- Konu Sahibi Tombulkedi
-
- #81
Benim esim de veteriner hekim. Samsun'dan mezun. Doktora istiyor ama bir yandan klinigi var zor oluyor. Cok zor meslek ama cok da guzel. En masum varliklar onlar. Allah her acidan yardimciniz olsun.
Benim esim de veteriner hekim. Samsun'dan mezun. Doktora istiyor ama bir yandan klinigi var zor oluyor. Cok zor meslek ama cok da guzel. En masum varliklar onlar. Allah her acidan yardimciniz olsun.Sıkıntı, stres hangi kuruma gitseniz var doğru yani burda olmasam düz memur olsam yine sıkıntılar, dertler bitmeyecekti, bu sefer ordayken de aa keşke akademide mi olsaydım ben araştırmayı seviyodum dicektim.
Ben veteriner hekimiyim ve klinik bilimlerde doktoramı aldım, dahiliye uzmanlık alanım.
Burdan istifa etsem kendi işimi kurma imkanım da var, yarın öbür gün bi sebepten yolumu akademiyle ayırmaya karar verirsem işsiz kalmam bunu biliyorum.
Ama bu yolun sonuna doğru ilerledikçe kalbimden geçenin bu işi burada bu şekilde yapmak olup olmadığına dair sualler ve sorgularla dolu bir halet-i ruhiyeye büründüm. Çünkü gelişemiyorum, olduğum yerdeyim ve bi süre sonra da hep böyle olacak.
Mobbing, baskı, hatta ve hatta ülkenin doğusunda bir ilde olmamdan ve buraya batıdan gelmiş olmamdan mütevellit sözlü ve fiziki olmasa da hissettirilen sen farklısın bizden değilsin durumu ile de karşı karşıyayım. Bu da yıpratıyor ve her şeyi bırakasım geliyor. Bi yandan da diyorum ki e bırakıp gittin nolacak, “hahaha bak geldi ve yapamadı, biz zaten istemiyoduk onu, bak işte biz bişey yapmadık gitmesi için kendi isteğiyle gitti” dedirteceğim. Sonra diyorum ki ya ağaç değilsin doçent ve profesör olup mutsuz ve şevksiz olduktan sonra ne anlamı var bu işin? Di mi ama?
Çalıştığım yerde imkanlar çok kötü, gelişemiyoruz, yeni bir yöntem, yeni bir metot yok gelişmek için, ödenek kısıtlı veriliyor, e ben burda yükselsem nolacak, burdakiler gibi bişey bilmez kendini tekrar eder halde olmaktansa git kendi işin için çalış çabala diyorum. En azından kendine yorulursun, milletin angaryasıyla uğraşmazsın. Onun ders ücreti, bunun projesi, şunun araştırması, e ben peki? Ben kendime ne zaman yapacağım? Doçent olduktan sonra mı? Ne anladım bu işten.
Bilmiyorum.
Fazlaca arafta kaldığım vakitlere esirim şuan. hakkımızda hayırlısı.
Hic dusunemedim açıkçası. Hevesim kırıldı depresif bir moda girdim kotu bir donem gecirdim. Belki dediginiz gibi olabilirdiBaska okullara gecemez miydiniz? Daha dogudaki okullara? Ben de Izmir'de okudum ve oradaki cogu ars gorden ayni seyleri duyuyorum.
Yaa üzüldüm valla hikayenizeYaziniz beni huzunlendirdi. Üniversite hazirlik sinifinda akademisyen olacagim dedim. Okulda birsuru projeye katildim, not ortalamami yuksek tuttum, yabanci dil kastim, yuksek lisans yapmak istedigim alanda kendimi hep gelistirdim. Lisanstan mezun oldum 3 ay sonra yuksek lisansa 2.en yuksek puanla girdim. Ders asamasinda projeler, makalaler, 3 saatlik uykuyla derse girmeler, asiri derecede heyecanliydim ve seviyordum. Sira tez asamasina geldiginde ise tam bir fiyaskoydu. Danismanima akademik kariyer yapmak istedigimi belirttim. Bu konu hakkinda konusurken ilanlarin kisiye ozel acildigini, kendilerininde bu sekilde kadroya alindigini alenen beyan etti. Acilan ilanlarda bunu zaten goruyordum ama yinede bir umudum vardı. Bu arada Sinifimda dekanin oglu vardi ve oda akademik olarak ilerleme hedefindeydi. Bu yuzden inancim kalmamisti.
Bu arada danismanim bolumumuzde yer alan profesorun eski asistaniydi. Profesörün yazacağı kitabin konusu hakkinda tez yazmami ve arastirmalarimi o profesorlede paylasmami istedi. Konuyu istememe ragmen resmen diretti. Baska alternatifleri dikkate almadi. Tez asamasinda birakmak zorunda kaldim. Bu arada izmirde bilindik bir kurum icin proje hazirliyorduk, ucret verilecek ve projede adimiz yer alacakti. Emeklerimizin ustune coktuler. Ucreti gectim projede adimiz yoktu :) Bu konulari okuyunca kalbim cız ediyor. Su an baska birinin cok istedigi hayali yasiyorsunuz, lutfen birakmayin :)
Ben de doktorayı bitireyim birkaç yıl ara verecegim doçentlik kaçmıyor ya.Benim 2 yl ogrencim 40 yasinda yuksege basladi. 2 cocugun ustune basladilar. Gayet de iyiler. Bu islerin yasi yok bence. Bolumumuzdeki cok yetkin hocalardan biri de 40 yasinda baslamis doktoraya. Profluktan emekli oldu. Yani onemli olan istek bence. Kac kisi de erken baslayip 22 yasinda fln birakiyor istekleri bitince. Lisansin hemen ustune yuksek lisans cok agir geliyor bazilarina.
Doktoranizi bitirmissiniz aslında batiya doğru gelin madem bulunduhunuz kurum vasifsizsa. Hem değişiklik iyidir. Sizde hem klinik hem hocalık olmuyor mu bazılarında oluyor. Doçentlikten sonra galiba ama dimi.Sıkıntı, stres hangi kuruma gitseniz var doğru yani burda olmasam düz memur olsam yine sıkıntılar, dertler bitmeyecekti, bu sefer ordayken de aa keşke akademide mi olsaydım ben araştırmayı seviyodum dicektim.
Ben veteriner hekimiyim ve klinik bilimlerde doktoramı aldım, dahiliye uzmanlık alanım.
Burdan istifa etsem kendi işimi kurma imkanım da var, yarın öbür gün bi sebepten yolumu akademiyle ayırmaya karar verirsem işsiz kalmam bunu biliyorum.
Ama bu yolun sonuna doğru ilerledikçe kalbimden geçenin bu işi burada bu şekilde yapmak olup olmadığına dair sualler ve sorgularla dolu bir halet-i ruhiyeye büründüm. Çünkü gelişemiyorum, olduğum yerdeyim ve bi süre sonra da hep böyle olacak.
Mobbing, baskı, hatta ve hatta ülkenin doğusunda bir ilde olmamdan ve buraya batıdan gelmiş olmamdan mütevellit sözlü ve fiziki olmasa da hissettirilen sen farklısın bizden değilsin durumu ile de karşı karşıyayım. Bu da yıpratıyor ve her şeyi bırakasım geliyor. Bi yandan da diyorum ki e bırakıp gittin nolacak, “hahaha bak geldi ve yapamadı, biz zaten istemiyoduk onu, bak işte biz bişey yapmadık gitmesi için kendi isteğiyle gitti” dedirteceğim. Sonra diyorum ki ya ağaç değilsin doçent ve profesör olup mutsuz ve şevksiz olduktan sonra ne anlamı var bu işin? Di mi ama?
Çalıştığım yerde imkanlar çok kötü, gelişemiyoruz, yeni bir yöntem, yeni bir metot yok gelişmek için, ödenek kısıtlı veriliyor, e ben burda yükselsem nolacak, burdakiler gibi bişey bilmez kendini tekrar eder halde olmaktansa git kendi işin için çalış çabala diyorum. En azından kendine yorulursun, milletin angaryasıyla uğraşmazsın. Onun ders ücreti, bunun projesi, şunun araştırması, e ben peki? Ben kendime ne zaman yapacağım? Doçent olduktan sonra mı? Ne anladım bu işten.
Bilmiyorum.
Fazlaca arafta kaldığım vakitlere esirim şuan. hakkımızda hayırlısı.
Ah şu kafanın içinde taşıdığımız yüklerÇok küçük bir şehirde yaşıyorum. Hiçbir şey yok kreşi zor buluyoruz. Şu doktorayı bitirsem önüme güzel kapılar açılacak güzel bir şehre gidebileceğim alanım müsait biliyorum. En azından özel bir üniversitede bile kolaylıkla kadro bulabilirim. Yeterlilik aşamasındayım Kasım'da sinavim var. Ama tükenmişlik yaşıyorum. Sevmiyor da değilim akademik kariyeri. Aksine hep sevmişimdir. Ama yoruldum galiba. benim ne zaman su kafam rahat olacak artık ya. Ne zaman çocuğumla ilgilenirken aklım derste olmayacak. Gönül rahatlığıyla vicdan yapmadan dizi izlicem. Daha en azından 3 yıl var bitirmeye. Kosturmaktan yoruldum. Bıraksam olmaz yani hayat kalitemi yükseltmemin tek şansı devlet olsun özel olsun üniversite kadrosu. Benim herşeyi bırakıp şöyle temiz bir ay full dizi izlemeye ihtiyacım var ama 4 ay kaldı sınava okunacak binlerce sayfa konu var. Ühhüü anne yaaaa
Ah sorma bacım ya hep mi yumurta kapı olur bi insanAh şu kafanın içinde taşıdığımız yükleryani yapsak daha az yorulurz inan. Ben de yl yi yeni bitirdim çalışıyor olunca zor oldu doktora nasip ama aynı süreçlerden geçtim ben de yl de.. aylarca nerden başlasam nasıl başlasam diye diye içimde bi sıkıntı, omzumda o yükle işe gittim, hobilerimle ilgilendim, dizi izledim vs. Ama tad alabildin mi desen? Yani vasat.. son 4 ay kala bi gqza geldim vitesi artırdım da bitti nihayet, sonra şunu dedim ama böyle gecemi gündümüze katmama, içimde bu sıkıntıyla aylar geçirmeme gerek yokmuş. Zamanında başlasam düzenli ve programlı ilerlesem(her gün 2-3 saat gibi) bir yılda hiç strese girmeden bitermiş. Bunu bilmek sizde işe yarar mı motive eder mi bilmem ama çünkü insan çoğu zaman biliyor bilmesine de iş icraata gelince sonuç yok. Bide çevreme baktım o ara, bunu yapmak isteyip imkanı olmayan onca akranımız var, ayrıcalık farkındasındır hele doktora. Sana getirisi de çok olacakmış aslında motive olman kısmen kolay gibi ama bu sıkışmışlık hissini de biliyorum. Bir yerden başlasan, tünelin ucundaki o ışığı görsen devamı gelir bence, başarılar
Sizi anlıyorum ve çok saygı duyuyorum. Akademik kariyer yapmak bana kalırsa ülkedeki en zor kariyer yollarından biri.Çok küçük bir şehirde yaşıyorum. Hiçbir şey yok kreşi zor buluyoruz. Şu doktorayı bitirsem önüme güzel kapılar açılacak güzel bir şehre gidebileceğim alanım müsait biliyorum. En azından özel bir üniversitede bile kolaylıkla kadro bulabilirim. Yeterlilik aşamasındayım Kasım'da sinavim var. Ama tükenmişlik yaşıyorum. Sevmiyor da değilim akademik kariyeri. Aksine hep sevmişimdir. Ama yoruldum galiba. benim ne zaman su kafam rahat olacak artık ya. Ne zaman çocuğumla ilgilenirken aklım derste olmayacak. Gönül rahatlığıyla vicdan yapmadan dizi izlicem. Daha en azından 3 yıl var bitirmeye. Kosturmaktan yoruldum. Bıraksam olmaz yani hayat kalitemi yükseltmemin tek şansı devlet olsun özel olsun üniversite kadrosu. Benim herşeyi bırakıp şöyle temiz bir ay full dizi izlemeye ihtiyacım var ama 4 ay kaldı sınava okunacak binlerce sayfa konu var. Ühhüü anne yaaaa
Güzel görüşleriniz için teşekkür ederimBu planlamaya yaparsın da özelde kontenjan yoksa devlette de çok zor olmalı girmek. Yüksek lisans hocan ile konuştun mu hic
Çok azimli ve enerjiksin en önemlisi seviyorsun bence bunlar yolun yarısı
Evet haklısınız, çok teşekkür ederimBenim 2 yl ogrencim 40 yasinda yuksege basladi. 2 cocugun ustune basladilar. Gayet de iyiler. Bu islerin yasi yok bence. Bolumumuzdeki cok yetkin hocalardan biri de 40 yasinda baslamis doktoraya. Profluktan emekli oldu. Yani onemli olan istek bence. Kac kisi de erken baslayip 22 yasinda fln birakiyor istekleri bitince. Lisansin hemen ustune yuksek lisans cok agir geliyor bazilarina.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?