- 3 Eylül 2012
- 21.854
- 57.513
- 798
- Konu Sahibi Felix_Felicis
-
- #41
Merhaba, 9 yıllık sevgilimle iliskimiz biteli 1ay 2 gün oldu bugün. Ilk 10 gün çok ağladım. Ama hani bayılmalarım falan olmadı, çok çok kendimi dağıtmadım. Evet kilo verdim oldukca. 48den 45e düstüm. Bu benim icin büyük bir oran. Cunku zaten ideal kilim 52 falan..
Ama artık oyle barısma ya da yeniden bir araya gelme diye ümidim de yok. Ama yine de hala cok sakinim. Ağlayamıyorum mesela. Bazen gün içinde gözüm doluyor, bir iki damla yaş akıyor o kadar. Ama kahrolma vs bisey yok. Hayatıma kaldığım yerden devam ediyorum, arkadaslarimla ailemle konusmak gibi. sakalasmalarım da devam ediyor, tamam eskisi kadar neseli degilim ama tamamen suratsız da degilim.
Son 4 yıldır baska sehirlerdeydik. 2 haftada 1 görüşüyorduk ama sürekli telefonla konusuyoduk mesajlasiyoduk. Yani uzak uzak da degildik birbirimizden. Dolayısıyla okulda ya da çarşıda pazarda karsılasmıyorum onunla, ama neredeyse her yere onunla gittigim icin de her gittigim yerde onu görüyor gibi oluyorum.
Bunu niye anlattım? Çünkü bu halime anlam veremiyorum. Ben deli gibi asıktım ona çünkü, bildiginiz evlilik hayalleri vs kuruyorduk. Hatta aldığımız kararları da evliliģe göre alıyorduk. Aşırı bi bağlılıgm vardı yani. Ama suan cok sakinim ve her gören cok cabuk ve iyi atlattın sen bu durumu senden bu kadarını beklemiyorduk diyor. Korkutuyor bu durum beni. Duygularımı cok bastırıyorum bunun farkındaym ama bunu engelleyemiyorum. Bu durum bir fırtına öncesi sessizliği mi? Başıma bikac ay öncesi psikolojik bi travmaya bağlı bir ruhsal rahatsızlık geldi yinelenmesinden korkuyorum cok.
Şu halim tavrım normal mi? Bu benim ilk ayrılığım ve normal olan ne bilmiyorum. Ama etrafımdakiler aylarca haftalarca ayrılık depresyonu yaşadılar ben kendimde bunu görmüyorum. Üstelik aşırı duygusal biriyim cidden, haberde gördüğüm bir cocuk icin bile aylarca gözyaşı döktüm o haberin pesine düştüm.. onun yanında bu durum benim için yıkım olmalıydı bence..
Ayrılırken hakaret etmedik birbirimize gayet anlayışlıydık. Ama elbette beni hayal kırıklığına ugratan hali tavrı sözleri oldu. Bunlar mi sebep bu durumuma diyorum ama çok da aklıma yatmıyor bu ihtimal..
Sizce gerçekten bu ruh halim endise verici mi? Büyük bir yıkım beni mi bekliyor?
Ben kendim için, o gözümden iki damla yaş akıyor sadece ama kahrolmuyorum diyorsun ya hani,
öyle durumlarda daha çok üzülüyorum.
Çünkü bana göre o benim elimden bir şey gelmiyor, çaresizim ama çok üzgünüm gözyaşımdır.
Bağıra çağıra ağlamalarım da bir şeyleri değiştirme çabası var bana göre.
Bence kendini bu kadar sorgulamamalısın.
Ben çok duygusal biri değilim hatta gaddar olduğumu söyler ailem
ama hiç ummadığım olaylara ve kişilere karşı inanılmaz duygusal yaklaştığımı gördüm.
Belli olmuyor o işler yani :)
Bundan sonrası için çok mutlu olmanı dilerim.
sonradan koyuyor o cansu
sınavın nasıl geçti?
neden ayrıldınız?
Evet elimden bisey gelmiyor. Yapabilecegim her seyi de yaptım. Bunun rahatlıgı da var aslında. Artık yapabilecegim bir sey kalamdı, icim rahat. Ve artık olacak bisey olmadıgının farkındayım oldukca. Sanırım bu sakinlik de ondan olabilir. Iyice bıraktım vazgectim.
Güzel geçti, sonucu da güzel geldi. insallah bir ay sonraki final de iyi geçip sınıfı gecebilirim umarım.
Cidden bunun acısı çıkar mı zeytin?
yas dönemi diye bir şey var
bence zaman geçtikçe özlersin ki bu doğal
duygularını şimdi bastırsan bile sizin için özel bir anda, bir yerde ya da bir eşyasında hatırlarsın ve özlersin diye düşünüyorum.
kötü ayrılsanız unutmak daha kolay olabilir çünkü nefrete yakın duygular giriyor devreye.
yine de bunun doğal bir süreç olduğunu kabul ederek yaşamalısın diye düşünüyorum.
bazı zmanlar modun düşebilir, ağlayabilirsin, dağılabilirsin bazı günler gülüp eğlenebilirsin her günün birbirinden farklı geçebilir
bu durumu çok uzatmadığın sürece bence normal ve yaşanması gereken bir süreç
yaşayıp atlatmalısın.
Mantığında bitirmişsen sıkıntı değil yalnız duyguları bastırıp görmezden geliyorsan sıkıntı
Duygularını bastırma şu şekildedir; aklına geldiğinde gelmesin diye çabalamak, ağlamak istediğinde kendini tutmak vs.Iste ben bunun farkına varamıyorum kendimde.
Duygularını bastırma şu şekildedir; aklına geldiğinde gelmesin diye çabalamak, ağlamak istediğinde kendini tutmak vs.
Ben duygularınızı bastırdığınızı sanmıyorum..Evet bazen böyle oluyor. Ama bazen de aklıma geliyor sadece 2 damla düşüyor o kadar. Ben hicbir sey yapmıyorum aglamamk için.
Mesela dun onunla gezdigim yerlerde gezdim, yemek yedigimiz yerde yemek yedim. Zor geldi ama aglamadm mesela. Sadece üzüldüm.
Ben duygularınızı bastırdığınızı sanmıyorum..
:)cok tatlisin.Şöyle anlatayım, ben onu kime anlatsam aldığım tek tepki "masallah ne kadar cok seviyorsun, keske bu kadar sevilsek biz de. Umarım kıymetini bilir senin" oluyordu. Cidden kanatlanıp ucuyordum. Ve kafamda mükemmel insana en cok yaklasan kisi oydu. Deli divaneydim ona açıkçası :) ayrıldıgımızda bile, beni senin kadar sevecek biri olmycak bidaha demisti.
Ama o mükemmel insanın tavrı hareketleri ve ayrılık sürecindeki yol planı o kadar hayal kırıklığına uğrattı ki beni.. bi müddet kabullenemedim, hayır bu kişi aynı kisi olamaz dedim. Asla saygısızlık yapmadı cirkinlesmedi ama ondan beklenen tavrı ve duruşu göstermedi. Bana iliski boyunca gösterdiği kisiden daha farklıydı.
Evet şu aşamada artık bir geleceğimiz olduğunu düşünmüyorum. Ama bu beni cok üzüyor olmasi gerekirdi. O hayal kırıklığı bile başlı başına bu kadar hızlı toparlanmamı engellemeliydi. Ben bu kadar güçlü biri degilim zira. :)
:)cok tatlisin.
Aslinda biraz da sogumussun neeyyseki:)olsun boyle daha guzel.Aksi cok kotu oluyor.Cehennem gibi oluyor tavsiye etmem.
Ben de duygusalimdir
Ondan dolayi daha cok yipranirim.Ayrilik sonrasi sakinlik bende sevgi olmadiginda olur.
Nasil ayrildiniz?Seviyorum, hala seviyorum, çok seviyorum. Ama olmaz bunu da biliyorum. Haketmedim bu kadarını ben. Bu kadar kötü biri değildim çünkü.
Bilmiyorum ilk yasadıgm ayrılık bu benim. Belki de sonradan yıkılıcam iyice. Bu sürec nasıl olacak hic bilmiyorum.. ve cok korkuyorum.
Keske gelse ve toparlasa herseyi. Icimden bu geciyor. Ama hemen ardndan da toparlıycak kadar sevmiyor olusu geliyor aklima
Nasil ayrildiniz?
Ben kendim için, o gözümden iki damla yaş akıyor sadece ama kahrolmuyorum diyorsun ya hani,
öyle durumlarda daha çok üzülüyorum.
Çünkü bana göre o benim elimden bir şey gelmiyor, çaresizim ama çok üzgünüm gözyaşımdır.
Bağıra çağıra ağlamalarım da bir şeyleri değiştirme çabası var bana göre.
Bence kendini bu kadar sorgulamamalısın.
Ben çok duygusal biri değilim hatta gaddar olduğumu söyler ailem
ama hiç ummadığım olaylara ve kişilere karşı inanılmaz duygusal yaklaştığımı gördüm.
Belli olmuyor o işler yani :)
Bundan sonrası için çok mutlu olmanı dilerim.
Canım ancak okuyabildim konunu... Ben senin şu anki durumunu bir kabulleniş olarak yorumladım. Ayrılırken tam da ondan beklediğin tavırlar içinde olsaydı bence şu an bu kadar iyi olmayabilirdin. Çünkü insanın umudu kaldığında içi gerçekten yanmaya devam ediyor. Sen kabullenmişsin, ayrılık sürecinde karşında başka bir adam görmüşsün, çok kırılmışsın ama bir yandan onun sana kasten yaptığı seni hırslandıracak bir çirkinlik yok, bu sayede de kabulleniş evresine o on günlük ağlamanın (hayal kırıklığı ve reddedişin) ardından çabucak gelmişsin sanırım. Bundan sonrasının çok sarsıntılı olacağını varsaymıyorum. Flört aşamasını da doya doya yaşamış olmanın da etkili olduğunu düşünüyorum. Ben bu yüzden uzun flört sonrası evlilik diyorum hep. İlişkinin bu evresine insan doyduğunda, gerekli olduğunda vazgeçmek daha kolay oluyor. Aşkın tutkusu zaten daha dingin bir sevgiye dönmüş oluyor, sizinki gibi saygının korunabildiği bir ilişki de söz konusuysa daha sağduyu davranabiliyor taraflar. Ama evlenip de bir iki yıl sonra boşansaydınız, o düzenden vazgeçerken işin içine gurur, daha büyük hayal kırıklıkları ve evliliğe doyamamış "egon" gireceğinden, çok daha fazla yıpranabilirdin ve bu süreçler daha ağır olurdu diye düşünüyorum. O ayılıp bayılmalar, öfke krizleri genelde aldatılma gibi çirkinlikler yüzünden işin içine gurur ve ego girince ortaya çıkıyor sanırım. Siz anlaşarak ayrılmışsınız zaten, ortada bir çirkinlik yokken, hele ki uzun, birbirine doymuş ve birbirini sevmek dışında gerçekten değer vermiş, egoların biraz kenara çekilebildiği ilişkilerin ayrılıkları da böyle oluyor bana kalırsa. Eğer yas dönemini doğru geçirirsen, birkaç ay içinde hemen başka bir insana yönelmezsen, bir fırtına yaşayacağını da sanmıyorum. Bir de zaten çocuk yaşta başlamışsınız. Belki de birçok açıdan sen kendini bile ilişkini yaşarken tanıdın. Bunun için özellikle bu önündeki aylarda hayatına devam ederken kendi içine yönelmen, bir süre yalnız kalman, yalnızlığın içinde kendini tanıman bence önemli.
Genel anlamda olumlu düşünsem de, kilo verişinin sürüp sürmediği bence önemli. Eğer çökmeye devam ediyorsan, iyiyim sandığın halde tepkisizliğe dönüşecek kadar yoğun şiddette bir buhran geçiriyor olma ihtimalin var derim, öyleyse bir destek almanı öneririm. Ama bugünden sonra artık yavaş yavaş yüzüne renk gelir ufak ufak da olsa iştahın açılır küçük küçük verdiğin kiloları alırsan bir fırtınanın yaklaştığını da sanmam. Ayrıca daha çok gençsin, önünde upuzun bir yaşam var, doğru bir karar vermiş görünüyorsun, umarım bundan sonra da her şey senin dilediğin gibi olur..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?