- 9 Ocak 2018
- 697
- 1.870
- 113
- Konu Sahibi kumandapili
-
- #1
Merhaba sevgili kadınlar, fikirlerinize ve önerilerinize ihtiyacım var.
Haziran ayında mezun oldum, her yeni mezun gibi ne yapacağımı kestiremeden yaz geçti. Ailemle doya doya vakit geçirmeye, memlekete, yani birazcık rahatlığa hasret kalmıştım güzel bir dinlenme dönemi oldu benim için. Bir yandan da rehavete kapılmaktan korktum, korktuğum için de fellik fellik iş aramaya başladım. İlk olarak bir özel eğitim merkezinde başladım, mesleki sınırlar belli olmadığı için, benden talep ettikleri işleri etik olarak uygun bulmadığım için ayrıldım, yaklaşık bir aylık bir deneyimdi. Umutsuzluğa düştüm doğal olarak, ne yapacağımı bilmez halde günleri evde çürütmeye devam ettim; boş kalmamak için kurslara gittim bir şeyler yaptım. Günler günleri kovalarken bulunduğum ilçede işinin uzmanı olan biriyle tanıştım, yanında supervizyon gibi bir eğitim almaya başladım, bir nevi bana el veriyor yani. Hala da devam ediyorum, yakında kendim de bir iki kişi almaya başlayacağım. (Bu arada buradan para kazanmıyorum, tamamen gönüllü.)
Fakat bunlar olup biterken babam el koydu. Yani gidişata müdahale etme gereği hissetti sanırım. Yüksek lisans yapmam için ısrarcı ve yol gösterici oluyor (bana referans olmasını ya da hak etmediğim bir şekilde akademik kariyerime devam etmeyi istemedim hiçbir şekilde) . İl merkezindeki köklü bir üniversitede yüksek lisansa başlamam için ön ayak olmaya karar verdi yani, halihazırdaki puanlarım yüksek lisansa başlayabilmem için uygun değil. Yani onun referansıyla baslamamı, bu şekilde hayatın bir yerinden başlayacağımı, sadece ilk adımı atmak için yardımcı olduğunu söylüyor. Ben kabul etmek istemiyorum, hem hak yemek üzerine düşünüyorum, hem de buradaki düzene çok alıştım, yıllardır ailemden uzağım şimdi burada hem iş öğreniyor hem anneme babama yoldaş oluyorum.
Bir yandan da içimde akademik olarak çalışma isteği var, çok değerli hocalardan çok güzel şeyler öğreneceğimi, il merkezinde bir ev tutup belki bir iş bulup kendi düzenimi kuracağımı düşündükçe de mutlu oluyorum.
Değişiklikten mi korkuyorum, hak yemekten mi, tutunamamaktan mı, annemin dizinin dibinden ayrılmaktan mı bilmiyorum.
Fikirlerinize ve önerilerinize ihtiyacım var, siz neler yapardınız, ya da mezun olunca neler yaptınız?
Teşekkür ederim şimdiden.
Haziran ayında mezun oldum, her yeni mezun gibi ne yapacağımı kestiremeden yaz geçti. Ailemle doya doya vakit geçirmeye, memlekete, yani birazcık rahatlığa hasret kalmıştım güzel bir dinlenme dönemi oldu benim için. Bir yandan da rehavete kapılmaktan korktum, korktuğum için de fellik fellik iş aramaya başladım. İlk olarak bir özel eğitim merkezinde başladım, mesleki sınırlar belli olmadığı için, benden talep ettikleri işleri etik olarak uygun bulmadığım için ayrıldım, yaklaşık bir aylık bir deneyimdi. Umutsuzluğa düştüm doğal olarak, ne yapacağımı bilmez halde günleri evde çürütmeye devam ettim; boş kalmamak için kurslara gittim bir şeyler yaptım. Günler günleri kovalarken bulunduğum ilçede işinin uzmanı olan biriyle tanıştım, yanında supervizyon gibi bir eğitim almaya başladım, bir nevi bana el veriyor yani. Hala da devam ediyorum, yakında kendim de bir iki kişi almaya başlayacağım. (Bu arada buradan para kazanmıyorum, tamamen gönüllü.)
Fakat bunlar olup biterken babam el koydu. Yani gidişata müdahale etme gereği hissetti sanırım. Yüksek lisans yapmam için ısrarcı ve yol gösterici oluyor (bana referans olmasını ya da hak etmediğim bir şekilde akademik kariyerime devam etmeyi istemedim hiçbir şekilde) . İl merkezindeki köklü bir üniversitede yüksek lisansa başlamam için ön ayak olmaya karar verdi yani, halihazırdaki puanlarım yüksek lisansa başlayabilmem için uygun değil. Yani onun referansıyla baslamamı, bu şekilde hayatın bir yerinden başlayacağımı, sadece ilk adımı atmak için yardımcı olduğunu söylüyor. Ben kabul etmek istemiyorum, hem hak yemek üzerine düşünüyorum, hem de buradaki düzene çok alıştım, yıllardır ailemden uzağım şimdi burada hem iş öğreniyor hem anneme babama yoldaş oluyorum.
Bir yandan da içimde akademik olarak çalışma isteği var, çok değerli hocalardan çok güzel şeyler öğreneceğimi, il merkezinde bir ev tutup belki bir iş bulup kendi düzenimi kuracağımı düşündükçe de mutlu oluyorum.
Değişiklikten mi korkuyorum, hak yemekten mi, tutunamamaktan mı, annemin dizinin dibinden ayrılmaktan mı bilmiyorum.
Fikirlerinize ve önerilerinize ihtiyacım var, siz neler yapardınız, ya da mezun olunca neler yaptınız?
Teşekkür ederim şimdiden.