• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Gazi Sevdiğim♡

Apinklady

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
3 Eylül 2016
473
892
53
32
Önceki konumu hatırlıyorsunuzdur, erkek arkadaşım gazi oldu ayaklarını kaybetti tedavi görüyordu. Ufak sıkıntılarımız vardı onun psikolojisi ile ilgili..
Daha önceki konularıma bakabilirsiniz.

Herneyse, tıbben herşey çok güzel şu an, protezler için beklemedeyiz, hastanenin psikoloğu haricinde özellikle böyle sorunlar ile ilgilenen bir psikolog bulduk, haftada 2 gün yanımıza gelip görüşüyorlar..
Kırmızı reçeteli narkotik sayılabilicek ilaçlar kullanıyor zaten.

Kısa sürede epey toparladık yani.. Şükürler olsun ki bugünü görebildik.. O da yavaş yavaş rutine dönüyor..

Ben çalışıyorum, iş çıkışı önce yanına gidip oradan eve geçiyorum, haftaiçi 1 gün orada kalıyorum haftasonu zaten hep oradayım.. Sandalyesi ile rahatca gezdiği için ben varken pek odada durmuyoruz bahçesi çok büyük çok güzel hep dışardayız..


Beraberken memnun olduğunun farkındayım, aslında gözle görünür bir problemde yoktu..

Fakat ufak ufak bana soğuk,uzak davranmaya başladığını hissediyorum. Sürekli birşeyler götürüyorum ona oyalanması için, gelirsin, acele etme, daha burdayım zaten gibi geçiştiren şeyler söylüyor.. Geceleri şarkı gönderiyorum mesela, ya da kitaplardan beğendiğim kısımları ya sadece gülücük ya da güzel diyerek kestirip atıyor.
Her zaman değil, bazen çok uzak, bazen en yakınımda..

Düşündüklerim belki bencillik, adam ne durumda sen ne düşünüyorsun diyebilirsiniz, ama onu kötü bir durumda olarak değerlendirmediğim için böyle düşünüyorum, herşey normal seyrinde gibi hareket ediyorum ben çünkü..
Oldukça fazla üstüne düşüyorum, her sorunu sıkıntısı ile en yakından ilgileniyorum, onu bu şekilde boğmuş olabilirmiyim?

Ya da bana uzak durduğu zaman nefes alabilmesi için bende uzak kalmalımıyım? Yoksa ne olursa olsun ben sevgimi cesaretimi ortaya koymalımıyım? Bu şekilde devam etmelimiyim?

Tek endişem onu boğabilicek, bunaltabilecek olmam.. Şu an psikolojisini, hareketlerini malesef doğru düzgün yorumlayabilmem imkansız..

Yine sizden yardım bekliyorum ben..
 
Önceki konumu hatırlıyorsunuzdur, erkek arkadaşım gazi oldu ayaklarını kaybetti tedavi görüyordu. Ufak sıkıntılarımız vardı onun psikolojisi ile ilgili..
Daha önceki konularıma bakabilirsiniz.

Herneyse, tıbben herşey çok güzel şu an, protezler için beklemedeyiz, hastanenin psikoloğu haricinde özellikle böyle sorunlar ile ilgilenen bir psikolog bulduk, haftada 2 gün yanımıza gelip görüşüyorlar..
Kırmızı reçeteli narkotik sayılabilicek ilaçlar kullanıyor zaten.

Kısa sürede epey toparladık yani.. Şükürler olsun ki bugünü görebildik.. O da yavaş yavaş rutine dönüyor..

Ben çalışıyorum, iş çıkışı önce yanına gidip oradan eve geçiyorum, haftaiçi 1 gün orada kalıyorum haftasonu zaten hep oradayım.. Sandalyesi ile rahatca gezdiği için ben varken pek odada durmuyoruz bahçesi çok büyük çok güzel hep dışardayız..


Beraberken memnun olduğunun farkındayım, aslında gözle görünür bir problemde yoktu..

Fakat ufak ufak bana soğuk,uzak davranmaya başladığını hissediyorum. Sürekli birşeyler götürüyorum ona oyalanması için, gelirsin, acele etme, daha burdayım zaten gibi geçiştiren şeyler söylüyor.. Geceleri şarkı gönderiyorum mesela, ya da kitaplardan beğendiğim kısımları ya sadece gülücük ya da güzel diyerek kestirip atıyor.
Her zaman değil, bazen çok uzak, bazen en yakınımda..

Düşündüklerim belki bencillik, adam ne durumda sen ne düşünüyorsun diyebilirsiniz, ama onu kötü bir durumda olarak değerlendirmediğim için böyle düşünüyorum, herşey normal seyrinde gibi hareket ediyorum ben çünkü..
Oldukça fazla üstüne düşüyorum, her sorunu sıkıntısı ile en yakından ilgileniyorum, onu bu şekilde boğmuş olabilirmiyim?

Ya da bana uzak durduğu zaman nefes alabilmesi için bende uzak kalmalımıyım? Yoksa ne olursa olsun ben sevgimi cesaretimi ortaya koymalımıyım? Bu şekilde devam etmelimiyim?

Tek endişem onu boğabilicek, bunaltabilecek olmam.. Şu an psikolojisini, hareketlerini malesef doğru düzgün yorumlayabilmem imkansız..

Yine sizden yardım bekliyorum ben..
sabır canım soguk davransa da sen bıkma devam et yanında oldugunu hıssetsın.Allah yardımcınız olsun bu arada.
 
Ona acıdığınız için bu kadar üstüne düştüğünüzü düşünüyor olabilir,
Gerçi normalde de erkekler bu kadar üstüne düşülmeyi pek kaldıramıyor, sevginizi hissettirmeye devam ederek biraz kendinizi çekseniz mi acaba?
Arkadasin dusundugu gibi dusunuyorum cok fazla ilgili olmak yerine normal olun.en azindan gazi olmadan onceki haliniz gibi olun.
 
Siz uzaktayken gönderdiğiniz şarkı, kitaplardan sözler vs gibi paylaştığınız anlarda belkide kendi kendine stresli zamanlar geçiriyordur. Hiç cvp vermemektense azda olsa geçiştiriyor.

Yada Şuan onları beğenecek durumda değildir belkide ama size söyleyemiyordur.
 
Ona acıdığınız için bu kadar üstüne düştüğünüzü düşünüyor olabilir,
Gerçi normalde de erkekler bu kadar üstüne düşülmeyi pek kaldıramıyor, sevginizi hissettirmeye devam ederek biraz kendinizi çekseniz mi acaba?
Katılıyorum, siz mutlu olsun diye düşünüyorsunuz ama o öyle düşünmüyor olabilir, biraz çekin kendinizi. Fazla üstüne düşmeyin. Kazadan önce nasılsanız öyle olun. Hani sıkılmasın diye oyalanması için birşeyler götürüyormuşsunuz ya bunu yapmayın mesela.
 
Evet sizi hatırladım,sigaraydı sanırım eli yanan bayansınız ..
Fakat şuan aşırı ilgi gösterdiniz ve hep yanındaydınız,şimdi biraz uzaklaşırsanız bana göre onda ters tepebilir
Sanki hım bak bir zamandan sonra oda benden bıktı ,yoruldu gibi şeyler düşünebilir
Tekrar diyorum Rabbim yardımcınız olsun ve siz seviyorsanız yılmamanızı temenni ederim.
 
Allah yardımcınız olsun
Sevdiğinizde tez zamanda bu darlıktan kurtulsun
Her şey gönlünüzce olsun
Mutlu olun inşallah hep
 
Şuan biraz da olsa hayata onun tarafından bakmak gerekli diye düşünüyorum. Ona acıdığınızı, o yüzden bu kadar fazla ilgilendiğinizi düşünüyor olabilir. İlginizi abartıya kaçmadan biraz üzerinden çekin derim ben.
Çünkü yaşadığı durum onu her türlü düşüncelere sürükleyebilecek seviyede.
 
Önceki konumu hatırlıyorsunuzdur, erkek arkadaşım gazi oldu ayaklarını kaybetti tedavi görüyordu. Ufak sıkıntılarımız vardı onun psikolojisi ile ilgili..
Daha önceki konularıma bakabilirsiniz.

Herneyse, tıbben herşey çok güzel şu an, protezler için beklemedeyiz, hastanenin psikoloğu haricinde özellikle böyle sorunlar ile ilgilenen bir psikolog bulduk, haftada 2 gün yanımıza gelip görüşüyorlar..
Kırmızı reçeteli narkotik sayılabilicek ilaçlar kullanıyor zaten.

Kısa sürede epey toparladık yani.. Şükürler olsun ki bugünü görebildik.. O da yavaş yavaş rutine dönüyor..

Ben çalışıyorum, iş çıkışı önce yanına gidip oradan eve geçiyorum, haftaiçi 1 gün orada kalıyorum haftasonu zaten hep oradayım.. Sandalyesi ile rahatca gezdiği için ben varken pek odada durmuyoruz bahçesi çok büyük çok güzel hep dışardayız..


Beraberken memnun olduğunun farkındayım, aslında gözle görünür bir problemde yoktu..

Fakat ufak ufak bana soğuk,uzak davranmaya başladığını hissediyorum. Sürekli birşeyler götürüyorum ona oyalanması için, gelirsin, acele etme, daha burdayım zaten gibi geçiştiren şeyler söylüyor.. Geceleri şarkı gönderiyorum mesela, ya da kitaplardan beğendiğim kısımları ya sadece gülücük ya da güzel diyerek kestirip atıyor.
Her zaman değil, bazen çok uzak, bazen en yakınımda..

Düşündüklerim belki bencillik, adam ne durumda sen ne düşünüyorsun diyebilirsiniz, ama onu kötü bir durumda olarak değerlendirmediğim için böyle düşünüyorum, herşey normal seyrinde gibi hareket ediyorum ben çünkü..
Oldukça fazla üstüne düşüyorum, her sorunu sıkıntısı ile en yakından ilgileniyorum, onu bu şekilde boğmuş olabilirmiyim?

Ya da bana uzak durduğu zaman nefes alabilmesi için bende uzak kalmalımıyım? Yoksa ne olursa olsun ben sevgimi cesaretimi ortaya koymalımıyım? Bu şekilde devam etmelimiyim?

Tek endişem onu boğabilicek, bunaltabilecek olmam.. Şu an psikolojisini, hareketlerini malesef doğru düzgün yorumlayabilmem imkansız..

Yine sizden yardım bekliyorum ben..

Ne kadar zaman oldu?
Birkaç ampute hastam oldu, ve 6 ay kadar önce bir arkadaşımın kardeşi 1 bacağını trafik kazasında kaybetti.
normal bir algiya, davranışa geri dönmeleri en en en az 1 yıl.
Bu süreçte bir çok neşeli olur,bir içine kapanır, bir bağırır çağırır, bir normale döner sonra bir bakarsın aşırı mutsuz olur vs. Her türlü duygu durum değişikliği normal.
O yüzden kötü durumda olmadığını düşünmeniz öyle olmadığı anlamına gelmiyor. Yakını olarak siz de çok zor bir süreçten geciyorsunuz.
Bence kilit nokta normal davranmak. Çok üstüne de düşmeyin yalnız da bırakmayın.
Sağlığı tamken nasılsa şimdide öyle olsun.
O zaman kavga ediyorsanız şimdi de edin.
Sizin üstünüze düşen bu geri kalanı zaten yardım alıyor onlar halleder
 
Önceki konumu hatırlıyorsunuzdur, erkek arkadaşım gazi oldu ayaklarını kaybetti tedavi görüyordu. Ufak sıkıntılarımız vardı onun psikolojisi ile ilgili..
Daha önceki konularıma bakabilirsiniz.

Herneyse, tıbben herşey çok güzel şu an, protezler için beklemedeyiz, hastanenin psikoloğu haricinde özellikle böyle sorunlar ile ilgilenen bir psikolog bulduk, haftada 2 gün yanımıza gelip görüşüyorlar..
Kırmızı reçeteli narkotik sayılabilicek ilaçlar kullanıyor zaten.

Kısa sürede epey toparladık yani.. Şükürler olsun ki bugünü görebildik.. O da yavaş yavaş rutine dönüyor..

Ben çalışıyorum, iş çıkışı önce yanına gidip oradan eve geçiyorum, haftaiçi 1 gün orada kalıyorum haftasonu zaten hep oradayım.. Sandalyesi ile rahatca gezdiği için ben varken pek odada durmuyoruz bahçesi çok büyük çok güzel hep dışardayız..


Beraberken memnun olduğunun farkındayım, aslında gözle görünür bir problemde yoktu..

Fakat ufak ufak bana soğuk,uzak davranmaya başladığını hissediyorum. Sürekli birşeyler götürüyorum ona oyalanması için, gelirsin, acele etme, daha burdayım zaten gibi geçiştiren şeyler söylüyor.. Geceleri şarkı gönderiyorum mesela, ya da kitaplardan beğendiğim kısımları ya sadece gülücük ya da güzel diyerek kestirip atıyor.
Her zaman değil, bazen çok uzak, bazen en yakınımda..

Düşündüklerim belki bencillik, adam ne durumda sen ne düşünüyorsun diyebilirsiniz, ama onu kötü bir durumda olarak değerlendirmediğim için böyle düşünüyorum, herşey normal seyrinde gibi hareket ediyorum ben çünkü..
Oldukça fazla üstüne düşüyorum, her sorunu sıkıntısı ile en yakından ilgileniyorum, onu bu şekilde boğmuş olabilirmiyim?

Ya da bana uzak durduğu zaman nefes alabilmesi için bende uzak kalmalımıyım? Yoksa ne olursa olsun ben sevgimi cesaretimi ortaya koymalımıyım? Bu şekilde devam etmelimiyim?

Tek endişem onu boğabilicek, bunaltabilecek olmam.. Şu an psikolojisini, hareketlerini malesef doğru düzgün yorumlayabilmem imkansız..

Yine sizden yardım bekliyorum ben..

sizin subjektif degerlendirmeniz onun cok kotu durumda olmadigi yonunde ama sizin uzuvlarinizda problem yok,sandalyesini iten,isine gidip gelen,hayatini bi sekilde eski rutinine yakin devam ettiren sizsiniz ama sevdiginiz adam ne kadar normal davranmaya calissa da travma yasiyor ve bu bikac ayda duzelebilecek bi durum degil,protezleri geldiginde de mucize beklemeyin cunku o protezlere alisana kadar yine bunalimda olacak hatta bi sure kabullenemeyebilir bu durumu.
biraz kendi haline birakin,gidin gorun ama madem icinizden gelerek ilgileniyorsunuz,ardindan bana soguk bana uzak gibi degerlendirmelerle kendinizi uzmeyin cunku eger bu insanla bi omur beraber olmak istiyorsaniz,hayatiniz onun psikolojisine gore inisli cikisli olacaktir,bu birden uzak olmasina icine kapanmasina alismaniz gerek.
bence sizde beraber gittiginiz psikologdan bagimsiz olarak baska bir uzmandan yardim alin cunku mesakkatli bi surec sizi bekliyor.
benim babam gazilerle calisiyor ve yeri gelince kafalarina tabak firlatani da var,hayatindan memnun olani da var..hatta bir araya gelip hepimizi toplasan karsidan gelen adam kadar uzvumuz yok diye isi dalgaya vuralari da..bu yuku tasiyamayip hayatina son vereni de,iyiki gazi oldum diyeni de..
simdiden boyle kafanizda kurmayin herseyi,hastaneden cikip sivil hayata dondugunuz zaman emin olun farkli problemler sizi bekliyor olacak,ya da tam tersi suprizler.
akisina birakip olculu destek olmak en iyisi..
sevdiginiz insanin kendi yaralarini sarmaya ihtiyaci var,bazi yaralar destekle sarilmiyor malesef.
ben attiginiz kitap alintisina yada sarkiya gulucuk gonderen bi gazinin durumunun olmasi gerektigi gibi oldugunu dusunur,ustune fazla kafa yormazdim.
Allah sabir kolaylik versin ikinize de,ozellikle sevdiginize..
 
Çok çok zor bi süreç. Bunu onunla konuşsanız nasıl olur acaba yanlış bi yaklaşım mı olur
 
ne uzak ne çok ilgli. uzak durursanız istemediğinizi düşünür üzerine fazlasıyla düşerseniz acıdığını. daha önce nasılsanız öyle olun.mesela her gün gitmeyin size muhtaç gibi bir izlenim olark algılamasın ve bu süreçte sizde destek alın.
Rabbim yardımcınız olsun. ne güzel bir sevgi ki ondan vazgeçmek yerine onun her an yanında olmayı planlıyorsunuz.
 
Yanlış anlamayın ama belki artık onunla denk değilsiniz diye kendini de belki eksik gibi görüp kendinden soğutmaya çalışıyor olabilir. .ilk aklıma bu geldi:110:
 
Önceki konumu hatırlıyorsunuzdur, erkek arkadaşım gazi oldu ayaklarını kaybetti tedavi görüyordu. Ufak sıkıntılarımız vardı onun psikolojisi ile ilgili..
Daha önceki konularıma bakabilirsiniz.

Herneyse, tıbben herşey çok güzel şu an, protezler için beklemedeyiz, hastanenin psikoloğu haricinde özellikle böyle sorunlar ile ilgilenen bir psikolog bulduk, haftada 2 gün yanımıza gelip görüşüyorlar..
Kırmızı reçeteli narkotik sayılabilicek ilaçlar kullanıyor zaten.

Kısa sürede epey toparladık yani.. Şükürler olsun ki bugünü görebildik.. O da yavaş yavaş rutine dönüyor..

Ben çalışıyorum, iş çıkışı önce yanına gidip oradan eve geçiyorum, haftaiçi 1 gün orada kalıyorum haftasonu zaten hep oradayım.. Sandalyesi ile rahatca gezdiği için ben varken pek odada durmuyoruz bahçesi çok büyük çok güzel hep dışardayız..


Beraberken memnun olduğunun farkındayım, aslında gözle görünür bir problemde yoktu..

Fakat ufak ufak bana soğuk,uzak davranmaya başladığını hissediyorum. Sürekli birşeyler götürüyorum ona oyalanması için, gelirsin, acele etme, daha burdayım zaten gibi geçiştiren şeyler söylüyor.. Geceleri şarkı gönderiyorum mesela, ya da kitaplardan beğendiğim kısımları ya sadece gülücük ya da güzel diyerek kestirip atıyor.
Her zaman değil, bazen çok uzak, bazen en yakınımda..

Düşündüklerim belki bencillik, adam ne durumda sen ne düşünüyorsun diyebilirsiniz, ama onu kötü bir durumda olarak değerlendirmediğim için böyle düşünüyorum, herşey normal seyrinde gibi hareket ediyorum ben çünkü..
Oldukça fazla üstüne düşüyorum, her sorunu sıkıntısı ile en yakından ilgileniyorum, onu bu şekilde boğmuş olabilirmiyim?

Ya da bana uzak durduğu zaman nefes alabilmesi için bende uzak kalmalımıyım? Yoksa ne olursa olsun ben sevgimi cesaretimi ortaya koymalımıyım? Bu şekilde devam etmelimiyim?

Tek endişem onu boğabilicek, bunaltabilecek olmam.. Şu an psikolojisini, hareketlerini malesef doğru düzgün yorumlayabilmem imkansız..

Yine sizden yardım bekliyorum ben..
Çok ama çok güzel anlattığıniz aslında. Bana sorarsaniz biraz kendi haline birakin. Eliniz hep üzerinde olsun bunu ona hissettirin. Çünkü onun için çok hassas bir dönem.
 
Nefes almasına izin veririm bir süre.
Bu durumdayım diye kimsenin yanımda etrafımda her dakka olmasını istemem.
 
Back
X