maaşım yok destekçim yok. Yıllarca hep kızım biraz daha büyüsün diye mücadele verdim durdum ama yolun sonunda gibi hissediyorum artık nerden başlayacagımı bilmiyorum ve en önemlisi artık ne taakatim de aşkım var.

Durumum yoktu okuyamadım

Esrarı kendisi istemezse asla bırakmaz, kendisi de istemiyor belli ki. Bu ya kabullenmeniz ya bitirmeniz gereken bir durum, arası yok. Hele ki bu kadar senelerce, işini, hayatını aksattıracak dozda bir esrar kullanımıysa.

Ayrıca bu kadar iş düzensizliği varsa esrara nasıl para buluyor?

Sadece esrar kullandığına da emin misiniz? Genelde bu kadar uzun süre esrar kullanımına en azından denemek için diğer maddeler de eşlik ediyor.

thesimpson .!.:

Durumum yoktu okuyamadım

Genişletmek için tıkla...

Konu sahibi üvey baba elinde ve annesi sahip çıkmadan büyümüş. Lisede okulu bırakmış. Eşiyle tanışmış evlenmiş. Kızı 2 yaşındayken eşinin başkalarıyla yazışmalarını yakalayıp terk etmiş ama adam yalvar yakar döndürmüş. Bir süre sonra da esrara başlamış. Senelerdir esrarı bırakmıyormuş, bu artık işine de yansımış. En fazla bir yıl çalışıp ayrılıyormuş ama esrarı bırakmıyormuş. Kızları 10 yaşın gelmiş, konu sahibi ayrılsam yeterli maaşım ve arkamda duracak kimsem yok diyor özetle.

Boşanın daha fazla zaman kaybetmeden
Hani o sizin çocukluk psikolojinizi çocuğunuza da yaşatmayın
Fark etmiyor olabilirsiniz olaylar içinde ama çocuğunuz muhtemelen sizden daha ağır bir psikolojik travma yaşıyor olabilir
Bakın nasıl geçiririm diye düşünmeyin bir şekilde yoluna girer maddi sorunlar lakin ilerde sizide kızınızı da kimse toparlayamaz

Adam bağımlı olmuş maalesef düzeltemezsiniz.
Doğru düzgün çalişmadığına göre size bir katkısı da yok ki geçinmek icin katlanın diyelim hadi. Kızınız da büyümüş boşanın çalışın kızınızla yaşayın en iyisi.

Ben bir avukatım.Yığınla boşanma davasına baktım.Kişiler,yaşlar,hayatlar farklıydı ama hepsinin tek bir ortak yönü var:Bir kere yapan bir daha yapar.

Eşinizden sizin tabirinizle düzelme beklemeyin.Bu bitse başka bir yerden patlak verir.11 yıldır böyle gelmiş böyle gider.Bu durumda elinizdeki seçenek şu:Üvey baba evi,annemle anlaşamıyoruz diye düşünmeden ailenizin yanına dönmelisiniz.Laf mı söylüyorlar,"He aynen."deyip geçersiniz.Hayat bize söylenen her şeyi duyabileceğimiz kadar uzun değil.Siz biraz toparlanana kadar kızınızla sizin başınızın üstüne bir çatı verirlerse Allah onlardan razı olsun.Kızınız zaten çok küçük yaşta değil,evde yalnız olmadığı sürece kendi kendini çekip çevirebilir.O sırada siz de çalışırsınız.Vaktiniz ve haliniz olursa liseyi bitirip KPSS denemenizi de tavsiye ederim ben.Maddi durumunuz biraz toplanınca ya kendinize bir ev kiralarsınız ya da bir arkadaşınızla eve çıkabilirsiniz.Artık eşyalı evler var,ev düzmeyle uğraşmak şart değil.Sürecin korkutucu göründüğünün farkındayım,ama inanın bana ailesiz,parasız boşanan çok kadın var.Siz yılında bulunduğunuz müddetçe her şey mümkün.Lütfen kendinize inanın.

Ben şunu anlamıyorum. Sizde çalışmaya başlamışsınız eşiniz de çalışıyor ve bazı sıkıntılar varken gidişat belliyken neden biraz birikim ile kendinizi garantilemezsiniz. Şartlar gereği okuyamadiniz neden evlendikten sonra okulu bitirme gayretine düşmediniz? Neticede eşiniz size iyi bir ortam kurmamıs... gidişat belli iken vitesi boşa almanız hoş olmamış. Eşinizin bağımlılığı için yeşil ay kurumlarına veya hastanelere gittiniz mi ? Es dost akrabanın içme demesiyle tamam olacak bir konu değil uzun yıllar neden böyle gecistirdiniz?.... peki şuan ne yapmalı... bir bağımlı ile aynı ev paylasilmamali size ve kızınıza ne yapacağı belli değil. Ve kesinlikle boşanıp acil bir düzen kurmamız gerekiyorki çokta zor değil 1 +1 ev tutsanız okula yakın minimum düzeyde geciminizi sağlarsınız ki böyle güçlü insanlara toplumda duyarlılık var illaki ki maddi manevi yardımlar da alırsınız.. Bu süreçte okulu bitirmelisiniz... siz yola koyulunca fırsatlar gelecektir önünüze. Zaten bi konfor alanınız da yokki ne yapayım diye dusunesiniz ?