Fikrinize ihtiyacım var

Misafir9898

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
8 Kasım 2018
59
11
26
Merhabalar 25 yaşındayım iki buçuk yıllık evliyim. Eşimle bi nevi görücü usulü tanıştık. Flörtlük sevgililik nişanlılık zamanları köpeğim olan ağzıma bakan adam evlenince bi anda tam tersine döndü. Yani beni o kadar çok seviyordu ki ben onu sevmesem bile onunla bir ömür geçiririm diyordum o kadar saygılı şevkatli ince düşünceliydi. İki yıl iş bulamadı. Çok güzel bi üniversiteden çok iyi bi bölümden mezun. İki yıl ağzım açlıktan koktu yinede sesimi çıkarmadım gururuna dokunur diye hiçbir şey demedim. Kalbini kırmadım. Ne diyebilirim ki sonuçta o da yeni evlenmiş karısını mutlu etmek ister eve gelirken bi çiçek almak ister ne biliyim bi çikolata almak ister. İnanın iki yıl boyunca düğündeki takıları harcadık neyim var neyim yok bozdurdum. Onun ailesi hiç yardımcı olmadı ama ben aileme her gittiğimde cebime para sıkıştırdılar o da yetmedi kredi çektik. Olsun dedim sabrımıza değer inşallah karşılığını alırız inşallah dedim çok sabrettim. Yeni evliyim hem eşimin hem kendi ailemi yemeğe davet etmem lazım inanın yüz kere düşünerek çağırdım kışın evlenmiştim biz kaloriferleri yakmadan oturuyorduk fatura gelmesin diye. Onlar gelince kalorifer yakmak zorundayım yemek yapmam lazım tatlı yapmam lazım ama benim hiç malzemem yok. Anlatımca basit gibi geliyor ama yaşayınca çok zor ve ben evlenince farkettim çok varlıklı bi ailem varmış. Gören herkesin ne zaman işe gircek soruları...... ee kocan iş beğenmiyo demeleri..... kayınvalidem ve kayınpederimin ısrarla torun istemeleri..... bu kadar yıl çocuk yapmadınız artık istesenizde olmaz diyenler..... her kafadan ayrı bi ses. Ben zaten bunalmışım sinir stresten uyku uyuyamıyorum on kilo vermişim. Bide bunlarla uğraşıyorum. Eşimin çalışmadığını bile bile insanlar bana çocuk soruyor. Yok neymiş çocuk bereketiyle gelirmiş. Tabi bereketiyle gelir allah bilir ama yani insan ayağını yorganına göre uzatsın. Maaş girmeyen bir eve nasıl çocuk gelsin. Ben beş aylık gibi işe girdim eşimin çok gururuna dokundı. O evde beni bekledi ben işe gittim geldim. O da çok bunaldı onuda anlıyorum. Bu sefer ben para kazanmaya başlayınca bana laf sokmaya başladı. Sürekli tartışmalar arttı. Sonra bi sebepten işten çıkmam gerekti. Zaten eşim çalışmama çok karşı bende üniversite mezunuyum. Bu da ilk ve son iş tecrübemdi. Şimdi işe girdi bu sefer o değişti. Bişey demiyodum bu zamana kadar. Oda bunaldı diyodum onunda psikolojisi bozuldu diyordum yeni evlenmiş adam ve işsiz. En mutlu olması gereken zamanlar hep berbat geçti. Bu arada eşim 29 yaşında. Nişanlıylen bile paraya ihtiyacı vardı o zaman bile nişanda bana takılan ne var ne yok hepsini ona vermiştim hiç düşünmeden. İşsizken hergün onu güldürmeye çalıştım kağıt kalemden oyunlar türetmeye çalıştım vakit geçirelim diye.ve iki yıl çok uzun çok yıprandım ben. Bu süre zarfında üç beş işe girip çıktı veyahut çıkarttılar bilmiyorum. Şimdi işe girdiği yer çok güzel allah daim eder inşallah. Ama artık sürekli hakaret duyuyorum sürekli beni aşağılıyor. Tartıştığımız zaman ben dünyadaki en kötü insanmışım gibi davranıyor. Bi kaç kere el kaldırdığı oldu ama haddini bildirdim. Karşıındakinin karısı olduğunu unutuyor demediği hakaret kalmıyor aradan bi saat geçince bana yanaşıyor ben sinirli bi insanım sinirden ne dediğimi duymuyorum vs vs ama ben dediklerini asla unutamıyorum. Hele bi gün anneme gitmiştim sabahtan akşama kadae ordaydım. Daha evleneli üç ay olmuştu. Çalışmıyordu yine. Bi baktım p*rno izlemiş. Kahroldum. Sanki benim gitmemi bekliyormuş izlemek için fırsat kolluyormuş. Daha önceden bu konu hakkında ona görüşlerimi söylemesem tamam derim benim rahatsız olacağımı düşünememiştir derim ama söylemiştim tavrımı belli etmiştim. Bi hafta kendime gelemedim sonra konuştum öZür diledi. Daha sonra tekrar yaptı. Ve dışardaydık eve geldik koşa koşa elinde telefonla duşa girdi. Meğersem bunun içinmiş. Ben cinsellik konusunda eşimin beklentilerini fazlasıyla karşılıyorum buna çok eminim. Bu sefer çok özür diledi pişman oldu ağladı. Daha sonra hiç yapmadı. O bitti ama hakaretler başladı. Nefes alsam niye nefes alıyosun der duruma geldi. Çok değişik birisi. Kimseyle oturup iki kelime muhabbet etmez çok yabani. Herles bana diyorki sen bu adamla aynı evde sıkılmıyo musun. Sıkılıyorum hiç konuşmuyor. Ben çok hareketli yaşam enerjisi olan hayvanları çok seven hayat dolu b kadındım. Şimdi ruhsuzum adeta. Hakaret duymaktan bıktım. Ölü gibiyim aynı. Şu kıyafeti giy sana çok yakışır diyorum güzel bi şekilde en basitinden bunda bile azar işitiyorum. Avaz avaz bağırıyor. Kaç yaşında adammış küçük çocuk gibi kıyafetlerine ben mi karışacakmışım. Ne alaka be ne alaka. Teyzemin kızı evleniyor çok samimiyiz abla kardeş gib. Diyorum çok heyecanlıyum inşallah eşiyle sende çok iyi anlaşırsınız arkadaş olursunuz diyorym. Gerizekalı mısın diyor. Sanane onun kocasından diyor. Asla kitap okumaz. Kelime dağarcığı yok denecek kadar az. Oturup karşılıklı konuşabileceğimiz ortak bi konumuz yok. Muhabbet edince iki kelimeden fazla konuşmaz. Yüzğme bakmaz sürekli telefonuyla takılır. Ama benim ona sinirim geçince çok seviyorum onu. Gerçekten liseli aşık gibiyim. Ama o bana bu şekilde davranınca direkt soğuyorum ondan. Boşanırsam üzülür müyüm pişman olur muyum bilemiyorum ama kendimi çok değersiz hissediyorum. Onsuz bir gece bile uyuyamam. Tüm gün aklım onda. Ama işte o bana böyle davrnaınca herşey gidiyor. Aşkımdan kötü huylarıda göremiyorum. Bekarken herkes demişti. Bu sana göre değil. Hiçbir şeyiniz uymuyo sakın evlenme pişman olursun diye ama yaptık bi hata. Lütfen bişeyler yazın dertleşmete ihtiyacım var. En kçtü gününde yanında olduğum adam neden böyle
 
Merhabalar 25 yaşındayım iki buçuk yıllık evliyim. Eşimle bi nevi görücü usulü tanıştık. Flörtlük sevgililik nişanlılık zamanları köpeğim olan ağzıma bakan adam evlenince bi anda tam tersine döndü. Yani beni o kadar çok seviyordu ki ben onu sevmesem bile onunla bir ömür geçiririm diyordum o kadar saygılı şevkatli ince düşünceliydi. İki yıl iş bulamadı. Çok güzel bi üniversiteden çok iyi bi bölümden mezun. İki yıl ağzım açlıktan koktu yinede sesimi çıkarmadım gururuna dokunur diye hiçbir şey demedim. Kalbini kırmadım. Ne diyebilirim ki sonuçta o da yeni evlenmiş karısını mutlu etmek ister eve gelirken bi çiçek almak ister ne biliyim bi çikolata almak ister. İnanın iki yıl boyunca düğündeki takıları harcadık neyim var neyim yok bozdurdum. Onun ailesi hiç yardımcı olmadı ama ben aileme her gittiğimde cebime para sıkıştırdılar o da yetmedi kredi çektik. Olsun dedim sabrımıza değer inşallah karşılığını alırız inşallah dedim çok sabrettim. Yeni evliyim hem eşimin hem kendi ailemi yemeğe davet etmem lazım inanın yüz kere düşünerek çağırdım kışın evlenmiştim biz kaloriferleri yakmadan oturuyorduk fatura gelmesin diye. Onlar gelince kalorifer yakmak zorundayım yemek yapmam lazım tatlı yapmam lazım ama benim hiç malzemem yok. Anlatımca basit gibi geliyor ama yaşayınca çok zor ve ben evlenince farkettim çok varlıklı bi ailem varmış. Gören herkesin ne zaman işe gircek soruları...... ee kocan iş beğenmiyo demeleri..... kayınvalidem ve kayınpederimin ısrarla torun istemeleri..... bu kadar yıl çocuk yapmadınız artık istesenizde olmaz diyenler..... her kafadan ayrı bi ses. Ben zaten bunalmışım sinir stresten uyku uyuyamıyorum on kilo vermişim. Bide bunlarla uğraşıyorum. Eşimin çalışmadığını bile bile insanlar bana çocuk soruyor. Yok neymiş çocuk bereketiyle gelirmiş. Tabi bereketiyle gelir allah bilir ama yani insan ayağını yorganına göre uzatsın. Maaş girmeyen bir eve nasıl çocuk gelsin. Ben beş aylık gibi işe girdim eşimin çok gururuna dokundı. O evde beni bekledi ben işe gittim geldim. O da çok bunaldı onuda anlıyorum. Bu sefer ben para kazanmaya başlayınca bana laf sokmaya başladı. Sürekli tartışmalar arttı. Sonra bi sebepten işten çıkmam gerekti. Zaten eşim çalışmama çok karşı bende üniversite mezunuyum. Bu da ilk ve son iş tecrübemdi. Şimdi işe girdi bu sefer o değişti. Bişey demiyodum bu zamana kadar. Oda bunaldı diyodum onunda psikolojisi bozuldu diyordum yeni evlenmiş adam ve işsiz. En mutlu olması gereken zamanlar hep berbat geçti. Bu arada eşim 29 yaşında. Nişanlıylen bile paraya ihtiyacı vardı o zaman bile nişanda bana takılan ne var ne yok hepsini ona vermiştim hiç düşünmeden. İşsizken hergün onu güldürmeye çalıştım kağıt kalemden oyunlar türetmeye çalıştım vakit geçirelim diye.ve iki yıl çok uzun çok yıprandım ben. Bu süre zarfında üç beş işe girip çıktı veyahut çıkarttılar bilmiyorum. Şimdi işe girdiği yer çok güzel allah daim eder inşallah. Ama artık sürekli hakaret duyuyorum sürekli beni aşağılıyor. Tartıştığımız zaman ben dünyadaki en kötü insanmışım gibi davranıyor. Bi kaç kere el kaldırdığı oldu ama haddini bildirdim. Karşıındakinin karısı olduğunu unutuyor demediği hakaret kalmıyor aradan bi saat geçince bana yanaşıyor ben sinirli bi insanım sinirden ne dediğimi duymuyorum vs vs ama ben dediklerini asla unutamıyorum. Hele bi gün anneme gitmiştim sabahtan akşama kadae ordaydım. Daha evleneli üç ay olmuştu. Çalışmıyordu yine. Bi baktım p*rno izlemiş. Kahroldum. Sanki benim gitmemi bekliyormuş izlemek için fırsat kolluyormuş. Daha önceden bu konu hakkında ona görüşlerimi söylemesem tamam derim benim rahatsız olacağımı düşünememiştir derim ama söylemiştim tavrımı belli etmiştim. Bi hafta kendime gelemedim sonra konuştum öZür diledi. Daha sonra tekrar yaptı. Ve dışardaydık eve geldik koşa koşa elinde telefonla duşa girdi. Meğersem bunun içinmiş. Ben cinsellik konusunda eşimin beklentilerini fazlasıyla karşılıyorum buna çok eminim. Bu sefer çok özür diledi pişman oldu ağladı. Daha sonra hiç yapmadı. O bitti ama hakaretler başladı. Nefes alsam niye nefes alıyosun der duruma geldi. Çok değişik birisi. Kimseyle oturup iki kelime muhabbet etmez çok yabani. Herles bana diyorki sen bu adamla aynı evde sıkılmıyo musun. Sıkılıyorum hiç konuşmuyor. Ben çok hareketli yaşam enerjisi olan hayvanları çok seven hayat dolu b kadındım. Şimdi ruhsuzum adeta. Hakaret duymaktan bıktım. Ölü gibiyim aynı. Şu kıyafeti giy sana çok yakışır diyorum güzel bi şekilde en basitinden bunda bile azar işitiyorum. Avaz avaz bağırıyor. Kaç yaşında adammış küçük çocuk gibi kıyafetlerine ben mi karışacakmışım. Ne alaka be ne alaka. Teyzemin kızı evleniyor çok samimiyiz abla kardeş gib. Diyorum çok heyecanlıyum inşallah eşiyle sende çok iyi anlaşırsınız arkadaş olursunuz diyorym. Gerizekalı mısın diyor. Sanane onun kocasından diyor. Asla kitap okumaz. Kelime dağarcığı yok denecek kadar az. Oturup karşılıklı konuşabileceğimiz ortak bi konumuz yok. Muhabbet edince iki kelimeden fazla konuşmaz. Yüzğme bakmaz sürekli telefonuyla takılır. Ama benim ona sinirim geçince çok seviyorum onu. Gerçekten liseli aşık gibiyim. Ama o bana bu şekilde davranınca direkt soğuyorum ondan. Boşanırsam üzülür müyüm pişman olur muyum bilemiyorum ama kendimi çok değersiz hissediyorum. Onsuz bir gece bile uyuyamam. Tüm gün aklım onda. Ama işte o bana böyle davrnaınca herşey gidiyor. Aşkımdan kötü huylarıda göremiyorum. Bekarken herkes demişti. Bu sana göre değil. Hiçbir şeyiniz uymuyo sakın evlenme pişman olursun diye ama yaptık bi hata. Lütfen bişeyler yazın dertleşmete ihtiyacım var. En kçtü gününde yanında olduğum adam neden böyle
Gencsiniz,ünv mezunusunuz, ailenin arkanızda ve cocuk yok. Bu durumda en iyi çözüm boşanmak bence.
 
Gencsiniz,ünv mezunusunuz, ailenin arkanızda ve cocuk yok. Bu durumda en iyi çözüm boşanmak bence.
Pişman olurum diye çok korkuyorum. Dediğim gibi sinirim geçince onu çok seviyorum. Neyini sevdiğimide bilmiyorum aslında. Çünkü gerçekten hiç ama hiç ortak noktamız yok
 
Pişman olurum diye çok korkuyorum. Dediğim gibi sinirim geçince onu çok seviyorum. Neyini sevdiğimide bilmiyorum aslında. Çünkü gerçekten hiç ama hiç ortak noktamız yok
Bazen sevdiğini sanırsın. Bilemiyorum ama ben buradan karsılıklı bir sevgi saygı hissedemedim. Yılların akıp gıderken ahlarla vahlarla ugraşma hayat cok kısa ve sen daha baharındasın.
 
Bazen sevdiğini sanırsın. Bilemiyorum ama ben buradan karsılıklı bir sevgi saygı hissedemedim. Yılların akıp gıderken ahlarla vahlarla ugraşma hayat cok kısa ve sen daha baharındasın.
Ona sorsak o da beni çok seviyor. İlk zamanlardaki gibi hemde.... ama eskiden bana şiirler bile yazardı şimdi halimi hatırmı bile sormuyor. Tabi buna sevmek denirse
 
Sadece aşk, sevgi evlilik yürütmek için yeterli olaydı emin olun boşanmalar yüzde 90 azalırdı. İki yıl iş bulamamak geçindirmesi gereken bir ev olan insan için evet iş beğenmemektir. Alt komşumun kocası bilgisayar mühendisi çok iyi bir üniversiteden mezun, işten çıkartıldı. İş ararken boş durmayayım diye gece klüplerinde kapıda güvenlik olarak çalışıyordu. Sonra girdi 3 ay benzinlikte pompacılık yaptı zerre gocunmadı. Benim iş seçme lüksüm yok diyordu. Gönlüne göre bir iş bulduğunda da ayrılıp o işe girdi. Kocam çalışmamı istemiyor saçmalığına değinmek istemiyorum bile. Daha yaşınız çok genç ve önümüzde upuzun bir hayat var. Belki bir şeyler yoluna girer diye bütün ömrünüzü heba etmeyin. Burda yazdıklarınızdan bile anlaşılıyor ki bu evlilik yürümez
 
Yazılarınızdan hayat enerjinizi sömürdüğü belli.
Ama adam ezilmiş altınızda kalmış. Yani ben tasvip etmesemde erkeklerin %90'ı hala bu zihniyette. Altınlarınızı bozdurdunuz. Ezildi. Eve siz ekmek getirdiniz. Ezildi. Aileniz yardım etti. Ezildi. Şimdi üstünlük güyaaa ona geçti. Eziyor. Eziliyorsunuz. Farkındasınızdır umarım.

Allahtan şiddete meyletiği an durdurmuşsunuz. Zira hıncını çıkartacak mış zaten sizden. Fiziksel şiddet gösteremeyince psikolojik şiddete başvurmuş.

Ama siz seviyorum diyorsunuz diyecek pek bişey kalmıyor. Tek diyebileceğim çocuk konusunu iyi düşünün zira bu evliliğe de çocuk pek yakışmaz.
 
Bazen sevmek yeterli olmaz. Eşinize liseli aşıklar gibi aşık olabilirsiniz ama mantıklı bir kadın olarak sizi aşağılayan, hor gören, yalanlar söyleyen, el kaldıran, sevgisini göstermeyen bir adama sırf siniriniz geçtiğinde çok seviyorsunuz diye bir ömür katlanmak durumunda olmadığınızı bilmeniz gerekir .
 
Merhabalar 25 yaşındayım iki buçuk yıllık evliyim. Eşimle bi nevi görücü usulü tanıştık. Flörtlük sevgililik nişanlılık zamanları köpeğim olan ağzıma bakan adam evlenince bi anda tam tersine döndü. Yani beni o kadar çok seviyordu ki ben onu sevmesem bile onunla bir ömür geçiririm diyordum o kadar saygılı şevkatli ince düşünceliydi. İki yıl iş bulamadı. Çok güzel bi üniversiteden çok iyi bi bölümden mezun. İki yıl ağzım açlıktan koktu yinede sesimi çıkarmadım gururuna dokunur diye hiçbir şey demedim. Kalbini kırmadım. Ne diyebilirim ki sonuçta o da yeni evlenmiş karısını mutlu etmek ister eve gelirken bi çiçek almak ister ne biliyim bi çikolata almak ister. İnanın iki yıl boyunca düğündeki takıları harcadık neyim var neyim yok bozdurdum. Onun ailesi hiç yardımcı olmadı ama ben aileme her gittiğimde cebime para sıkıştırdılar o da yetmedi kredi çektik. Olsun dedim sabrımıza değer inşallah karşılığını alırız inşallah dedim çok sabrettim. Yeni evliyim hem eşimin hem kendi ailemi yemeğe davet etmem lazım inanın yüz kere düşünerek çağırdım kışın evlenmiştim biz kaloriferleri yakmadan oturuyorduk fatura gelmesin diye. Onlar gelince kalorifer yakmak zorundayım yemek yapmam lazım tatlı yapmam lazım ama benim hiç malzemem yok. Anlatımca basit gibi geliyor ama yaşayınca çok zor ve ben evlenince farkettim çok varlıklı bi ailem varmış. Gören herkesin ne zaman işe gircek soruları...... ee kocan iş beğenmiyo demeleri..... kayınvalidem ve kayınpederimin ısrarla torun istemeleri..... bu kadar yıl çocuk yapmadınız artık istesenizde olmaz diyenler..... her kafadan ayrı bi ses. Ben zaten bunalmışım sinir stresten uyku uyuyamıyorum on kilo vermişim. Bide bunlarla uğraşıyorum. Eşimin çalışmadığını bile bile insanlar bana çocuk soruyor. Yok neymiş çocuk bereketiyle gelirmiş. Tabi bereketiyle gelir allah bilir ama yani insan ayağını yorganına göre uzatsın. Maaş girmeyen bir eve nasıl çocuk gelsin. Ben beş aylık gibi işe girdim eşimin çok gururuna dokundı. O evde beni bekledi ben işe gittim geldim. O da çok bunaldı onuda anlıyorum. Bu sefer ben para kazanmaya başlayınca bana laf sokmaya başladı. Sürekli tartışmalar arttı. Sonra bi sebepten işten çıkmam gerekti. Zaten eşim çalışmama çok karşı bende üniversite mezunuyum. Bu da ilk ve son iş tecrübemdi. Şimdi işe girdi bu sefer o değişti. Bişey demiyodum bu zamana kadar. Oda bunaldı diyodum onunda psikolojisi bozuldu diyordum yeni evlenmiş adam ve işsiz. En mutlu olması gereken zamanlar hep berbat geçti. Bu arada eşim 29 yaşında. Nişanlıylen bile paraya ihtiyacı vardı o zaman bile nişanda bana takılan ne var ne yok hepsini ona vermiştim hiç düşünmeden. İşsizken hergün onu güldürmeye çalıştım kağıt kalemden oyunlar türetmeye çalıştım vakit geçirelim diye.ve iki yıl çok uzun çok yıprandım ben. Bu süre zarfında üç beş işe girip çıktı veyahut çıkarttılar bilmiyorum. Şimdi işe girdiği yer çok güzel allah daim eder inşallah. Ama artık sürekli hakaret duyuyorum sürekli beni aşağılıyor. Tartıştığımız zaman ben dünyadaki en kötü insanmışım gibi davranıyor. Bi kaç kere el kaldırdığı oldu ama haddini bildirdim. Karşıındakinin karısı olduğunu unutuyor demediği hakaret kalmıyor aradan bi saat geçince bana yanaşıyor ben sinirli bi insanım sinirden ne dediğimi duymuyorum vs vs ama ben dediklerini asla unutamıyorum. Hele bi gün anneme gitmiştim sabahtan akşama kadae ordaydım. Daha evleneli üç ay olmuştu. Çalışmıyordu yine. Bi baktım p*rno izlemiş. Kahroldum. Sanki benim gitmemi bekliyormuş izlemek için fırsat kolluyormuş. Daha önceden bu konu hakkında ona görüşlerimi söylemesem tamam derim benim rahatsız olacağımı düşünememiştir derim ama söylemiştim tavrımı belli etmiştim. Bi hafta kendime gelemedim sonra konuştum öZür diledi. Daha sonra tekrar yaptı. Ve dışardaydık eve geldik koşa koşa elinde telefonla duşa girdi. Meğersem bunun içinmiş. Ben cinsellik konusunda eşimin beklentilerini fazlasıyla karşılıyorum buna çok eminim. Bu sefer çok özür diledi pişman oldu ağladı. Daha sonra hiç yapmadı. O bitti ama hakaretler başladı. Nefes alsam niye nefes alıyosun der duruma geldi. Çok değişik birisi. Kimseyle oturup iki kelime muhabbet etmez çok yabani. Herles bana diyorki sen bu adamla aynı evde sıkılmıyo musun. Sıkılıyorum hiç konuşmuyor. Ben çok hareketli yaşam enerjisi olan hayvanları çok seven hayat dolu b kadındım. Şimdi ruhsuzum adeta. Hakaret duymaktan bıktım. Ölü gibiyim aynı. Şu kıyafeti giy sana çok yakışır diyorum güzel bi şekilde en basitinden bunda bile azar işitiyorum. Avaz avaz bağırıyor. Kaç yaşında adammış küçük çocuk gibi kıyafetlerine ben mi karışacakmışım. Ne alaka be ne alaka. Teyzemin kızı evleniyor çok samimiyiz abla kardeş gib. Diyorum çok heyecanlıyum inşallah eşiyle sende çok iyi anlaşırsınız arkadaş olursunuz diyorym. Gerizekalı mısın diyor. Sanane onun kocasından diyor. Asla kitap okumaz. Kelime dağarcığı yok denecek kadar az. Oturup karşılıklı konuşabileceğimiz ortak bi konumuz yok. Muhabbet edince iki kelimeden fazla konuşmaz. Yüzğme bakmaz sürekli telefonuyla takılır. Ama benim ona sinirim geçince çok seviyorum onu. Gerçekten liseli aşık gibiyim. Ama o bana bu şekilde davranınca direkt soğuyorum ondan. Boşanırsam üzülür müyüm pişman olur muyum bilemiyorum ama kendimi çok değersiz hissediyorum. Onsuz bir gece bile uyuyamam. Tüm gün aklım onda. Ama işte o bana böyle davrnaınca herşey gidiyor. Aşkımdan kötü huylarıda göremiyorum. Bekarken herkes demişti. Bu sana göre değil. Hiçbir şeyiniz uymuyo sakın evlenme pişman olursun diye ama yaptık bi hata. Lütfen bişeyler yazın dertleşmete ihtiyacım var. En kçtü gününde yanında olduğum adam neden böyle
Deveye diken insana da ... yaranır diye boşa demiyorlar. Eşin sana köpek çektiği için aşıksın ona... bu kişilik bozukluğu bunu aş ve kıçına tekmeyi vur bu gerzeğin daha iyilerine layıksın çok iyi bir insansın
 
Ve nişanlılık döneminden itibaren devamlı maddi destek sağlamak durumunda kalmışsınız evet hayat müşterek elbette eşine maddi destekte bulunur insan ama kendi ayakları üzerinde durmadan(iki taraf için de geçerli) evliliğe kalkışmak da ilk yıllarda böylesine yıpranmanıza neden olmuş.
 
Pişman olurum diye çok korkuyorum. Dediğim gibi sinirim geçince onu çok seviyorum. Neyini sevdiğimide bilmiyorum aslında. Çünkü gerçekten hiç ama hiç ortak noktamız yok
Neyine pişman olacaksınız hakaretlerine mi? Ah boşanmadaydım da şimdi bana hakaret etseydi mi diyeceksiniz.

En başında ikiniz de işsizken evlenmeniz hata. Aklı başında kimse sizi uyarmadı mı? Ne ile geçineceksiniz diye düşünmediniz mi?

Hadi evlendiniz bari çocuk yapmayın. Ve boşanın kurtulun böyle hayat geçmez.
 
Merhabalar 25 yaşındayım iki buçuk yıllık evliyim. Eşimle bi nevi görücü usulü tanıştık. Flörtlük sevgililik nişanlılık zamanları köpeğim olan ağzıma bakan adam evlenince bi anda tam tersine döndü. Yani beni o kadar çok seviyordu ki ben onu sevmesem bile onunla bir ömür geçiririm diyordum o kadar saygılı şevkatli ince düşünceliydi. İki yıl iş bulamadı. Çok güzel bi üniversiteden çok iyi bi bölümden mezun. İki yıl ağzım açlıktan koktu yinede sesimi çıkarmadım gururuna dokunur diye hiçbir şey demedim. Kalbini kırmadım. Ne diyebilirim ki sonuçta o da yeni evlenmiş karısını mutlu etmek ister eve gelirken bi çiçek almak ister ne biliyim bi çikolata almak ister. İnanın iki yıl boyunca düğündeki takıları harcadık neyim var neyim yok bozdurdum. Onun ailesi hiç yardımcı olmadı ama ben aileme her gittiğimde cebime para sıkıştırdılar o da yetmedi kredi çektik. Olsun dedim sabrımıza değer inşallah karşılığını alırız inşallah dedim çok sabrettim. Yeni evliyim hem eşimin hem kendi ailemi yemeğe davet etmem lazım inanın yüz kere düşünerek çağırdım kışın evlenmiştim biz kaloriferleri yakmadan oturuyorduk fatura gelmesin diye. Onlar gelince kalorifer yakmak zorundayım yemek yapmam lazım tatlı yapmam lazım ama benim hiç malzemem yok. Anlatımca basit gibi geliyor ama yaşayınca çok zor ve ben evlenince farkettim çok varlıklı bi ailem varmış. Gören herkesin ne zaman işe gircek soruları...... ee kocan iş beğenmiyo demeleri..... kayınvalidem ve kayınpederimin ısrarla torun istemeleri..... bu kadar yıl çocuk yapmadınız artık istesenizde olmaz diyenler..... her kafadan ayrı bi ses. Ben zaten bunalmışım sinir stresten uyku uyuyamıyorum on kilo vermişim. Bide bunlarla uğraşıyorum. Eşimin çalışmadığını bile bile insanlar bana çocuk soruyor. Yok neymiş çocuk bereketiyle gelirmiş. Tabi bereketiyle gelir allah bilir ama yani insan ayağını yorganına göre uzatsın. Maaş girmeyen bir eve nasıl çocuk gelsin. Ben beş aylık gibi işe girdim eşimin çok gururuna dokundı. O evde beni bekledi ben işe gittim geldim. O da çok bunaldı onuda anlıyorum. Bu sefer ben para kazanmaya başlayınca bana laf sokmaya başladı. Sürekli tartışmalar arttı. Sonra bi sebepten işten çıkmam gerekti. Zaten eşim çalışmama çok karşı bende üniversite mezunuyum. Bu da ilk ve son iş tecrübemdi. Şimdi işe girdi bu sefer o değişti. Bişey demiyodum bu zamana kadar. Oda bunaldı diyodum onunda psikolojisi bozuldu diyordum yeni evlenmiş adam ve işsiz. En mutlu olması gereken zamanlar hep berbat geçti. Bu arada eşim 29 yaşında. Nişanlıylen bile paraya ihtiyacı vardı o zaman bile nişanda bana takılan ne var ne yok hepsini ona vermiştim hiç düşünmeden. İşsizken hergün onu güldürmeye çalıştım kağıt kalemden oyunlar türetmeye çalıştım vakit geçirelim diye.ve iki yıl çok uzun çok yıprandım ben. Bu süre zarfında üç beş işe girip çıktı veyahut çıkarttılar bilmiyorum. Şimdi işe girdiği yer çok güzel allah daim eder inşallah. Ama artık sürekli hakaret duyuyorum sürekli beni aşağılıyor. Tartıştığımız zaman ben dünyadaki en kötü insanmışım gibi davranıyor. Bi kaç kere el kaldırdığı oldu ama haddini bildirdim. Karşıındakinin karısı olduğunu unutuyor demediği hakaret kalmıyor aradan bi saat geçince bana yanaşıyor ben sinirli bi insanım sinirden ne dediğimi duymuyorum vs vs ama ben dediklerini asla unutamıyorum. Hele bi gün anneme gitmiştim sabahtan akşama kadae ordaydım. Daha evleneli üç ay olmuştu. Çalışmıyordu yine. Bi baktım p*rno izlemiş. Kahroldum. Sanki benim gitmemi bekliyormuş izlemek için fırsat kolluyormuş. Daha önceden bu konu hakkında ona görüşlerimi söylemesem tamam derim benim rahatsız olacağımı düşünememiştir derim ama söylemiştim tavrımı belli etmiştim. Bi hafta kendime gelemedim sonra konuştum öZür diledi. Daha sonra tekrar yaptı. Ve dışardaydık eve geldik koşa koşa elinde telefonla duşa girdi. Meğersem bunun içinmiş. Ben cinsellik konusunda eşimin beklentilerini fazlasıyla karşılıyorum buna çok eminim. Bu sefer çok özür diledi pişman oldu ağladı. Daha sonra hiç yapmadı. O bitti ama hakaretler başladı. Nefes alsam niye nefes alıyosun der duruma geldi. Çok değişik birisi. Kimseyle oturup iki kelime muhabbet etmez çok yabani. Herles bana diyorki sen bu adamla aynı evde sıkılmıyo musun. Sıkılıyorum hiç konuşmuyor. Ben çok hareketli yaşam enerjisi olan hayvanları çok seven hayat dolu b kadındım. Şimdi ruhsuzum adeta. Hakaret duymaktan bıktım. Ölü gibiyim aynı. Şu kıyafeti giy sana çok yakışır diyorum güzel bi şekilde en basitinden bunda bile azar işitiyorum. Avaz avaz bağırıyor. Kaç yaşında adammış küçük çocuk gibi kıyafetlerine ben mi karışacakmışım. Ne alaka be ne alaka. Teyzemin kızı evleniyor çok samimiyiz abla kardeş gib. Diyorum çok heyecanlıyum inşallah eşiyle sende çok iyi anlaşırsınız arkadaş olursunuz diyorym. Gerizekalı mısın diyor. Sanane onun kocasından diyor. Asla kitap okumaz. Kelime dağarcığı yok denecek kadar az. Oturup karşılıklı konuşabileceğimiz ortak bi konumuz yok. Muhabbet edince iki kelimeden fazla konuşmaz. Yüzğme bakmaz sürekli telefonuyla takılır. Ama benim ona sinirim geçince çok seviyorum onu. Gerçekten liseli aşık gibiyim. Ama o bana bu şekilde davranınca direkt soğuyorum ondan. Boşanırsam üzülür müyüm pişman olur muyum bilemiyorum ama kendimi çok değersiz hissediyorum. Onsuz bir gece bile uyuyamam. Tüm gün aklım onda. Ama işte o bana böyle davrnaınca herşey gidiyor. Aşkımdan kötü huylarıda göremiyorum. Bekarken herkes demişti. Bu sana göre değil. Hiçbir şeyiniz uymuyo sakın evlenme pişman olursun diye ama yaptık bi hata. Lütfen bişeyler yazın dertleşmete ihtiyacım var. En kçtü gününde yanında olduğum adam neden böyle
Bi tv programında izlerken denk geldim böyle bi olaya bi kadın bağlandı evlilik terapistine hemen hemem aynılarını anlattı psikoloğun verdiği yanıtı aktarıyorum :) "kızım senin kocan porno bağımlısı bunun için tedavi olması lazım, cinsel yönden sen ne kadar iyi olursan ol kendi kendine yettiği için seni fazlalık gibi görüyor.
Bende bağımlılık tepkileri veriyor eşiniz, sigara bağımlıları bi kaç gün içmesin rüzgarın esiş yönüne bile sinirlenir havayla kavga ederler mesela. Bunun için tedavi olmalı ben ortada bitecek bi evlilik göremedim bağımlılık gördüm 😐
 
Ve nişanlılık döneminden itibaren devamlı maddi destek sağlamak durumunda kalmışsınız evet hayat müşterek elbette eşine maddi destekte bulunur insan ama kendi ayakları üzerinde durmadan(iki taraf için de geçerli) evliliğe kalkışmak da ilk yıllarda böylesine yıpranmanıza neden olmuş.
Evlendiğimiz zaman çalışıyordu. Patronu dükkank kapattığı için işsiz kaldı. Daha sonra pandemi vs derken herkes zaten işçi çıkarttı hiç iş bulamadı
 
Evlendiğimiz zaman çalışıyordu. Patronu dükkank kapattığı için işsiz kaldı. Daha sonra pandemi vs derken herkes zaten işçi çıkarttı hiç iş bulamadı
Nişanlıylen bile paraya ihtiyacı vardı o zaman bile nişanda bana takılan ne var ne yok hepsini ona vermiştim
Daha evleneli üç ay olmuştu. Çalışmıyordu yine.

Bunları yazan siz değil misiniz ben o yüzden kendi ayakları üzerinde durup en azından birikim yapabilip sonra evliliğe yönelseydiniz daha rahat geçebilirdi evliliğinizin ilk zamanları diye düşünüyorum. Maddi zorluklar yıpratmış yani.
 
Lütfen çocuk yapmayın. Ciddi bir şekilde konuşun, zaman verin. Olmuyorsa boşanın derim.. sevgisiz bi adamla ömrünüzü bitirmeyin..
KOnuştum defalarca ama ortada bişey yok sen büyütüyorsun diyor. Kayınpederimle konuştum ailesi beni çok sever. Boşanıcam dedm katlanamıyorum dedim. Hemen oğlunu aradı benim kızımı üzemezsin haddini bil ayağını denk al dedi saatlerce azarladı onu. Onun ailesi bile benim arkamda
 
Deveye diken insana da ... yaranır diye boşa demiyorlar. Eşin sana köpek çektiği için aşıksın ona... bu kişilik bozukluğu bunu aş ve kıçına tekmeyi vur bu gerzeğin daha iyilerine layıksın çok iyi bir insansın
Ah ah çok teşekkür ederim
 
Yazılarınızdan hayat enerjinizi sömürdüğü belli.
Ama adam ezilmiş altınızda kalmış. Yani ben tasvip etmesemde erkeklerin %90'ı hala bu zihniyette. Altınlarınızı bozdurdunuz. Ezildi. Eve siz ekmek getirdiniz. Ezildi. Aileniz yardım etti. Ezildi. Şimdi üstünlük güyaaa ona geçti. Eziyor. Eziliyorsunuz. Farkındasınızdır umarım.

Allahtan şiddete meyletiği an durdurmuşsunuz. Zira hıncını çıkartacak mış zaten sizden. Fiziksel şiddet gösteremeyince psikolojik şiddete başvurmuş.

Ama siz seviyorum diyorsunuz diyecek pek bişey kalmıyor. Tek diyebileceğim çocuk konusunu iyi düşünün zira bu evliliğe de çocuk pek yakışmaz.
Çok doğru yazmışsınız. İnanın tek beklentim karşılıklı kahve içip iki muhabbet etmek. Ama insan o kadar fedakarlığa rağmen böyle muamele görünce.......
 
KOnuştum defalarca ama ortada bişey yok sen büyütüyorsun diyor. Kayınpederimle konuştum ailesi beni çok sever. Boşanıcam dedm katlanamıyorum dedim. Hemen oğlunu aradı benim kızımı üzemezsin haddini bil ayağını denk al dedi saatlerce azarladı onu. Onun ailesi bile benim arkamda
Hep "buyutuyorsun" derler. Yıllarca karşında ezilip buzulmus. Şimdi fırsatını bulmuş aklınca ego tatmini yapıyor.
 
X